Прејди на содржината

Задна самогласка

Од Википедија — слободната енциклопедија
Табела на самогласки по МФА
Предни Речиси​предни Средни Речиси​задни Задни
Затворени
iy
ɨʉ
ɯu
ɪʏ
ʊ
eø
ɘɵ
ɤo
ɛœ
ɜɞ
ʌɔ
æ
aɶ
ä
ɑɒ
Речиси затворени
Полузатворени
Средни
Полуотворени
Речиси отворени
Отворени
Самогласките во парови се: незаоблена • заоблена

Помош за МФА • легенда • табела •  табела со звуци • погл.

Задна самогласка е вид на самогласен глас во извесни јазици. Карактеристично за задната самогласка е тоа што јазикот се става што е можно поназад во устата без да направи препрека која би ја направила согласка. Понекогаш се нарекуваат и темни самогласки бидејќи оддаваат впечаток како да звучат потемно од предните.[1]

Во македонскиот јазик, задни самогласки се у и о.[2][3] Според Меѓународната фонетска азбука (МФА), постојат следниве задни самогласки:

  1. Tsur, Reuven (февруари 1992). The Poetic Mode of Speech Perception. Duke University Press. ISBN 0-8223-1170-4.
  2. Кепески, Круме (1990). Граматика на македонскиот литературен јазик (X. изд.). Скопје: Просветно Дело. стр. 60.
  3. Кепески како задна ја наведува и „а“.