Naar inhoud springen

Italische talen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Kaart van Italië in de IJzertijd, die toont waar de Italische talen werden gesproken

Italische talen zijn een groep van Indo-Europese talen die in het eerste millennium v.Chr. op het Apennijns Schiereiland werden gesproken. Behalve het Latijn zijn zij in de loop van de keizertijd uitgestorven; Faliskisch al in de tijd van de republiek. Alle Romaanse talen hebben zich uit het Latijn ontwikkeld. De Italische talen werden geschreven met diverse Oud-Italische schriften.

Italische talen

[bewerken | brontekst bewerken]

Oorspronkelijk hadden de Oskisch-Umbrische talen een veel grotere verspreiding dan het Latijn. Omstreeks 400 v.Chr. werden ze gesproken door bijna de helft van de bevolking van het Apennijns Schiereiland, terwijl Latijn niet door veel meer dan 5 % werd gesproken. De rest sprak Etruskisch, Grieks, Messapisch en andere talen. Door de machtspositie van Rome werd het Latijn echter de dominante taal, die de andere talen geleidelijk aan begon te verdringen.

 
 
 
 
 
 
 
 
Indo-Europese talen op het Apennijns schiereiland
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Italische talen
 
Keltische talen
 
Messapisch
 
Grieks
 
Onbekende oorsprong
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Lepontisch
 
Gallisch
 
 
 
 
 
Noord-Piceens; Elymisch (IE?); Siculisch
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Faliskisch-Latijn
(Latinisch)
 
 
 
 
 
Oskisch-Umbrische talen
(Sabellisch)
 
Venetisch
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Faliskisch
 
Latijn
 
Oskisch
 
 
 
 
 
Umbro-Sabijns
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Vestiniaans
 
 
Paelignaans
 
 
Umbrisch
 
 
Aequisch
 
 
Marsisch
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Marrucinisch
 
Samnitisch
 
Zuid-Piceens
 
Sabijns
 
Volscisch
 

Gebaseerd op: art. Italus, in NP 5 (1998), klm. 1173-1174.