Przejdź do zawartości

Międzynarodowa Organizacja Frankofonii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Międzynarodowa Organizacja Frankofonii
Organisation Internationale de la Francophonie
Logotyp / flaga
Mapa
Język roboczy

francuski

Siedziba

Paryż

Członkowie

56
+2 stowarzyszonych
+13 obserwatorów

Sekretarz Generalny

Louise Mushikiwabo

Utworzenie

1970

Strona internetowa

Międzynarodowa Organizacja Frankofonii, Frankofonia (fr. La Francophonie, z łac. Francus „Francuz” + gr. phone „głos, dźwięk”) – termin utworzony w 1880 roku przez francuskiego geografa Onésime Reclus (brata Élisée Reclus), określający wspólnotę ludzi i państw posługujących się językiem francuskim. Obecnie jest to międzynarodowa organizacja skupiająca rządy krajów francuskojęzycznych. Tylko w kilku z tych krajów francuski spełnia rolę pierwszoplanową, w pozostałych odgrywa już pomniejszą rolę.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Inspiracją dla utworzenia wspólnoty frankofońskiej była Brytyjska Wspólnota Narodów (The Commonwealth of Nations). W 1970 roku dwa byłe państwa kolonizatorskie, Francja i Belgia, oraz bogatsze kraje francuskojęzyczne na czele z Kanadą i Szwajcarią, stworzyły forum współpracy i pomocy biedniejszym krajom. Jednak w przeciwieństwie do Commonwealthu, którego głównymi celami są podtrzymywanie demokracji oraz promowanie praw człowieka wśród swoich członków, Frankofonia skupia swoją działalność na promocji języka i kultury francuskiej. Organizacja dysponuje własną flagą.

Struktura

[edytuj | edytuj kod]

Międzynarodowa Organizacja Frankofonii posiada status obserwatora na Zgromadzeniu Ogólnym ONZ.

Szczyty

[edytuj | edytuj kod]

Szczyty frankofońskie odbywają się co dwa lata, w czasie których przedstawiciele krajów członkowskich dyskutują nad celami i strategią rozwoju organizacji.

Louise Mushikiwabo – Sekretarz Generalna MOF

Dotychczasowe szczyty:

Konferencje ministerialne

[edytuj | edytuj kod]

Każdego roku ministrowie do spraw frankofonii, względnie ministrowie spraw zagranicznych z krajów członkowskich, spotykają się, by przygotować kolejne szczyty organizacji, oraz by wprowadzić w życie podjęte wcześniej postanowienia.

Stała Rada Frankofonii

[edytuj | edytuj kod]

Stała Rada Frankofonii składa się z ambasadorów Frankofonii z krajów członkowskich. Podobnie jak dla konferencji ministerialnych, ich głównymi celami są przygotowanie kolejnych szczytów frankofońskich oraz wprowadzenie decyzji podjętych na wcześniejszych.

Członkowie według kontynentów

[edytuj | edytuj kod]
Członkowie Frankofonii

Europa

[edytuj | edytuj kod]

Ameryka Południowa

[edytuj | edytuj kod]

Ameryka Północna

[edytuj | edytuj kod]

Afryka

[edytuj | edytuj kod]

Australia i Oceania

[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska Frankofońskie

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Igrzyska frankofońskie.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Agnieszka Włoczewska, Mały leksykon pojęć i terminów frankofońskich, Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, Białystok 2012, ISBN 978-83-7431-318-6.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]