Przejdź do zawartości

Broń Złota

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Broń Złota „Za Waleczność”
Золотое оружие «За храбрость»
Awers
Awers rękojeści Broni św. Jerzego
Awers
Awers rękojeści Broni Złotej
Awers
Awers miniatury Broni Złotej „Za Waleczność” noszonej na piersi
Baretka
Baretka
Ustanowiono

1807

Wycofano

1917

Broń Złota „Za Waleczność” lub Złoty Oręż „Za Waleczność” (ros. Золотое оружие «За храбрость») – wojskowe odznaczenie honorowe Imperium Rosyjskiego w postaci szpady lub szabli, przyznawanej za męstwo jako jeden ze stopni Orderu Świętego Jerzego. W latach 1913–1917 istniał wyższy stopień odznaczenia – Broń Świętego Jerzego (inaczej Oręż Św. Jerzego, ros. Золотое Георгиевское оружие), również nadawany w postaci szabli.

Odznaczenie zostało nadane po raz pierwszy przez Piotra I Wielkiego 27 lipca 1720. W 1807 roku ustanowione jako odznaczenie państwowe.

W 1829 car Mikołaj I postanowił w ukazie, że będzie nadawana po odsłużeniu dwóch lat lub jednej kampanii i dwóch miesięcy.

Ostatecznie wszystkie carskie odznaczenia zostały zniesione w 1917 w wyniku rewolucji październikowej.

 Z tym tematem związana jest kategoria: Odznaczeni Bronią Złotą.
 Z tym tematem związana jest kategoria: Polacy odznaczeni Bronią Złotą.

Bibliografia, linki

[edytuj | edytuj kod]