Jump to content

សុរិយ

ពីWiktionary

--រ៉ិយ៉ៈ បា.; សំ. ( ន. ) (សូយ៌) ព្រះ​អាទិត្យ ។ សុរិយ​ករ, --ការ ឬ--រង្សី រស្មី​ព្រះ​អាទិត្យ ។ សុរិយ​កាល ពេល​ថ្ងៃ​ត្រង់ ។ សុរិយ​គតិ (--គៈតិ) ដំណើរ​ព្រះ​អាទិត្យ : ខែ​សុរិយ​គតិ (ព. ផ្ទ. ចន្ទគតិ ។ ម. ព. រាសី ផង) ។ សុរិយ​គោត្ត ឬ សុរិយ​ពន្ធុ គោត្រ​ឬ​ផៅ​ពង្ស​ព្រះ​អាទិត្យ, អាទិច្ច​ពន្ធុ, គោតម​គោត្ត (វង្ស​របស់​ព្រះ​សក្យ​មុនី​គោតម) ។ សុរិយ​ចរ ឬ--យាត្រា ដំណើរ​ព្រះ​អាទិត្យ (សុរិយ​គតិ) ។ សុរិយ​តាប កម្តៅ​ថ្ងៃ ។ សុរិយ​តេជះ អំណាច​ព្រះ​អាទិត្យ ។ សុរិយ​ទេវ​បុត្ត ទេវ​បុត្ត​ឈ្មោះ​សុរិយ (ព្រះ​អាទិត្យ) ។ សុរិយ​ពង្ស ដូច​គ្នា​នឹង សុរិយ​វង្ស ។ សុរិយ​មណ្ឌល (--មន់-ឌល់) មណ្ឌល​ព្រះ​អាទិត្យ, ដួង​ព្រះ​អាទិត្យ ។ សុរិយ​មាលា កម្រង​ឬ​ខ្សែ​រស្មី​ព្រះ​អាទិត្យ ។ សុរិយ​វង្ស ពង្ស​ព្រះ​អាទិត្យ (សុរិយ​គោត្ត, សុរិយ​ពន្ធុ, អាទិច្ច​ពន្ធុ, គោតម​គោត្ត); វង្ស​របស់​ព្រះ​រាម (ក្នុង​រឿង​រាមកេរ្តិ៍ ) ។ សុរិយ​សន្តាប (សុរ៉ិយ៉ៈសន់-ដាប) កម្តៅ​ថ្ងៃ​ដែល​ក្ដៅ​ខ្លាំង ។ សុរិយានុភាព (បា. < សុរិយ + អានុភាវ) អានុភាព​នៃ​ព្រះ​អាទិត្យ ។ សុរិយាភា ឬ សុរិយាលោក (បា. < សុរិយ + អាកា ឬ អាលោក “ពន្លឺ”) ពន្លឺ​ព្រះ​អាទិត្យ ។ សុរិយោទ័យ (បា. សុរិយ + ឧទយ “ការ​រះ​ឡើង”) ថ្ងៃ​រះ (អរុណោទ័យ) ។ល។