Przejdź do zawartości

Eimear Quinn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eimear Quinn
Ilustracja
Eimear Quinn podczas koncertu Het Grote Songfestivalfeest (2019)
Data i miejsce urodzenia

18 grudnia 1972
Dublin

Gatunki

celtic

Zawód

piosenkarka

Aktywność

od 1977

Wydawnictwo

Decca Classics

Powiązania

Anúna, Noel Curran

Strona internetowa

Eimear Quinn (ur. 18 grudnia 1972 w Dublinie) – irlandzka piosenkarka.

Zwyciężczyni 41. Konkursu Piosenki Eurowizji (1996).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W wieku czterech lat dołączyła do muzycznego chóru, a jako 15-latka rozpoczęła naukę śpiewu w College of Music pod okiem Jody Beggan. Ukończyła z wyróżnieniem kierunek muzyczny National University of Ireland, Maynooth, a w trakcie studiów założyła zespół Zefiro[1]. W 1995 dołączyła do chóru Anúna, z którym nagrała dwa albumy: Omnis (1996) i Deep Dead Blue (1996) oraz odbyła międzynarodową trasę koncertową po Hiszpanii, Frnacji i Wielkiej Brytanii.

W 1995, podczas świątecznego koncertu w St Patrick’s Cathedral w Dublinie, autor piosenek Brendan Graham, oczarowany głosem Quinn, zaprosił ją do nagrania utworu „The Voice”, który planował zgłosić do programu Eurosong wyłaniającego reprezentanta Irlandii w 41. Konkursie Piosenki Eurowizji[2]. Quinn zwyciężyła w finale krajowych eliminacji, a następnie, reprezentując kraj, zajęła pierwsze miejsce w głosowaniu jurorów, dzięki czemu zwyciężyła w konkursie organizowanym w Oslo[3]. Po zwycięstwie na Eurowizji rozpoczęła współpracę z wieloma międzynarodowymi kompozytorami, m.in. współtworzyła belgijski dramat Stille Waters ze Steve’em Willaertem[4] oraz pracowała z galijskim dudziarzem Carlosem Núñezem[5] i z George’em Martinem w Dublinie[2].

W 2006 wydała album pt. Gatherings, na którym zawarła utwory nagrane w poprzedniej dekadzie[6]. W grudniu 2007 wydała świąteczny album pt. Oh Holy Night, zawierający kolędy, antyczne pieśni i autorskie kompozycje Quinn[7]. Rok później poprowadziła świąteczny program A Christmas Celebration with Eimear Quinn na kanale RTE One[8]. 19 maja 2011 wystąpiła w Convention Centre w Dublinie przed brytyjską królową Elżbietą II podczas jej wizyty w Irlandii[9]. W maju 2020 wystąpiła w internetowym projekcie Eurovision Home Concerts, w którym wykonała „The Voice” i cover piosenki Gjon’sa TearsaRépondez-moi[10].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Poślubiła Noela Currana, producenta telewizyjnego i dyrektora generalnego RTÉ. Mają dwie córki, Marlene (ur. 2012) i Joelene (ur. 2009)[11].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Single

[edytuj | edytuj kod]
  • 1996: „The Voice” – UK #40[12]
  • 1996: „Winter, Fire and Snow EP”
  • 1997: „Ave Maria”
  • 2011: „The Parting Glass”

Albumy

[edytuj | edytuj kod]
  • 2001: Through the Lens of a Tear
  • 2006: Gatherings
  • 2007: Oh Holy Night

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Biography of Eimear Quinn. [dostęp 2013-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-30)].
  2. a b EIMEAR QUINN. [dostęp 2013-03-01].
  3. Eurovision Song Contest 1996. [dostęp 2013-03-01].
  4. Steve Willaert – Stille Waters. [dostęp 2013-03-01].
  5. Carlos Núñez: Yann Derrien (feat. Eimear Quinn) MP3 Song. [dostęp 2013-03-01].
  6. Eimear Quinn – Gatherings Album Lyrics. [dostęp 2013-03-01].
  7. Shop of Eimear Quinn. [dostęp 2013-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-30)].
  8. A CHRISTMAS CELEBRATION WITH EIMEAR QUINN. [dostęp 2013-03-01].
  9. Eimear Quinn News. [dostęp 2013-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-21)].
  10. Eurovision Home Concerts: Here are the artists of the Season Finale. [w:] Europejska Unia Nadawców [on-line]. [dostęp 2020-05-15]. (ang.).
  11. News Eimear Quinn. [dostęp 2013-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-28)].
  12. David Roberts: British Hit Singles & Albums. Londyn: Guinness World Records Limited, 2006, s. 446. ISBN 1-904994-10-5.