Μετάβαση στο περιεχόμενο

Σάμπα (Ολλανδία)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 17°37′56″N 63°14′12″W / 17.63222°N 63.23667°W / 17.63222; -63.23667

Σάμπα
Saba

Σημαία

Εθνόσημο
Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο
και μεγαλύτερη πόληΔε Μπότομ
17°37′34″N 63°14′58″W / 17.62611°N 63.24944°W / 17.62611; -63.24944
Ολλανδικά, Αγγλικά
 • Σύνολο
13 km2
Πληθυσμός
 • Απογραφή 2024 
 • Πυκνότητα 

2.060[1]  
158,5 κατ./km2 
ΝόμισμαΔολάριο ΗΠΑ ($) (USD)
(UTC -4)

Η Σάμπα, (ολλανδικά: Saba‎‎), ήταν τμήμα των Ολλανδικών Αντιλλών ως τις 10 Οκτωβρίου του 2010 οπότε και έγινε ειδικός δήμος της Ολλανδίας έπειτα από δημοψήφισμα των κατοίκων της. Έχει συνολική έκταση 13 τ.χλμ. και πληθυσμό 2.060[1] κατοίκους, σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2024. Πρωτεύουσα είναι το Δε Μπότομ.

Χάρτης της Σάμπα από την «Εγκυκλοπαίδεια των Ολλανδικών Δυτικών Ινδιών 1914-1917»

Η Σάμπα πιστεύεται ότι κατοικήθηκε από τους ανθρώπους Κίμπονεϊ ήδη από το 1100 π.Χ.[2] Αργότερα, γύρω στο 800 μ.Χ., οι Αραουάκοι από τη Νότια Αμερική εγκαταστάθηκαν στο νησί.[2]

Ο Χριστόφορος Κολόμβος λέγεται ότι είχε δει το νησί στις 13 Νοεμβρίου του 1493, ωστόσο δεν αποβιβάστηκε σε αυτό, αποθαρρυμένος από τις επικίνδυνες βραχώδεις ακτές του νησιού.[2] Το 1632 μια ομάδα Άγγλων ναυαγών έφτασαν στη Σάμπα.[2] Αργότερα, το 1635, ένας Γάλλος διεκδίκησε τη Σάμπα στο όνομα του Λουδοβίκο ΙΓ΄ της Γαλλίας.[εκκρεμεί παραπομπή] Το 1640 ο Ολλανδός κυβερνήτης του γειτονικού νησιού του Αγίου Ευσταθίου έστειλε αρκετές ολλανδικές οικογένειες για να αποικίσουν το νησί για την Ολλανδική Εταιρεία Δυτικών Ινδιών.[2] Το 1664, αρνούμενοι να ορκιστούν πίστη στο αγγλικό στέμμα, αυτοί οι αρχικοί Ολλανδοί άποικοι εκδιώχθηκαν στον Άγιο Μαρτίνο από τους Τζαμαϊκανούς κυβερνήτες-πειρατές Έντουαρντ, Τόμας και Χένρι Μόργκαν.[2][3] Η Ολλανδία απέκτησε τελικά τον πλήρη έλεγχο του νησιού το 1816.[2]

Τον 17ο και τον 18ο αιώνα, οι μεγάλες βιομηχανίες της Σάμπα ήταν η ζάχαρη, το λουλάκι και το ρούμι που παράγονταν σε φυτείες που ανήκαν σε Ολλανδούς που ζούσαν στον Άγιο Ευστάθιο και αργότερα η αλιεία, ιδιαίτερα η αλιεία αστακών.[εκκρεμεί παραπομπή] Οι φυτείες χρειάζονταν εργάτες, έτσι εισήχθησαν σκλάβοι από την Αφρική.[2] Τον 17ο αιώνα, η Σάμπα πιστεύεται ότι ήταν ένα ευνοϊκό κρησφύγετο για τους Τζαμαϊκανούς πειρατές.[2] Η Αγγλία απέλασε επίσης τους «ανεπιθύμητους» ανθρώπους της στις αποικίες της Καραϊβικής, και μερικοί από αυτούς έγιναν επίσης πειρατές, μερικοί με καταφύγιο τη Σάμπα.[4] Καθώς η ακτή του νησιού είναι απαγορευτική και απότομη, το νησί έγινε ιδιωτικό καταφύγιο για τις οικογένειες λαθρεμπόρων και πειρατών. Ένας αξιοσημείωτος πειρατής της Σάμπα ήταν ο Χίραμ Μπικς, γιος του ολλανδού συμβούλου του νησιού.[5]

Αργότερα, η νόμιμη ιστιοπλοΐα και το εμπόριο έγιναν σημαντικά και πολλοί από τους άντρες του νησιού κατέφυγαν στη θάλασσα. Η «δαντέλα της Σάμπα», μια ισπανική μορφή κεντήματος που εισήγαγε μια καλόγρια από τη Βενεζουέλα, έγινε σημαντικό προϊόν και φτιαχνόταν από τις γυναίκες του νησιού.[2] Κατά τα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου αιώνα, η κύρια πηγή εσόδων για το νησί προήλθε από τις δαντέλες που έφτιαχναν οι γυναίκες. Κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου, με τους περισσότερους άντρες του νησιού να είναι στη θάλασσα για παρατεταμένες περιόδους, το νησί έγινε γνωστό ως «Το νησί των γυναικών».[6][2]

Το 1943 ο Τζόζεφ "Λάμπι" Χάσελ, ένας αυτοδίδακτος μηχανικός, άρχισε να κατασκευάζει έναν δρόμο στη Σάμπα, βελτιώνοντας δραστικά τις μεταφορές στο νησί, που πριν από αυτό γινόταν μόνο με τα πόδια ή με μουλάρι.[2] Ένα αεροδρόμιο ακολούθησε το 1963, και μια μεγαλύτερη προβλήτα προοριζόταν για τουριστικά σκάφη το 1972.[2] Ως αποτέλεσμα, ο τουρισμός αυξήθηκε, και σταδιακά έγινε σημαντικό μέρος της οικονομίας της Σάμπα.[2]

Ένα δημοψήφισμα για το καθεστώς της πραγματοποιήθηκε στη Σάμπα στις 5 Νοεμβρίου του 2004.[7] Το 86,05% του πληθυσμού ψήφισε υπέρ στενότερων δέσμων με την Ολλανδία. Αυτό επιτεύχθηκε το 2010, όταν διαλύθηκαν οι Ολλανδικές Αντίλλες και η Σάμπα έγινε ειδικός δήμος των Κάτω Χωρών.[2]

Διοικητές (gezaghebbers) έχουν διατελέσει[8] από το 1983 οι:

Οι πιο πρόσφατες εκλογές για τα μέλη του Νησιωτικού Συμβουλίου διεξήχθησαν στις 15 Μαρτίου 2023. Το Λαϊκό Κίνημα των Προσήνεμων Νήσων κέρδισε ποσοστό 59,3% των ψήφων και τις 3 από τις 5 έδρες και το Κόμμα για την Πρόοδο, την Ισότητα και την Ευημερία συγκέντρωσε 31,2% (2 έδρες).[9]


  1. 1,0 1,1 «Caribbean Netherlands; population, country of birth, nationality». StatLine. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2024. 
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 «Saba Government- History of Saba». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουλίου 2019.  More than one of |archiveurl= και |archive-url= specified (βοήθεια); More than one of |archivedate= και |archive-date= specified (βοήθεια)
  3. Johnson, Will (18 Δεκεμβρίου 2014). «Driving out the Dutch». The Saba Islander. The Saba Herald. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2019. Sir Henry Morgan, famous pirate, and Governor of Jamaica. His two uncles, Edward (also his father-in-law) and Thomas, captured St. Eustatius and Saba in 1665 and drove out the Dutch. … 
  4. «General info | Statia and Saba Chamber of Commerce & Industry». www.statiasabachamber.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιανουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2020. 
  5. «Hiram Beakes of Saba». StMaartenNews. 30 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουλίου 2019. 
  6. «Preserving Tradition on the Island of Women and Lace». Brigham Young University. 21 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2017. 
  7. Saba Tourist Bureau. «Referendum on the Constitutional Future of Saba 2004». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Δεκεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2007.  More than one of |archiveurl= και |archive-url= specified (βοήθεια); More than one of |archivedate= και |archive-date= specified (βοήθεια); More than one of |accessdate= και |access-date= specified (βοήθεια)
  8. rulers.org
  9. Public Entity Saba