νότος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	νότος	οι	νότοι
γενική	του	νότου	των	νότων
αιτιατική	τον	νότο	τους	νότους
κλητική		νότε		νότοι
Συνήθως στον ενικό.
Κατηγορία όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

νότος < αρχαία ελληνική νότος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *(s)neh₂- (πλέω, κολυμπώ)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈno.tos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : νό‐τος

Ουσιαστικό

νότος αρσενικό

1. το σημείο του ορίζοντα που βρίσκεται προς το κάτω μέρος της Γης, προς τον νότιο πόλο

   ≈ συνώνυμα: μεσημβρία

2. το νότιο μέρος μιας περιοχής
3. (συνεκδοχικά) νοτιάς

Δείτε επίσης

• τα σημεία του ορίζοντα: βορράς, νότος, ανατολή, δύση

Μεταφράσεις

    νότος

αγγλικά : south (en) βουλγαρικά : юг (bg) γαλλικά : sud (fr) γερμανικά : Süden (de) εβραϊκά : דרום (he) ισπανικά : sur (es) ουκρανικά : південь (uk) πολωνικά : południe (pl) ρωσικά : юг (ru) σλοβακικά : juh (sk) τουρκικά : güney (tr) τσεχικά : jih (cs)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	νότος	οἱ	νότοι
γενική	τοῦ	νότου	τῶν	νότων
δοτική	τῷ	νότῳ	τοῖς	νότοις
αιτιατική	τὸν	νότον	τοὺς	νότους
κλητική ὦ!		νότε		νότοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		νότω
γεν-δοτ	τοῖν		νότοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «δρόμος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

→ ζητούμενο λήμμα

Παράγωγα

• νοτερός
• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• νότος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• Νότος, νότος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.