پرش به محتوا

فلوت پیکولو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فلوت پیکولو
یک فلوت پیکولو یاماها
بدنه از جنس آکریلونیتریل بوتادین استایرن
و قسمت سر نقره اندود است
سازهای بادی چوبی
طبقه‌بندی
گسترۀ صوتی
  • نت نویسی
  • صدا دهی
سازهای مرتبط

فلوت پیکولو (به ایتالیایی: flauto piccolo) سازی بادی در موسیقی و از خانوادهٔ سازهای بادی چوبی است که اندازه‌ای نسبتاً کوچک و صدایی بسیار ریز دارد. این ساز امروزه در ارکستر نقشی تلفیقی دارد و به همراه سازهای بادی برنجی به کار می‌رود.

ویژگی

[ویرایش]
  • با اینکه این ساز جز سازهای بادی چوبی است اما امروزه ان را با جنس طلا می‌سازند.
  • این ساز کوچکترین ساز خانوادهٔ بادی‌های چوبی و ارکستر می‌باشد و طول این ساز نصف فلوت است.
  • فلوت پیکولو دارای زیرترین گستره صوتی در بادی چوبی‌ها و ارکستر (دورهٔ رمانتیک به بعد) می‌باشد.
  • نت این ساز را با کلید سل می‌نویسند و یک اکتاو بالاتر از نت نوشته شده صدا می‌دهد.
  • پیکولو دارای صدایی تیز و سوت وار است.
فلوت پیکولو چوبی

تاریخچه

[ویرایش]

این نوع از فلوت در اوایل سده ۱۷ به ارکستر معرفی شد. اولین آهنگ‌هایی که در آن از پیکولو هم استفاده شده‌است، مربوط به سال ۱۷۱۱ و اپرای «رینالدو» از فریدریش هندل است.

لودویگ وان بتهوون از جمله آهنگسازی بود که از پیکولو در سمفونیهایش (پنجم، ششم و نهم) استفاده کرد و برای این ساز قطعاتی جداگانه نوشت.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Piccolo». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ ژوئن ۲۰۱۸.
  • Lior Eitan. "The Piccolo – A Short Instrument with a Long History" (به انگلیسی). The Israel Philharmonic Orchestra. Archived from the original on 23 February 2011. Retrieved 16 May 2011.

پیوند به بیرون

[ویرایش]