chèc

Occitanu

Pronunciación

• [ ˈt͡ʃɛk ]

«chèc»

(rexistru)

Sustantivu (1)

singular masculín chèc, femenín chèca; plural masculín chècs, femenín chècas

1. (Xentiliciu) Checu (habitante).

Pallabres rellacionaes

• Chequia, Republica Chèca

Sustantivu (2)

masculín singular chèc ensin plural

1. (Llingüística) Checu, llingua checa.

Axetivu

singular masculín chèc, femenín chèca; plural masculín chècs, femenín chècas

1. (Xentiliciu) Checu, de Chequia.
2. (Filoloxía) Checu, de la llingua checa.

Pallabres rellacionaes

• Chequia, Republica Chèca

Referencies

• Diccionari Ortografic, Gramatical e Morfologic de l'Occitan (segon los parlars lengadocians); Josiana Ubaud, Éditions Trabucaire, 2011. ISBN: 978-2-84974-125-2.
• Diccionari General de la Lenga Occitana; Academia Occitana, 2008-2023. Diccionariu on-line; PDF on-line.