Jump to content

referretur

E Victionario

Discretiva

referretur dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
referrētur tertia singularis imperfectum passiva coniunctivus referō (referre)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /referˈreːtur/(classice)
Syllabificatio phonetica: re·fer·rē·tur — morphologica: re-fer-retur

Loci

[+/-]
M. Tullius Cicero
-106…-43
Titus Livius
-58…+17
P. Cornelius Tacitus
55-117
C. Suetonius Tranquillus
ca. 70-150
Aulus Gellius
ca. 130-180
class.class.IIIIII

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n.)

  • atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. qua tu etiam inprudens utebare non numquam. nam hunc ipsum sive finem sive extremum sive ultimum definiebas id esse, quo omnia, quae recte fierent, referrentur neque id ipsum usquam referretur. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis [1][2]

class.

  • Principio eius anni cum de litteris L. Marcii referretur, res gestae magnificae senatui visae: titulus honoris, quod imperio non populi iussu, non ex auctoritate patrum dato propraetor senatui scripserat, magnam partem hominum offendebat: rem mali exempli esse imperatores legi ab exercitibus et sollemne auspicandorum comitiorum in castra et provincias, procul ab legibus magistratibusque, ad militarem temeritatem transferri. —Ab urbe condita Titi Livii [3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 116 p.Ch.n.)

  • ob haec consalutatus imperator Nero, et senatus consulto supplicationes habitae, statuaeque et arcus et continui consulatus principi, utque inter festos referretur dies, quo patrata victoria, quo nuntiata, quo relatum de ea esset, aliaque in eandem formam decernuntur, adeo modum egressa ut C. Cassius de ceteris honoribus adsensus, si pro benignitate fortunae dis grates agerentur, ne totum quidem annum supplicationibus sufficere disseruerit, eoque oportere dividi sacros et negotiosos dies, quis divina colerent et humana non impedirent. —Annales P. Cornelii Taciti [4][2]

saec. II.

  • sed ut cognovit Antonium post fugam a M. Lepido receptum ceterosque duces et exercitus consentire pro partibus, causam optimatium sine cunctatione deseruit, ad praetextum mutatae voluntatis dicta factaque quorundam calumniatus, quasi alii se puerum, alii ornandum tollendumque iactassent, ne aut sibi aut veteranis par gratia referretur. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli [5][2]

saec. II.  (ca. 170-177 p.C.n.)

  • Caesellius autem forte ῥαθυμότερον iunctura ista verborum captus quem cor dictum putavit et quem accentu acuto legit, quasi ad cor referretur, non ad Hannibalem. —Noctes Atticae A. Gellii [6][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Marcus Tullius Cicero - De finibus bonorum et malorum libri quinque. (The Latin Library): Liber secundus. 2 [5] — referretur
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 Vicicitatio: referretur.
  3. 3.0 3.1 Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXVI, caput 2, [1] — referretur
  4. 4.0 4.1 Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (The Latin Library): Liber XIII. [41] — referretur
  5. 5.0 5.1 Gaius Suetonius Tranquillus - De vita Caesarum libri VIII. (Bibliotheca Augustana): Liber secundus. Divus Augustus. XII. [1] — referretur
  6. 6.0 6.1 Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber sextus. Capitulum II, [11] — referretur