-γενής

Ancient Greek

Etymology

From γένος (génos) +‎ -ης (-ēs).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡe.nɛ̌ːs/ → /ʝeˈnis/ → /ʝeˈnis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡe.nɛ̌ːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡeˈne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝeˈnis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝeˈnis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝeˈnis/

Suffix

-γενής • (-genḗs) m or f (neuter -γενές); third declension

1. (forming adjectives) born in a certain place or condition

   ‎ἄλλος (állos) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎ἀλλογενής (allogenḗs)

   ‎γη (gē) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎γηγενής (gēgenḗs)

   ‎ἔνδον (éndon) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎ἐνδογενής (endogenḗs)

   ‎εὐ (eu) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎εὐγενής (eugenḗs)

   ‎οἶκος (oîkos) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎οἰκογενής (oikogenḗs)

   ‎παντο- (panto-) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎παντογενὴς (pantogenḕs)

   ‎προ- (pro-) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎προγενής (progenḗs)

   ‎συν- (sun-) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎συγγενής (sungenḗs)

2. (forming adjectives) of a kind

   ‎ἕτερος (héteros) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎ἑτερογενής (heterogenḗs)

   ‎ὁμός (homós) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎ὁμογενής (homogenḗs)

   ‎μόνος (mónos) + ‎-γενής (-genḗs) → ‎μονογενής (monogenḗs)

Inflection

Third declension of -γενής; -γενές (contracted, Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		-γενής -genḗs	-γενές -genés		-γενεῖ -geneî	-γενεῖ -geneî		-γενεῖς -geneîs	-γενῆ -genê
Genitive		-γενοῦς -genoûs	-γενοῦς -genoûs		-γενοῖν -genoîn	-γενοῖν -genoîn		-γενῶν -genôn	-γενῶν -genôn
Dative		-γενεῖ -geneî	-γενεῖ -geneî		-γενοῖν -genoîn	-γενοῖν -genoîn		-γενέσῐ / -γενέσῐν -genési(n)	-γενέσῐ / -γενέσῐν -genési(n)
Accusative		-γενῆ -genê	-γενές -genés		-γενεῖ -geneî	-γενεῖ -geneî		-γενεῖς -geneîs	-γενῆ -genê
Vocative		-γενές -genés	-γενές -genés		-γενεῖ -geneî	-γενεῖ -geneî		-γενεῖς -geneîs	-γενῆ -genê
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		-γενῶς -genôs			-γενέστερος -genésteros			-γενέστᾰτος -genéstatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

Ancient Greek terms suffixed with -γενής

Descendants

• Dutch: -geen
• French: -gène
  • → Catalan: -gen
  • → English: -gen
  • Norwegian Bokmål: -gen
  • Norwegian Nynorsk: -gen
  • → Turkish: -jen
• German: -gen
• Greek: -γενής (-genís)
• Irish: -gin
• Spanish: -geno

Greek

Etymology

From Ancient Greek -γενής.

Pronunciation

• IPA^(key): /ʝeˈnis/

Suffix

-γενής • (-genís) m (feminine -γενής, neuter -γενές)

1. (forming adjectives) where the defined, originates from what the first part denotes.

   ‎ένδον (éndon, “within”) + ‎-γενής (-genís) → ‎ενδογενής (endogenís, “endogenous”)

2. (forming adjectives) where the defined comes in a specific order

   ‎δεύτερος (défteros, “second”) + ‎-γενής (-genís) → ‎δευτερογενής (defterogenís, “who comes second, consequent”)

Declension

• In the fashion of Ancient Greek.

Derived terms

Greek terms suffixed with -γενής

Related terms

• -γόνος (-gónos, “produced by”)