Jump to content

conlatum

E Victionario

Discretiva

conlatum dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus­ Casu Verbum
conlātum
supinum­ accusativo cōnferō (cōnferre)
Forma Modus flexurae originis
conlātum casus accusativus singularis · genus masculinum participii conlātus
conlātum casus nominativus singularis · genus neutrum participii conlātus
conlātum casus accusativus singularis · genus neutrum participii conlātus
conlātum casus vocativus singularis · genus neutrum participii conlātus

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /konˈlaːtum/(classice)
Syllabificatio phonetica: con·lā·tum — morphologica: con-lat-um

Formae aliae

[+/-]

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
-106…-43
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.  (43 a.C.n. / 711 a.u.)

  • Maximus autem, nisi me forte fallit, in re publica nodus est inopia rei pecuniariae. Obdurescunt enim magis cotidie boni viri ad vocem tributi; quod ex centesima conlatum impudenti censu locupletium in duarum legionum praemiis omne consumitur. —Epistolae ad Brutum Ciceronis [1][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - Epistolae ad Brutum. (The Latin Library): Liber primus. Ep. 18 [5] — conlatum
  2. 2.0 2.1 Vicicitatio: conlatum.