Naar inhoud springen

Wallace Roney

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wallace Roney
Wallace Roney
Algemene informatie
Geboren 25 mei 1960
Geboorteplaats Philadelphia (Pennsylvania)
Overleden 31 maart 2020
Overlijdensplaats Paterson (New Jersey)
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Werk
Genre(s) jazz
Beroep muzikant
Instrument(en) trompet
Officiële website
(en) AllMusic-profiel
(en) Discogs-profiel
(en) IMDb-profiel
(en) MusicBrainz-profiel
Portaal  Portaalicoon   Muziek

Wallace Roney (Philadelphia (Pennsylvania), 25 mei 1960Paterson (New Jersey), 31 maart 2020)[1][2][3] was een Amerikaanse jazztrompettist.

Roney, wiens vader amateurdrummer was, begon op 4-jarige leeftijd op de trompet te spelen, maar kreeg eerst pianoles, voordat hij op 9-jarige leeftijd door Sigmund Haring van het Philadelphia Orchestra[4] werd onderricht op de trompet. Voordat hij de 'Duke Ellington High School for the Performing Arts' bezocht, had hij op 14-jarige leeftijd al zijn eerste opnamen. In 1976 begeleidde hij Haki R. Madhubuti[5]. Daarna studeerde hij aan het Berklee College of Music en de Howard-universiteit. In 1979 speelde hij met Abdullah Ibrahim (1979) en hield hij zich met dagbaantjes boven water. Voordat Miles Davis hem een van diens instrumenten cadeau deed, oefende hij op een geleende trompet. Van 1980 tot 1982 behoorde hij voor de eerste keer bij Art Blakeys Jazz Messengers, waar hij drie keer terugkeerde om in 1987 te fungeren als hun muzikaal leider.

Tijdens de daaropvolgende jaren werkte hij in de bands van McCoy Tyner, Cedar Walton, Philly Joe Jones, Chico Freeman, Elvin Jones, Ricky Ford, Cindy Blackman en Tony Williams. Vanaf 1987 leidde hij zijn eigen bands. Hij speelde met de drummers Marvin Smitty Smith en Cody Moffett, de pianisten Geri Allen, Kenny Barron, Randy Weston en de Fin Jarmo Savolainen[6] en met Kenny Garrett, James Spaulding, Vincent Herring en Christopher Hollyday. In 1991 werkte hij mee aan Miles Davis legendarische optreden tijdens het Montreux Jazz Festival met (Miles & Quincy Live at Montreux). Wallace, wiens trompetgeluid veel lijkt op dat van Davis, speelde in Montreux een gedeelte van de soli. Na het overlijden van Miles Davis werkte hij met Herbie Hancock, Ron Carter, Wayne Shorter und Tony Williams een herdenkingstoernee af. Hij werkte ook mee aan het tribute-album Re-Birth of the Cool, die werd geleid door Gerry Mulligan en behoorde tot de Tribute Band van Dizzy Gillespie (1991).

Roney trad op als sideman met muzikanten als Walter Davis jr., Jay McShann, David Murray en als solist met Ornette Coleman, Sonny Rollins, Curtis Fuller, Carole King, Joni Mitchell en Dizzy Gillespie. In 2001 was hij met All Star-formaties rond Herbie Hancock en Chick Corea op tournee. Op 40-jarige leeftijd was hij al betrokken bij opnamen op 250 geluidsdragers.

Privéleven en overlijden

[bewerken | brontekst bewerken]

Roney was getrouwd met Geri Allen (1957-2017). Ze zijn samen te horen op onder andere hun album The Gathering. De drummer Antoine Roney is zijn jongere broer. Wallace Roney overleed in maart 2020 op 59-jarige leeftijd door complicaties van het coronavirus.[7]

Onderscheidingen

[bewerken | brontekst bewerken]

In 1989 en 1980 won Roney het Down Beat-concours als «Best College Jazz Instrumentalist». In 1989 en 1990 won Wallace de Down Beat criticipoll als trompettist, die verdere aandacht verdiende. In 1995 kreeg hij voor A Tribute to Miles van Ron Carter, Herbie Hancock, Wallace Roney, Wayne Shorter & Tony Williams een Grammy Award voor de beste jazz-instrumentale presentatie.