binnendringen

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

From binnen +‎ dringen.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈbɪ.nə(n)ˌdrɪ.ŋə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: bin‧nen‧drin‧gen

Verb

[edit]

binnendringen

  1. (transitive, intransitive) to encroach, to intrude, to penetrate, to invade, to interlope (to intrude unrightfully on someone else's rights or territory)

Inflection

[edit]
Conjugation of binnendringen (strong class 3a, separable)
infinitive binnendringen
past singular drong binnen
past participle binnengedrongen
infinitive binnendringen
gerund binnendringen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular dring binnen drong binnen binnendring binnendrong
2nd person sing. (jij) dringt binnen, dring binnen2 drong binnen binnendringt binnendrong
2nd person sing. (u) dringt binnen drong binnen binnendringt binnendrong
2nd person sing. (gij) dringt binnen drongt binnen binnendringt binnendrongt
3rd person singular dringt binnen drong binnen binnendringt binnendrong
plural dringen binnen drongen binnen binnendringen binnendrongen
subjunctive sing.1 dringe binnen dronge binnen binnendringe binnendronge
subjunctive plur.1 dringen binnen drongen binnen binnendringen binnendrongen
imperative sing. dring binnen
imperative plur.1 dringt binnen
participles binnendringend binnengedrongen
1) Archaic. 2) In case of inversion.