Naar inhoud springen

Reds (film)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Reds
Regie Warren Beatty
Producent Warren Beatty
Scenario Warren Beatty
Trevor Griffiths
Hoofdrollen Warren Beatty
Diane Keaton
Jack Nicholson
Maureen Stapleton
Edward Herrmann
Jerzy Kosinski
Muziek Stephen Sondheim
Montage Dede Allen
Craig McKay
Cinematografie Vittorio Storaro
Distributie Paramount Pictures
Première Vlag van Verenigde Staten 4 december 1981
Vlag van Nederland 8 april 1982
Genre Drama / Biografie
Speelduur 194 minuten
Taal Engels
Russisch
Duits
Frans
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Budget $ 35.000.000,-
Gewonnen prijzen 22
Overige nominaties 34
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
(mul) TMDb-profiel
(en) AllMovie-profiel
Portaal  Portaalicoon   Film

Reds is een film uit 1981 van regisseur Warren Beatty, die zelf ook de hoofdrol vertolkt. Verder spelen onder meer Diane Keaton, Jack Nicholson, Edward Herrmann, Jerzy Kosinski, Paul Sorvino en Gene Hackman in de film mee.

De film is gebaseerd op het leven en de carrière van John Reed, een communistische journalist die in 1919 in zijn boek Ten Days that Shook the World de Russische Revolutie beschreef.

Reds won drie Academy Awards, twee BAFTA's en een Golden Globe. In 2008 riep het American Film Institute (AFI) de film uit tot een van de beste epische films ooit.[1]

In de film worden ook getuigen aan het woord gelaten. Deze getuigen zijn personen die John Reed en diens vriendin Louise Bryant in het echt persoonlijk gekend hebben.

Leeswaarschuwing: Onderstaande tekst bevat details over de inhoud of de afloop van het verhaal.

John "Jack" Reed ontmoet Louise Bryant voor het eerst in 1912. Jack is een radicale journalist en Louise is een vrijdenkende vrouw voor wie schrijven een uitweg biedt uit haar frustrerende leven in de bovenklasse. Ze valt voor Jacks idealisme en besluit om haar echtgenoot te verlaten zodat ze samen met Jack naar Greenwich Village kan verhuizen.

Als schrijfster ontpopt Louise zich tot feministe. Ze begint net als Jack een radicaal idealisme te ontwikkelen. De twee groeien echter uit elkaar wanneer Jack betrokken raakt bij een opstand van de Communistische Partij van de Verenigde Staten. In 1916 trekt hij naar St. Louis om er verslag uit te brengen van de Democratische Conventie, maar dat is niet naar de zin van Louise. Tijdens Jacks lange afwezigheid begint Louise een relatie met de toneelschrijver Eugene O'Neill. Jack is echter ook ontrouw. Hij geeft dat ook toe wanneer hij de liefdesaffaire van Louise en Eugene ontdekt. Het belet Louise niet om als oorlogscorrespondente naar Europa te vertrekken.

Jack heeft last van nierfalen, maar besluit toch om Louise achterna te gaan. De twee worden als collega's opnieuw verenigd. Ze gaan beiden op in de val van de Russische Tsaar en het begin van de Russische Revolutie. Ze lijken in Rusland het ultieme geluk gevonden te hebben.

Na de publicatie van zijn boek Ten Days that Shook the World wil Jack het communisme ook in de Verenigde Staten laten doorbreken. Maar het communisme is niet overal even geliefd. Wanneer Jack probeert om Europa te verlaten, wordt hij in Finland gearresteerd en ondervraagd. Hij keert nadien terug naar Rusland en wordt aan het station in Moskou een zoveelste keer verenigd met Louise. Maar het gaat steeds slechter met Jack, hij is erg verzwakt door zijn nierproblemen. Toch mag hij het land niet verlaten om zich te laten behandelen. De ziekte van Jack loopt gelijk met de eerste verschijnselen van de mislukking van het communisme in Rusland. Louise ontfermt zich over de zieke Jack die uiteindelijk sterft en als enige Amerikaan ooit begraven wordt in het Kremlin.

Acteur Personage
Warren Beatty John Silas "Jack" Reed
Diane Keaton Louise Bryant
Edward Herrmann Max Eastman
Jerzy Kosinski Grigori Zinovjev
Jack Nicholson Eugene O'Neill
Paul Sorvino Louis C. Fraina
Maureen Stapleton Emma Goldman
Nicolas Coster Paul Trullinger
M. Emmet Walsh Spreker
William Daniels Julius Gerber
Ian Wolfe Mr. Partlow
Bessie Love Mrs. Partlow
Gene Hackman Pete Van Wherry
Roger Sloman Vladimir Lenin
Stuart Richman Leon Trotski
Oleg Kerenski Aleksandr Kerenski
Jan Triska Karl Radek

Warren Beatty stootte in de jaren 60 voor het eerst op het levensverhaal van John Reed. Volgens uitvoerend producent Dede Allen hoorde ze Beatty voor het eerst in 1966 praten over een filmproject rond de communistische journalist. Oorspronkelijk heette de film Comrades. Beatty schreef in 1969 een eerste scenario, maar nadien liep het project vast. Samen met schrijver Trevor Griffiths begon Beatty in 1976 verder te werken, maar de plotse dood van Griffiths' echtgenote stelde het schrijfproces uit. Pas in 1978 werkten Griffiths en Beatty het script af, hoewel het nog steeds niet naar de zin van Beatty was. De maanden nadien kregen de twee heren de hulp van Elaine May, waarna ze het scenario probeerden te verbeteren.

Beatty wilde oorspronkelijk de hoofdrol niet en ook regisseren wilde hij aan iemand anders overlaten. Hij dacht even aan John Lithgow als John Reed, omdat de twee op elkaar leken volgens Beatty. Jack Nicholson kreeg de rol van Eugene O'Neill. Ook Sam Neill en James Taylor wilden die rol.[2]

First lady Nancy Reagan (l) in een gesprek met hoofdrolspelers Warren Beatty en Diane Keaton na een vertoning van Reds op 5 december 1981.

De opnames gingen in 1979 van start. Normaliter moesten de opnames zo'n 16 weken in beslag nemen, maar het werd uiteindelijk een volledig jaar. Dit kwam opdat de opnames plaatsvonden in vijf verschillende landen. In Finland moest er gewacht worden totdat er sneeuw viel, terwijl er in Spanje gewacht moest worden totdat het ophield met regenen. Beatty liet bovendien verschillende scènes meerdere malen opnieuw opnemen. Zo moest Paul Sorvino een scène zelfs 70 keer opnieuw spelen. Toen de 54-jarige Maureen Stapleton een scène 80 keer moest overdoen, riep ze naar Beatty: "Are you out of your fucking mind?"[2]

Tijdens de opnames had Beatty een relatie met tegenspeelster Diane Keaton. Hun relatie overleefde de opnames amper, want de actrice werd door de regisseur emotioneel steeds tot het uiterste gedreven. "Het leek soms alsof Beatty haar emotioneel probeerde te kraken, net zoals Reed dat op een gegeven moment had gedaan bij Louise Bryant," aldus journalist George Plimpton die in Reds een kleine rol vertolkte.

De montage van de film begon in 1980. De verschillende filmrollen samen waren naar verluidt meer dan 700 km lang.[2] In 1981 zat de post-productie er op. Reds had volgens Paramount Pictures zo'n $33,5 miljoen gekost.[2]

Prijzen en nominaties

[bewerken | brontekst bewerken]

Gewonnen

Genomineerd

Gewonnen

Genomineerd

Gewonnen

Genomineerd