Jump to content

rettulit

E Victionario

Discretiva

rettulit dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Persona Tempus Vox Modus Verbum
rettulit tertia singularis perfectum activa indicativus referō (referre)

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈrettulit/(classice)
Syllabificatio phonetica: ret·tu·lit — morphologica: ret-tul-it

Formae aliae

[+/-]

Loci

[+/-]
C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

saec. I.

  • sed nos oblitterata quoque scrutabimur, nec deterrebit quarundam rerum humilitas, sicuti nec in animalibus fecit, quamquam videmus Vergilium praecellentissimum vatem ea de causa hortorum dotes fugisse et in his quae rettulit flores modo rerum decerpsisse, … —Naturalis historia Plinii [1][2]

Fontes

  1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quartus decimus, cap. 1, [7] — rettulit
  2. Vicicitatio: rettulit.