Jump to content

stellae

E Victionario

Discretiva

stellae dictio est in variis linguis:

Formae affines

[+/-]

Proprietates grammaticales

[+/-]
Forma Modus flexurae originis
stēllae casus genitivus singularis substantivi stēlla
stēllae casus dativus singularis substantivi stēlla
stēllae casus nominativus pluralis substantivi stēlla
stēllae casus vocativus pluralis substantivi stēlla

Appellatio pronuntiatusque

[+/-]
API: /ˈsteːllae̯/(classice)
Syllabificatio phonetica: stēl·lae — morphologica: stell-ae

Loci

[+/-]
Lucius Annaeus Seneca -3/+65 C. Plinius Secundus 23-79
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

[+/-]

class.

  • Etiamnunc frequenter stella sub altioris stellae vestigium venit: et Saturnus aliquando supra Iovem est et Mars Venerem aut Mercurium recta linea despicit, nec tamen propter hunc illorum concursum, cum alter alterum subit, cometes fit; alioquin annis omnibus fieret (omnibus enim aliquae stellae in eodem signo simul sunt). —Naturales quaestiones Senecae [1][2]

saec. I.

  • quam naturam eius Pythagoras Samius primus deprehendit Olympiade circiter XLII, qui fuit urbis Romae annus CXLII. iam magnitudine extra cuncta alia sidera est, claritatis quidem tantae, ut unius huius stellae radiis umbrae reddantur. itaque et in magno nominum ambitu est. —Naturalis historia Plinii [3][2]

Fontes

  1. 1.0 1.1 Lucius Annaeus Seneca - Naturales quaestiones. (Universitas Turicensis):  Tomus / Liber VII. 12, versus [3] — stellae
  2. 2.0 2.1 2.2 Vicicitatio: stellae.
  3. 3.0 3.1 Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 6, [37] — stellae