Jadat
Szreniawa | |
Data urodzenia |
XIV w. |
---|---|
Data śmierci |
XV w. |
Ojciec | |
Matka |
Jadat[a][1][2][3] herbu Szreniawa[4] (ur. w XIV w., zm. w XV w.) – bojar litewski, adoptowany podczas unii horodelskiej (1413)[3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1413 roku podczas unii horodelskiej doszło do przyjęcia przez polskie rodziny szlacheckie, bojarów litewskich wyznania katolickiego (tzw. adopcja herbowa). Jednym z ważniejszych dowodów tamtego wydarzenia jest istniejący do dziś dokument, do którego przyczepione są pieczęcie z wizerunkami herbów szlacheckich[3].
- Osobny artykuł:
Z dokumentu dowiadujemy się o istnieniu Jadata (Jadath), który został adoptowany przez przedstawicieli Szreniawitów. Jednakże, z powodu braku wystarczającej ilości zachowanych źródeł historycznych, nie udaje się odnaleźć na jego temat większej ilości informacji[3].
Na akcie unii trockiej z 1379 roku podpisał się niejaki Judyt, syn Surkanta. Według polskiego historyka, Władysława Semkowicza, mógł on zostać mylnie odczytany przez wydawcę zamiast Jadat. Mimo wszystko, ze względu na zbyt wielki odstęp czasu, nie ma pewności co do tego, czy jest on tą samą osobą co omawiany Jadat, przyjęty do herbu Szreniawa w 1413 roku. Semkowicz twierdzi, że identyczność obu tych osób sprawiłaby, że pojawiający się na Żmudzi w dokumentach historycznych z połowy XV w., Sukont, mógłby być synem Jadata. Przytacza również istnienie wsi Surkonty pod Radunią w dawnym powiecie lidzkim, jako możliwie powiązaną z wspomnianym Sukontem, choć co do tego również nie ma pewności[3].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W zależności od źródeł historycznych, występuje w następujących wersjach swojego imienia: Jadath, Ladalda, Ladald.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kojałowicz 1897 ↓, s. 219.
- ↑ Paprocki 1858 ↓, s. LV.
- ↑ a b c d e Semkowicz 1926 ↓, s. 211.
- ↑ Minakowski ↓.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bartosz Paprocki, Herby rycerstwa polskiego, Kazimierz Józef Turowski, Kraków: Biblioteka Polska, 1858, s. 1140 .
- Wojciech Kojałowicz, Herbarz rycerstwa, Franciszek Piekosiński, Kraków: Wydawnictwo Herolda Polskiego, 1897, s. 527 .
- Władysław Semkowicz, Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie. 1924-1925, t. VII, Lwów: Towarzystwo Heraldyczne we Lwowie, 1926, s. 271 .
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Marek Minakowski: Jadat Śreniawa. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-08-11]. (pol.).