Zbigniew Sarata
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie |
Elektronik, Informatyk |
Miejsce zamieszkania | |
Edukacja |
mgr inż. elektronik |
Uczelnia | |
Wydział | |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Zbigniew Sarata (ur. 7 listopada 1951 w Warszawie) – polski inżynier, informatyk, działacz opozycji przedsierpniowej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Edukacja
[edytuj | edytuj kod]Uczył się w V Liceum Ogólnokształcącym im. ks. Józefa Poniatowskiego. Laureat XVIII Olimpiady Fizycznej[1] dla uczniów szkół średnich. W 1976 roku uzyskał tytuł magistra inżyniera na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej. Przez rok odbywał służbę wojskową w ramach Szkoły Oficerów Rezerwy. Promowany na stopień podporucznika.
Działalność zawodowa
[edytuj | edytuj kod]Od początku pracy zawodowej zajmował się konstruowaniem i programowaniem systemów mikrokomputerowych. Pracował w laboratorium technicznym Polskiej Agencji Prasowej (1976-1980), Instytucie Telekomunikacji PW (1981), Zakładach Aparatury Elektronicznej POLON (1983), przedsiębiorstwach zagranicznych Arton (1984)i Karen (1985) i prywatnej firmie Hector Computer Studio (1986). W latach 1986-1988 był dyrektorem w Unia sp. z o.o. Od 2001 do 2007 był doradcą Prezesa ZUS ds. informatyki, ponownie radcą Prezesa ZUS[2] w latach 2008-2009. Od 1988 roku nieprzerwanie prowadzi własną działalność gospodarczą o profilu informatycznym pod nazwą BUS[3].
Działalność opozycyjna do 1980 roku
[edytuj | edytuj kod]Od 1978 roku współdziałał z opozycją demokratyczną[4], głównie KSS "KOR[5]" - Jackiem Kuroniem, Anatolem Lawiną, Zygmuntem Łuczyńskim, Józefem Śreniowskim, Bogdanem Borusewiczem, Janem Walcem, Haliną Mikołajską, Wraz z żoną Aleksandrą[6] należał do redakcji niezależnego pisma "Robotnik", współpracując między innymi z Heleną i Witoldem Łuczywo, Wojciechem Onyszkiewiczem, Ludwiką i Henrykiem Wujcami, Janem Lityńskim, Teodorem Klincewiczem. Był członkiem Komisji Interwencji KSS KOR[7] (Zofia i Zbigniew Romaszewscy).
Współdziałał z Wolnymi Związkami Zawodowymi z Gdańska (Joanną i Andrzejem Gwiazdami, Anną Walentynowicz i Aliną Pieńkowską). Zajmował się także kolportażem wydawnictw bezdebitowych. W 1979 roku próbował zorganizować oficjalną demonstrację[8] w obronie amerykańskich dyplomatów pozbawionych wolności w Teheranie. W kwietniu 1980 roku proklamował jednoosobowy strajk w Polskiej Agencji Prasowej za co został zwolniony z pracy. W zawiązku z prowadzoną działalnością opozycyjną nieustannie inwigilowany i kilkakrotnie zatrzymywany.
Działalność w NSZZ Solidarność
[edytuj | edytuj kod]W całym okresie festiwalu Solidarności działał w Komisji Interwencji Regionu Mazowsze, gdzie zajmował się głównie przestrzeganiem praw człowieka. Inni członkowie to oprócz Zofii i Zbigniewa Romaszewskich między innymi Wiesław Całka, Aleksandra Ciechanowicz-Sarata, Danuta Jadczak, Joanna Jankowska, Zenobia Łukaszewicz, Mieczysław Klasa, Ewa i Tadeusz Korulscy, Jarosław Kosiński, Barbara Malak, Marek Nowicki, Urszula Perkowska, Danuta Przywara, Barbara Różycka-Zarycka, Ewa Tomaszewska, Wojciech Topczewski, Stanisław Włodarz. Niezależnie od uczestnictwa w Komisji Interwencji Zbigniew Sarata w uzgodnieniu ze skarbnikiem Zarządu Regionu Mazowsze - Maciejem Madejskim przystosował odbiorniki radiowe do nasłuchu pasa radiowego używanego przez MO.
Internowany 12 grudnia 1981 roku był przetrzymywany w Białołęce i Załężu. Zwolniony z internowania 3 listopada 1982. W czasie uwięzienia[9] zaprojektował i wykonał wiele znaczków i pieczątek[10] filatelistycznych, ale nie zaprzestał także samokształcenia z zakresu programowania komputerów. Po zwolnieniu z internowania współpracował z niezależnymi wydawnictwami naprawiając elektroniczny sprzęt poligraficzny. Został też zatrzymany w związku z konstruowaniem nadajników radiowych.
Działalność społeczna po 1989 roku
[edytuj | edytuj kod]W latach 1990-1996 działał w Unii Polityki Realnej Janusza Korwin-Mikke, gdzie pełnił między innymi funkcję skarbnika[11] partii. W 2004 roku uzyskał dostęp do swoich akt sprawy operacyjnego rozpracowania kryptonim "Inżynier"[12] założonych przez służbę bezpieczeństwa PRL. W tym samym roku otrzymał status pokrzywdzonego w rozumieniu ustawy o Instytucie Pamięci Narodowej. Od roku 2000 wraz z sąsiadami angażował się w odzyskanie kontroli nad zasobami Spółdzielni Mieszkaniowej Przy Metrze[13].
W 2001 roku został uhonorowany odznaką Zasłużonego Działacza Kultury. W 2011 roku prezydent Bronisław Komorowski w 35 rocznicę założenia Komitetu Obrony Robotników odznaczył go[14] Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[15].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Zasłużony działacz Kultury;
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski;
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Czesław Ścisłowski: Olimpiady Fizyczne XVII i XVIII. Warszawa: PZWS, 1971.
- ↑ Happening w ZUSie.
- ↑ BUS Zbigniew Sarata.
- ↑ Niezależni dla kultury. www.slownik-niezaleznidlakultury.pl.
- ↑ opracowanie zbiorowe: Ludzie Nowej 1977-2010; noty biograficzne. Warszawa: Nowa, 2010. ISBN 978-83-61710-99-8.
- ↑ Aleksandra Januszewska (Ciechanowicz-Sarata). www.encyklopedia-solidarnosci.pl.
- ↑ KOR - kalendarium; powołanie Biura Interwencji. www.kor.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-04)].
- ↑ Alina Grabowska: audycja radia Wolna Europa.
- ↑ Jan Dworak: BIAŁOŁĘKA, LIPIEC 1982. U dołu od lewej: Zbigniew Sarata i Witold Chodakiewicz. www.wyborcza.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-08)].
- ↑ Agnieszka Kamińska: Rocznicowe spotkanie internowanych w Białołęce. www.polskieradio.pl.
- ↑ Prezydium Rady Głównej Unii Polityki Realnej. www.upr.org.pl/. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-11)].
- ↑ Akta IPN sprawa operacyjnego rozpracowania "inżynier".
- ↑ Procesy ze spółdzielnią Przy Metrze przed sądami cywilnymi.
- ↑ Lista odznaczonych. prezydent.pl.
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 września 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczenia. M.P. 2011 nr 109 poz. 1103. Kancelaria Sejmu RP.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Absolwenci Politechniki Warszawskiej
- Działacze opozycji w PRL
- Internowani w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej 1981–1982
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaczeni odznaką „Zasłużony Działacz Kultury”
- Ludzie związani z prasą podziemną w Polsce 1945–1989
- Członkowie Stowarzyszenia Wolnego Słowa
- Urodzeni w 1951
- Ludzie urodzeni w Warszawie