спадчына

Беларуская

Марфалагічныя і сінтаксічныя уласцівасці

спа́д-чы-на

Назоўнік, жаночы род, неадушаўлёны.

Корань: --.

Вымаўленне

IPA: [ˈspatʂɨnɐ]

Семантычныя уласцівасці

Значэнне

1. маёмасць, якая пасля смерці яе ўладальніка пераходзіць у чыю-н. уласнасць ◆ Бацькоўская спадчына. Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы : больш за 65 000 слоў / уклад. : І.Л. Капылоў [і інш.] ; пад рэд. І.Л. Капылова. — Мінск : Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2016. — С. 769. — 968 с.
2. спец. пераход маёмасці памёршага да яго спадкаемцаў ◆ Для гэтага значэння не паказаны прыклады ужывання. Дапамажыце праекту, дадаючы прыклад ужывання з літаратурнага твору ці аўтарытэтнага слоўніка.
3. з’явы культурнага жыцця, побыту, укладу, якія ўнаследаваны ад мінулых эпох, папярэдніх дзеячаў ◆ Культурная спадчына.

Роднасныя словы

Блізкае радство

Этымалогія

Паходзіць ад ??

Пераклад

Рускаяru: наследство н.