Przejdź do zawartości

Gennaro Gattuso

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gennaro Gattuso
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Gennaro Ivan Gattuso

Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1978
Corigliano Calabro

Wzrost

177 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1994–1997 Perugia 10 (0)
1997–1998 Rangers 40 (7)
1998–1999 Salernitana 25 (0)
1999–2012 A.C. Milan 335 (9)
2012–2013 FC Sion 27 (1)
W sumie: 437 (17)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1995–1996  Włochy U-18 14 (3)
1997–2000  Włochy U-21 21 (1)
2000–2010  Włochy 73 (1)
W sumie: 108 (5)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2013 FC Sion
2013 Palermo
2014–2015 OFI 1925
2015–2017 Pisa
2017 A.C. Milan U-19
2017–2019 A.C. Milan
2019–2021 Napoli
2022–2023 Valencia
2023–2024 Olympique Marsylia
2024 Hajduk Split
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
I miejsce Niemcy 2006 piłka nożna
Strona internetowa

Gennaro Ivan Gattuso (ur. 9 stycznia 1978 w Corigliano Calabro) – włoski trener i piłkarz występujący na pozycji defensywnego pomocnika.

Jedna z legend Milanu, w którym występował w latach 1999–2012, zdobywając m.in. dwukrotnie Ligę Mistrzów (2003, 2007) i Mistrzostwo Włoch (2004, 2011). W latach 2000–2010 reprezentant Włoch, mistrz świata z 2006 roku.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Gattuso rozpoczynał karierę w Perugii, z której przeniósł się w lipcu 1997 do szkockiego Rangers[potrzebny przypis]. Cieszył się dużym zaufaniem trenera ekipy z Ibrox Park Waltera Smitha, którego nazwał nawet „drugim ojcem”[potrzebny przypis].

Następca Smitha na stanowisku trenera Rangers Dick Advocaat nie widział jednak Gattuso w drużynie. W październiku 1998 Gennaro wrócił więc do Włoch i został zawodnikiem Salernitany[potrzebny przypis].

Dziesięć miesięcy później Gattuso przeniósł się do A.C. Milan[1]. W sezonie 2002/2003 dotarł z Milanem do finału Ligi Mistrzów, gdzie jego zespół pokonał po serii rzutów karnych Juventus. W tym samym roku Gattuso zdobył także Puchar Włoch. W sezonie 2003/2004 Gattuso zdobył pierwsze w swoim życiu Mistrzostwo Włoch. W sezonie 2004/2005 po raz drugi doszedł do finału Ligi Mistrzów, lecz jego drużyna po serii rzutów karnych przegrała z Liverpoolem. W sezonie 2006/2007 Gennaro Gattuso ponownie dotarł z Milanem do finału Ligi Mistrzów, w którym znów przyszło mu się zmierzyć z Liverpoolem, tym razem Milan wygrał. W sezonie tym A.C. Milan sięgnął także po Klubowe Mistrzostwo Świata. W sezonie 2010/2011 Gattuso świętował zdobycie swojego drugiego Mistrzostwa Włoch.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

W czerwcu 2012 Gattuso podpisał dwuletni kontrakt ze szwajcarskim zespołem FC Sion, w którym pełnił funkcję grającego trenera. 13 maja 2013 został zwolniony z funkcji trenera FC Sion[2] z powodu słabych wyników drużyny.

Później w czerwcu Gattuso został trenerem US Palermo, które w sezonie 2012/13 spadło do Serie B[3]. Zadaniem Włocha było przywrócenie drużyny do najwyższej klasy rozgrywkowej we Włoszech – Serie A. We wrześniu 2013 roku po porażce 1:2 z Bari Gattuso został zwolniony z funkcji trenera. Jego następcą został Giuseppe Iachini. Powodem zwolnienia Gattuso były słabe wyniki zespołu. Drużyna prowadzona przez Włocha w sześciu meczach zdobyła zaledwie siedem punktów[4].

27 listopada 2017 roku został trenerem piłkarzy Milanu[5]. Zastąpił na tym stanowisku Vincenzo Montellę.

W roku 2019 Gattuso zastąpił zwolnionego z SSC Neapol Carlo Ancelottiego[6]. 17 czerwca Napoli po bezbramkowym remisie wygrało w rzutach karnych finał Coppa Italia z Juventusem 4:2[7]. 23 maja 2021 r., ostatniego dnia Serie A, zremisował 1:1 u siebie z Weroną, zajmując ostatecznie piąte miejsce w lidze, jeden punkt mniej od Juventusu, który po zwycięstwie nad Bolonią zapewnił sobie kwalifikację do Ligi Mistrzów w następnym sezonie[8]. Prezes klubu, Aurelio De Laurentiis, po półtora roku zwolnił Gattuso[9].

3 czerwca 2022 został trenerem Valencii[10].

27 września 2023 r. Gattuso podpisał kontrakt z klubem z francuskiej Ligue 1 Olympique Marsylia[11]. 19 lutego 2024 r. został zwolniony po pięciu miesiącach pełnienia funkcji[12].

12 czerwca 2024 r. chorwacki klub Hajduk Split ogłosił, że Gattuso podpisał kontrakt z klubem do 2026 r.[13].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Włoch grał na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 2000, Mistrzostwach Świata w 2002 i Euro 2004. W 2006 roku piłkarz zdobył z drużyną narodową mistrzostwo świata[potrzebny przypis].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

stan na 5 marca 2010

Zespół Sezon Liga Puchar Rozgrywki
Europejskie
Inne Razem
Występy Gole Występy Gole Występy Gole Występy Gole Występy Gole
Włochy Perugia 1995-96 2 0 - - - - - - 2 0
1996-97 8 0 - - - - - - 8 0
Łącznie 10 0 - - - - - - 10 0
Szkocja Rangers 1997 29 7 9 0 2 1 - - 40 8
1998 5 0 1 0 5 1 - - 11 1
Łącznie 34 7 10 0 7 2 - - 51 9
Włochy Salernitana 1998-99 25 0 - - - - - - 25 0
Łącznie 25 0 - - - - - - 25 0
Włochy A.C. Milan 1999-00 22 1 1 0 5 0 - - 28 1
2000-01 24 0 2 0 10 0 - - 36 0
2001-02 32 0 5 0 10 0 - - 47 0
2002-03 25 0 3 0 14 0 - - 42 0
2003-04 33 1 2 0 8 1 2 0 45 2
2004-05 32 0 2 0 11 0 1 0 46 0
2005-06 35 3 3 0 11 0 - - 49 3
2006-07 30 1 4 0 13 0 - - 47 1
2007-08 31 1 1 0 9 0 2 0 43 1
2008-09 12 0 - - 4 1 - - 16 1
2009-10 15 0 1 0 1 0 - - 17 0
Łącznie 291 7 24 0 94 2 7 0 416 9
Cała kariera 360 14 34 0 101 4 3 0 502 18

Zawodnik

[edytuj | edytuj kod]
Klubowe
A.C. Milan
Międzynarodowe
Włochy

Trener

[edytuj | edytuj kod]
Napoli

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

Jest mężem Moniki Gattuso, z którą ma dwoje dzieci[15].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. La Salernitana cede Gattuso al Milan per 19 miliardi - la Repubblica.it [online], Archivio - la Repubblica.it, 15 czerwca 1999 [dostęp 2024-08-02] (wł.).
  2. Gennaro Gattuso sacked as FC Sion manager. BBC Sport, 2013-05-13. [dostęp 2013-09-27]. (ang.).
  3. È GATTUSO IL NUOVO ALLENATORE VENERDÌ LA PRESENTAZIONE. US Citta di Palermo, 2013-06-19. [dostęp 2013-09-27]. (wł.).
  4. Oficjalnie: Gattuso zwolniony z Palermo – Transfery.info [online], transfery.info [dostęp 2017-11-23].
  5. Gennaro Gattuso trenerem AC Milan | Piłka nożna – Serie A – Sport [online], sport.onet.pl [dostęp 2017-12-02] (pol.).
  6. Gattuso replaces his ex-boss Ancelotti at Napoli [online], ESPN.com, 11 grudnia 2019 [dostęp 2024-08-02] (ang.).
  7. Coppa Italia final: Napoli beat Juventus 4-2 on penalties, „BBC Sport”, 17 czerwca 2020 [dostęp 2024-08-02] (ang.).
  8. Luke Bosher, Juventus: Pirlo’s side qualify for Champions League after Napoli draw with Verona, „The New York Times, ISSN 0362-4331 [dostęp 2024-08-02] (ang.).
  9. James Horncastle, Gattuso: Napoli manager leaves role after failing to qualify for Champions League, „The New York Times, ISSN 0362-4331 [dostęp 2024-08-02] (ang.).
  10. Telewizja Polska S.A, Gattuso wraca do pracy. Przejął legendarny klub [online], sport.tvp.pl, 3 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-05] (pol.).
  11. Foot : Gennaro Gattuso nommé entraîneur de l'OM [online], L'Équipe [dostęp 2024-08-02] (fr.).
  12. Marseille sack Gattuso at 'rock bottom' [online], ESPN.com, 20 lutego 2024 [dostęp 2024-08-02] (ang.).
  13. Gennaro Gattuso is a new coach! [online], hajduk.hr [dostęp 2024-08-02] (chorw.).
  14. G. Gattuso, [w:] baza Soccerway (trenerzy) [dostęp 2017-11-23].
  15. Gattuso at Fiorentina, five things to know about the coach. He is an entrepreneur and restaurateur – Sport [online], web.archive.org, 9 lipca 2021 [dostęp 2024-08-02] [zarchiwizowane z adresu 2021-07-09].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]