hipérbole

Galego

• Etimoloxía: do grego antigo ὑπερβολή (huperbolḗ).

• Pronuncia: /iˈpɛɾβo̝le̝/ (AFI)

Substantivo masculino

hipérbole (sg: hipérbole; pl: hipérboles)

1. (Retórica) Recurso estilístico de carácter semántico (un tropo), consistente nunha esaxeración desmesurada.
2. (Xeometría) Lugar xeométrico dos puntos dun plano tal que o valor absoluto da diferenza das súas distancias a dous puntos fixos, chamados focos, é igual á distancia entre os vértices, que é unha constante positiva; isto é, unha curva aberta de dúas pólas. É unha sección cónica, obtida de cortar un cono recto por un plano oblicuo ao eixe de simetría cun ángulo menor que o da xeratriz respecto do eixe de revolución.

Termos relacionados

• hiperbolicamente
• hiperbólico
• hiperbológrafo
• hiperboloidal
• hiperboloide

Traducións

• Alemán: Hyperbel ^(de)
• Francés: hyperbole ^(fr)
• Italiano: iperbole ^(it)