Прејди на содржината

Зрновско

Координати: 40°45′51″N 20°54′29″E / 40.76417° СГШ; 20.90806° ИГД / 40.76417; 20.90806
Од Википедија — слободната енциклопедија
Зрновско

Zrnovsko / Zaroshkë
село
Зрновско is located in Албанија
Зрновско
Зрновско
Координати: 40°45′51″N 20°54′29″E / 40.76417° СГШ; 20.90806° ИГД / 40.76417; 20.90806
Земја Албанија
ОбластГорица
ОпштинаПустец
Општ. един.Пустец
Население (2000)
 • Вкупно348
Час. појасCET (UTC+1)
 • Лето (ЛСВ)CEST (UTC+2)

Зрновско (дијалектно: Зрноско; албански: Zaroshkë, офиц. Zrnovsko) — село во Општина Пустец од областа Мала Преспа, денес во Горичкиот округ, Албанија.

Географија и местоположба

[уреди | уреди извор]

Зрновско е село во Мала Преспа. Селото се наоѓа на крајниот југозападен брег на Големото Преспанско Езеро. Во северното подножје на Иван Планина и Сува Гора, се наоѓа на надморска висина од околу 865 м.н.в.[1]

Соседни села на селото Зрновско се: од север селото Леска, Пустец и водите на Преспанското Езеро. Од исток со селото Церје и селото Орово (Егејска Македонија). И од југ со селата Ѕвезда и Голо Брдо.[1]

Топоними

[уреди | уреди извор]

Попознати места во атарот на селото се: Алио Дол, Арангел, Бачилото, Белите Камење, Блато, Ваковчето, Вртељка, Габро, Грмадите, Гуменица, Гумното, Дамас, Дупките, Заткопадина, Зарезана Стена, Зрновско, Иван Голем, Иван Мал, Кладенецо, Калгагуните, Калугер, Кафа, Кафчето, Корито, Крајнојца, Крстенко, Лучки, Малкунките, Осо, Писан Камен, Ралник, Ридо Голем, Старгулиг, Старо Село, Тодорица, Трапеник, Трпунивиште, Црвена Горица.[1]

Историја

[уреди | уреди извор]

Зрновско е старо, повеќевековно) село, во кое отсекогаш живееле православни Македонци. Селото најрано се спомнува во периодот 1568/69 г. за казата Билишта.[1]

Село првобитно се наоѓало 2 км источно од денешната положба, до водите на Преспанското Езеро. Во XVIII век морало да се премести поради поплавувањето од надојдените води.[1]

Селото дало активен придонес во текот на Илинденското Востание, а како еден од главните дејци на организацијата се спомнува Вангел Тодоровски (1885-1902) кој да не падне во рацете на непријателот се самоубил во борбите кај селото Волкодери. Исто така познат илинденец бил и Кристо Трајче Аргировски.[1]

По 1912 г. селото потпаднало под Грција, за после 1923 г. да ѝ биде доделено на Албанија.[1]

Селото активно учествувало и во текот на Втората светска војна, па така излегле партизани од ова село. Помеѓу партизаните во Македонија се приклучиле двајца, а во партизаните во Албанија — тројца партизани.[1]

Стопанство

[уреди | уреди извор]

Демографија

[уреди | уреди извор]

Според Васил К’нчов, во 1900 г. селото броело 250 жители, сите православни Македонци.[2][3]

Година Население
1900 250
1926 156
1945 201
1960 247
1969 307
1979 317
1989 322
2000[4] 348

Зрновско е македонско село.

Родови во селото се: Андоновци (доселени од Шулин), Аргировци, Бојчевци (доселени од Шулин), Волкановци (доселени од Шулин), Димовци (доселени од Церје), Крстиновци, Коруновци, Ридовци (доселени од Церје во 1980 г.), Секуловци, Сотировци, Спировци (доселени од Церје во 1980 г.), Танасовци, Тодоровци и Трповци.[1]

Општествени установи

[уреди | уреди извор]

Културни и природни знаменитости

[уреди | уреди извор]

Редовни настани

[уреди | уреди извор]

Личности

[уреди | уреди извор]

Култура и спорт

[уреди | уреди извор]

Иселеништво

[уреди | уреди извор]

Од селото има иселеници на многу места. Од Андоновци и Аргировци во Горица (Корча). Од Танасовци во Елбасан. Од Тодоровци во Поградец. Од Танасовци во Прењас. Од Тодоровци во Валона. Од Секуловци и Бојчевци во Либражд. Во 1946 г. некои семејства се иселиле во Војводина (од Танасовци, Димовци, Секуловци и Аргировци).[1]

  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 Јовановски, Владо (2016). Населбите во Преспа. Скопје.
  2. Како што е општопознато, Македонците во бугарските извори се присвојуваат и водат како Бугари, и покрај признанието дека самите се изјаснувале како Македонци.
  3. „архивски примерок“. Архивирано од изворникот на 2007-05-15. Посетено на 2007-03-13.
  4. „архивски примерок“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2012-02-11. Посетено на 2007-04-21.

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]