Naar inhoud springen

Wereldkampioenschap voetbal 2014

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
WK voetbal 2014
2014 FIFA World Cup
Copa do Mundo da FIFA Brasil 2014
Wereldkampioenschap voetbal 2014
Toernooi-informatie
Gastland Vlag van Brazilië Brazilië
Datum 12 juni – 13 juli 2014
Teams 32 (van 5 confederaties)
Stadions 12 (in 12 gaststeden)
Winnaar Vlag van Duitsland Duitsland (4e titel)
Toernooistatistieken
Wedstrijden 64
Doelpunten 171  (2,67 per wedstrijd)
Toeschouwers 3.429.873  (53.592 per wedstrijd)
Topscorer(s) Vlag van Colombia James Rodríguez
(6 doelpunten)
Beste speler Vlag van Argentinië Lionel Messi[1]
Beste keeper Vlag van Duitsland Manuel Neuer
Fair-Playprijs Vlag van Colombia Colombia
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Het FIFA wereldkampioenschap voetbal 2014 was de 20ste editie van een internationaal voetbaltoernooi tussen de nationale mannenteams van landen die aangesloten zijn bij de FIFA. Het evenement vond plaats in Brazilië van 12 juni tot en met 13 juli. Er deden 32 teams mee. De finale was in het Maracanã-stadion in Rio de Janeiro. Het wereldkampioenschap werd voor de twintigste keer georganiseerd. Na het wereldkampioenschap voetbal 1950 was deze editie de tweede keer dat het toernooi plaatsvond in het land dat vijfmaal wereldkampioen werd.

De Braziliaanse verwachtingen om in eigen land wereldkampioen te worden waren dan ook hooggespannen. De teleurstelling was groot toen in de halve finale tegen Duitsland het Braziliaanse team met 1 tegen 7 een van zijn grootste nederlagen in de geschiedenis leed. De eerste vijf goals in het voordeel van Duitsland vielen in een tijdsbestek van 20 minuten.

In maart 2003 besloot de wereldvoetbalbond FIFA dat het toernooi in Zuid-Amerika georganiseerd zou worden. De keuze voor Brazilië werd op 30 oktober 2007 in Zürich bekendgemaakt.[2] Er waren in de uiteindelijke stemming geen tegenkandidaten. Colombia had zich zes maanden eerder teruggetrokken en Argentinië deed hetzelfde eind 2006. Hoewel Brazilië de enige overgebleven kandidaat was, had FIFA-voorzitter Sepp Blatter een slag om de arm gehouden door te stellen dat een Braziliaanse kandidatuur toch moest voldoen aan het vereiste kwaliteitsniveau. Zou dat niet lukken, dan zouden andere kandidaten uit andere continenten overwogen worden.[3] In 1978 was Argentinië het laatste Zuid-Amerikaanse gastland.

De slogan van het toernooi is "All in one rhythm", oftewel "Alles/Allen in één ritme".[4]

Kandidaatstelling

[bewerken | brontekst bewerken]
Sepp Blatter maakt het organiserende land bekend.

Begin 2003 had de FIFA aangekondigd dat het toernooi zich als gevolg van het roulatiesysteem in Zuid-Amerika zou afspelen. Op 19 januari 2003 meldde de Zuid-Amerikaanse voetbalconfederatie CONMEBOL dat Argentinië, Brazilië en Colombia interesse hadden in de organisatie.[5] De leden van de CONMEBOL konden zich van december 2006 tot april 2007 kandidaat stellen voor het toernooi.[6] Enkele weken later, op 17 maart 2003, stemden de Zuid-Amerikaanse voetbalbonden unaniem om Brazilië als kandidaat te steunen. Dit was bedoeld als eerbetoon aan het Braziliaanse voetbal en om de solidariteit onder de Zuid-Amerikaanse voetbalbonden te onderstrepen.[7] Ook Sepp Blatter sprak zich tijdens een persconferentie in 2006 uit voor een toernooi in Brazilië.[8]

In december 2006 stelde Brazilië zich officieel kandidaat.[9] Colombia deed hetzelfde enkele dagen later, op 19 december.[10] De interesse van Argentinië werd niet omgezet in een officiële kandidaatstelling. Op 11 april 2007 trok Colombia zich officieel terug, waardoor Brazilië de enige officiële kandidaat was.[11]

Brazilië had vervolgens tot eind juli van dat jaar de tijd om de kandidatuur te vervolledigen, bijvoorbeeld met de noodzakelijke politieke garanties. De FIFA bracht in september een inspectiebezoek, waarvan uiterlijk 1 november het verslag zou moeten verschijnen. Op 17 november stond oorspronkelijk de bekendmaking van de gastheer gepland,[11] maar dit werd uiteindelijk 30 oktober 2007.

Dat de toewijzing door de aanwezigheid van slechts één kandidaat een formaliteit zou zijn, stond niet vast. Tijdens een ontmoeting met de pers op 15 mei 2007 zei Blatter het volgende over dit toernooi: "Op het moment is er slechts één kandidaat, Brazilië. Maar vergis u niet, ondanks dat er slechts één kandidaat is, zullen we de eisen niet veranderen. De lat blijft op dezelfde hoogte liggen."[3] Blatter had reeds bevestigd dat ook landen buiten Zuid-Amerika in overweging genomen zouden worden als zou blijken dat geen enkele Zuid-Amerikaanse kandidatuur aan het vereiste kwaliteitsniveau zou kunnen voldoen.[12] Er zou Australische[13] en Amerikaanse[14] interesse zijn geweest om eventueel het toernooi in 2014 te organiseren.

Rio de Janeiro Brasilia São Paulo Fortaleza
Maracanã Estádio Nacional de Brasília Arena Corinthians Castelão
Capaciteit: 76.804
(uitgebreid)
Capaciteit: 70.064
(herbouwd)
Capaciteit: 65.807
(nieuw stadion)
Capaciteit: 64.846
(herbouwd)
Belo Horizonte Porto Alegre
Mineirão Estádio Beira-Rio
Capaciteit: 62.160
(herbouwd)
Capaciteit: 48.849
(uitgebreid)
Salvador Recife
Itaipava Arena Fonte Nova Itaipava Arena Pernambuco
Capaciteit: 56.500
(nieuw stadion)
Capaciteit: 44.248
(nieuw stadion)
Cuiabá Manaus Natal Curitiba
Arena Pantanal Arena Amazônia Arena das Dunas Arena da Baixada
Capaciteit: 42.968
(herbouwd)
Capaciteit: 42.374
(herbouwd)
Capaciteit: 42.086
(herbouwd)
Capaciteit: 41.456
(uitgebreid)

De Braziliaanse voetbalbond (CBF) selecteerde achttien stadions in zeventien staten.[15] Oorspronkelijk wilde de FIFA tussen de acht en tien gaststeden aangewezen zien, maar ging het toch in op een verzoek van de Braziliaanse bond om twaalf gaststeden in twaalf verschillende staten aan te wijzen.[16] Na een uitgebreide analyse samen met het organisatiecomité wees de FIFA in mei 2009 de twaalf gaststeden aan.[17]

In de onderstaande tabel staan de gegevens van de twaalf gaststeden en de stadions, grotendeels overgenomen uit het inspectierapport van de FIFA uit 2007.[15]

Stad Stadion Capaciteit (plan) Bouwjaar Inwoners Tijdzone[18] Ronde 1 1/8 finale 1/4 finale 1/2 finale 3e / 4e Finale Totaal
Belo Horizonte Mineirão 74.300 1965 2.450.000 UTC−3 4 1 0 1 0 0 6
Brasilia Estádio Nacional de Brasília 76.232 1974 2.400.000 UTC−3 4 1 1 0 1 0 7
Cuiabá Arena Pantanal 40.000 1974 545.000 UTC−4 4 0 0 0 0 0 4
Curitiba Arena da Baixada 41.375 1999 1.800.000 UTC−3 4 0 0 0 0 0 4
Fortaleza Castelão 60.000 1973 2.400.000 UTC−3 4 1 1 0 0 0 6
Manaus Arena Amazônia 40.550 1970 1.650.000 UTC−4 4 0 0 0 0 0 4
Natal Arena das Dunas 65.100 nieuw 750.000 UTC−3 4 0 0 0 0 0 4
Porto Alegre Estádio Beira-Rio 60.000 1969 1.450.000 UTC−3 4 1 0 0 0 0 5
Recife Arena Cidade da Copa 46.160 nieuw 1.500.000 UTC−3 4 1 0 0 0 0 5
Rio de Janeiro Maracanã 95.000 1950 6.150.000 UTC−3 4 1 1 0 0 1 7
Salvador Bahia Arena 44.100 nieuw 2.700.000 UTC−3 4 1 1 0 0 0 6
São Paulo Novo Estádio do Corinthians 65.000 nieuw 11.000.000 UTC−3 4 1 0 1 0 0 6
Totaal  48 8 4 2 1 1 64

In januari 2009 trok Maceió zich terug. De afvallers in mei 2009 waren Belém, Campo Grande, Florianópolis, Goiânia en Rio Branco.

In juni 2010 werd bekend dat niet in het Morumbistadion in São Paulo gespeeld zou kunnen worden, omdat de stad geen garanties kon geven om de financiële problemen rond de verbouwing van het stadion, dat in 1960 werd gebouwd, op te lossen. De FIFA en het Braziliaanse organisatiecomité overlegden met de stad om te kijken hoe toch in de grootste Braziliaanse stad gespeeld kan worden.[19] Een paar maanden later werd bekend dat in São Paulo zou worden gespeeld in een nieuw stadion, dat uiteindelijk als de thuisbasis voor de club SC Corinthians Paulista zou moeten gaan dienen. Een beoogde capaciteit van zeker 65.000 supporters werd vastgesteld. Ook werd bepaald dat in São Paulo de openingswedstrijd gespeeld zou gaan worden.[20]

Maracanã in Rio de Janeiro, waar de finale werd gespeeld.

Op 27 juli 2011 maakte de FIFA bekend dat de finale gespeeld zou worden in het Maracanã in Rio de Janeiro. In oktober 2011 maakte de FIFA definitief bekend dat in het Novo Estádio do Corinthians in São Paulo het eerste duel zou worden gespeeld. Ook de troostfinale werd aan São Paulo toegewezen.

In 2010 werd het logo gepresenteerd door de president van Brazilië en FIFA-voorzitter Blatter. Het logo bestaat uit drie handen die samen de World Cup (wereldbeker) voorstellen. De handen zijn geel en groen gekleurd, de kleuren van de Braziliaanse vlag.

Zie Fuleco voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Op 25 november 2012 werd de mascotte van het wereldkampioenschap bekendgemaakt. Zijn naam is Fuleco, een samenstelling van de woorden 'Futebol' (voetbal) en 'Ecologia' (ecologie). De naam Fuleco werd in een internetpeiling verkozen boven 'Zuzeco' en 'Amijubi'. Fuleco is een geel-blauw driebandgordeldier (lokaal 'tatu-bola' genoemd), een soort die alleen in Brazilië voorkomt en daar dreigt uit te sterven. Het dier kan zich bij gevaar oprollen tot een bal.

De nieuwe voetbal en speciaal voor het toernooi gekozen ontwerp draagt de naam Adidas Brazuca. Eén miljoen Brazilianen konden zich op het internet uitspreken over de opvolger van de Zuid-Afrikaanse Adidas Jabulani. De namen "Bossa Nova" en "Carnavalesca" moesten het afleggen tegen Brazuca, dat zeventig procent van de stemmen kreeg. Brazuca is het woord waarmee de Brazilianen de nationale trots in de Braziliaanse manier van leven aanduiden. Het symboliseert emotie, trots en welwillendheid.

Doellijntechnologie

[bewerken | brontekst bewerken]

Brazilië 2014 is het eerste wereldkampioenschap waar gebruikgemaakt wordt van doellijntechnologie. Dit werd beslist na een succesvolle uitvoering op het wereldkampioenschap voetbal voor clubs in Japan. Het doel van de doellijntechnologie is het ondersteunen van de scheidsrechters. Door camera's wordt exact geregistreerd waar de bal zich bij de doellijn bevindt; zodra de bal in zijn geheel de doellijn passeert, krijgt de arbitrage een melding.

De hoge uitgaven voor het toernooi waren doelwitten van de Azijnopstand in 2013.[21][22] Daarnaast waren er op 15 mei 2014, ongeveer een maand voor het begin van het kampioenschap, protesten in verschillende Braziliaanse steden, waarbij onder andere WK-artikelen in brand werden gestoken. De demonstranten eisten dat de regering het geld uit zou geven aan zaken als gezondheidszorg, onderwijs en huisvesting in plaats van het kampioenschap.[23][24]

Zie Wereldkampioenschap voetbal 2014 (kwalificatie) voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Een totaal van 203 leden schreef zich in voor het kwalificatietoernooi. De enige afwezige leden waren AFC-leden Bhutan, Brunei en Guam en CAF-lid Mauritanië.

Confederatie Continent Link
AFC Azië en Australië Wereldkampioenschap voetbal 2014 (kwalificatie AFC)
CAF Afrika Wereldkampioenschap voetbal 2014 (kwalificatie CAF)
CONCACAF Noord-Amerika, Midden-Amerika en Caraïben Wereldkampioenschap voetbal 2014 (kwalificatie CONCACAF)
CONMEBOL Zuid-Amerika Wereldkampioenschap voetbal 2014 (kwalificatie CONMEBOL)
OFC Oceanië uitgezonderd Australië Wereldkampioenschap voetbal 2014 (kwalificatie OFC)
UEFA Europa Wereldkampioenschap voetbal 2014 (kwalificatie UEFA)

Geplaatst voor eindronde

[bewerken | brontekst bewerken]
FIFA-lid Confederatie Kwalificatie Kwal.
datum
Aantal dln.
(incl. 2014)
Eerste
dln.
Laatste
dln.
Dln.
op rij
Titels
(excl. 2014)
Beste
prestatie
Vlag van Brazilië Brazilië CONMEBOL Gastland 30/10/2007 20 1930 2010 20 5 Wereldkampioen
Vlag van België België UEFA Nr. 1 groep A 11/10/2013 12 1930 2002 1 0 Vierde plaats
Vlag van Italië Italië UEFA Nr. 1 groep B 10/09/2013 18 1934 2010 14 4 Wereldkampioen
Vlag van Duitsland Duitsland UEFA Nr. 1 groep C 11/10/2013 18 1934 2010 16 3 Wereldkampioen
Vlag van Nederland Nederland UEFA Nr. 1 groep D 10/09/2013 10 1934 2010 3 0 Tweede plaats
Vlag van Zwitserland Zwitserland UEFA Nr. 1 groep E 11/10/2013 10 1934 2010 3 0 Kwartfinale
Vlag van Rusland Rusland UEFA Nr. 1 groep F 15/10/2013 3 1994 2002 1 0 Eerste ronde
Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Herzegovina UEFA Nr. 1 groep G 15/10/2013 1 2014 N.v.t. 1 0 N.v.t.
Vlag van Engeland Engeland UEFA Nr. 1 groep H 15/10/2013 14 1950 2010 5 1 Wereldkampioen
Vlag van Spanje Spanje UEFA Nr. 1 groep I 15/10/2013 14 1934 2010 10 1 Wereldkampioen
Vlag van Argentinië Argentinië CONMEBOL Nr. 1 CONMEBOL 10/09/2013 16 1930 2010 11 2 Wereldkampioen
Vlag van Colombia Colombia CONMEBOL Nr. 2 CONMEBOL 12/10/2013 5 1962 1998 1 0 Achtste finale
Vlag van Chili Chili CONMEBOL Nr. 3 CONMEBOL 16/10/2013 9 1930 2010 2 0 Derde plaats
Vlag van Ecuador Ecuador CONMEBOL Nr. 4 CONMEBOL 16/10/2013 3 2002 2006 1 0 Achtste finale
Vlag van Kameroen Kameroen CAF Winnaar play-off 1 CAF 17/11/2013 7 1982 2010 2 0 Kwartfinale
Vlag van Ghana Ghana CAF Winnaar play-off 2 CAF 19/11/2013 3 2006 2010 3 0 Kwartfinale
Vlag van Ivoorkust Ivoorkust CAF Winnaar play-off 3 CAF 16/11/2013 3 2006 2010 3 0 Eerste ronde
Vlag van Algerije Algerije CAF Winnaar play-off 4 CAF 19/11/2013 4 1982 2010 2 0 Eerste ronde
Vlag van Nigeria Nigeria CAF Winnaar play-off 5 CAF 16/11/2013 5 1994 2010 2 0 Achtste finale
Vlag van Iran Iran AFC Nr. 1 groep A 18/06/2013 4 1978 2006 1 0 Eerste ronde
Vlag van Japan Japan AFC Nr. 1 groep B 04/06/2013 5 1998 2010 5 0 Achtste finale
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea AFC Nr. 2 groep A 18/06/2013 9 1954 2010 8 0 Vierde plaats
Vlag van Australië Australië AFC Nr. 2 groep B 18/06/2013 4 1974 2010 3 0 Achtste finale
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten CONCACAF Nr. 1 CONCACAF 10/09/2013 10 1930 2010 7 0 Halve finale
Vlag van Costa Rica Costa Rica CONCACAF Nr. 2 CONCACAF 10/09/2013 4 1990 2006 1 0 Achtste finale
Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras CONCACAF Nr. 3 CONCACAF 16/10/2013 3 1982 2010 2 0 Eerste ronde
Vlag van Portugal Portugal UEFA Winnaar play-off 1 19/11/2013 6 1966 2010 4 0 Derde plaats
Vlag van Frankrijk Frankrijk UEFA Winnaar play-off 2 19/11/2013 14 1930 2010 5 1 Wereldkampioen
Vlag van Griekenland Griekenland UEFA Winnaar play-off 3 19/11/2013 3 1994 2010 2 0 Eerste ronde
Vlag van Kroatië Kroatië UEFA Winnaar play-off 4 19/11/2013 4 1998 2006 1 0 Derde plaats
Vlag van Mexico Mexico CONCACAF Winnaar play-off OFC/CONCACAF 20/11/2013 15 1930 2010 6 0 Kwartfinale
Vlag van Uruguay Uruguay CONMEBOL Winnaar play-off CONMEBOL/AFC 20/11/2013 12 1930 2010 2 2 Wereldkampioen

Overzicht continent per ronde

[bewerken | brontekst bewerken]
Continent Confederatie Groepsfase 1/8e finale Kwartfinale Halve finale Troostfinale Finale
Europa UEFA 13 (40,6%) 6 (37,5%) 4 (50,0%) 2 (50,0%) 1 (50,0%) 1 (50,0%)
Zuid-Amerika CONMEBOL 6 (18,8%) 5 (31,3%) 3 (37,5%) 2 (50,0%) 1 (50,0%) 1 (50,0%)
Afrika CAF 5 (15,6%) 2 (12,5%) 0 (0,0%) 0 (0,0%) 0 (0,0%) 0 (0,0%)
Azië AFC 4 (12,5%) 0 (0,0%) 0 (0,0%) 0 (0,0%) 0 (0,0%) 0 (0,0%)
Noord- en Midden-Amerika CONCACAF 4 (12,5%) 3 (18,8%) 1 (12,5%) 0 (0,0%) 0 (0,0%) 0 (0,0%)
Oceanië OFC 0 (0,0%) 0 (0,0%) 0 (0,0%) 0 (0,0%) 0 (0,0%) 0 (0,0%)
Totaal  32 16 8 4 2 2

Verblijfplaatsen

[bewerken | brontekst bewerken]
Land Kamp Poule Knock-out
Wedstrijd 1 Wedstrijd 2 Wedstrijd 3 Achtste finale Kwartfinale Halve finale Troostfinale Finale
Vlag van Brazilië Brazilië Teresópolis (Rio de Janeiro) São Paulo Fortaleza Brasilia Belo Horizonte Fortaleza Belo Horizonte Brasilia
Vlag van Kroatië Kroatië Mata de São João (Bahia) São Paulo Manaus Recife
Vlag van Mexico Mexico Santos (São Paulo) Natal Fortaleza Recife Fortaleza
Vlag van Kameroen Kameroen Vitória (Espírito Santo) Natal Manaus Brasilia
Vlag van Spanje Spanje Curitiba (Paraná) Salvador Rio de Janeiro Curitiba
Vlag van Nederland Nederland Rio de Janeiro (Rio de Janeiro) Salvador Porto Alegre São Paulo Fortaleza Salvador São Paulo Brasilia
Vlag van Chili Chili Belo Horizonte (Minas Gerais) Cuiabá Rio de Janeiro São Paulo Belo Horizonte
Vlag van Australië Australië Vitória (Espírito Santo) Cuiabá Porto Alegre Curitiba
Vlag van Colombia Colombia Cotia (São Paulo) Belo Horizonte Brasilia Cuiabá Rio de Janeiro Fortaleza
Vlag van Griekenland Griekenland Aracaju (Sergipe) Belo Horizonte Natal Fortaleza Recife
Vlag van Ivoorkust Ivoorkust Águas de Lindóia (São Paulo) Recife Brasilia Fortaleza
Vlag van Japan Japan Itu (São Paulo) Recife Natal Cuiabá
Vlag van Uruguay Uruguay Sete Lagoas (Minas Gerais_ Fortaleza São Paulo Natal Rio de Janeiro
Vlag van Engeland Engeland Rio de Janeiro (Rio de Janeiro) Manaus São Paulo Belo Horizonte
Vlag van Italië Italië Mangaratiba (Rio de Janeiro) Manaus Recife Natal
Vlag van Costa Rica Costa Rica Santos (São Paulo) Fortaleza Recife Belo Horizonte Recife Salvador
Vlag van Zwitserland Zwitserland Porto Seguro (Bahia) Brasilia Salvador Manaus São Paulo
Vlag van Ecuador Ecuador Viamão (Rio Grande do Sul) Brasilia Curitiba Rio de Janeiro
Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras Porto Feliz (São Paulo) Porto Alegre Curitiba Manaus
Vlag van Frankrijk Frankrijk Ribeirão Preto (São Paulo) Porto Alegre Salvador Rio de Janeiro Brasilia Rio de Janeiro
Vlag van Argentinië Argentinië Vespasiano (Minas Gerais) Rio de Janeiro Belo Horizonte Porto Alegre São Paulo Brasilia São Paulo Rio de Janeiro
Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Herzegovina Guarujá (São Paulo) Rio de Janeiro Cuiabá Salvador
Vlag van Iran Iran Guarulhos (São Paulo) Curitiba Belo Horizonte Salvador
Vlag van Nigeria Nigeria Campinas (São Paulo) Curitiba Cuiabá Porto Alegre Brasilia
Vlag van Duitsland Duitsland Santa Cruz Cabrália (Bahia) Salvador Fortaleza Recife Porto Alegre Rio de Janeiro Belo Horizonte Rio de Janeiro
Vlag van Portugal Portugal Campinas (São Paulo) Salvador Manaus Brasilia
Vlag van Ghana Ghana Maceió (Alagoas) Natal Fortaleza Brasilia
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten São Paulo (São Paulo) Natal Manaus Recife Salvador
Vlag van België België Mogi das Cruzes (São Paulo) Belo Horizonte Rio de Janeiro São Paulo Salvador Brasilia
Vlag van Algerije Algerije Sorocaba (São Paulo) Belo Horizonte Porto Alegre Curitiba Porto Alegre
Vlag van Rusland Rusland Itu (São Paulo) Cuiabá Rio de Janeiro Curitiba
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea Foz do Iguaçu (Paraná) Cuiabá Porto Alegre São Paulo
De prestaties van de 32 participerende landen

Het toernooi heeft dezelfde opzet als de toernooien die vanaf 1998 georganiseerd worden.

Tweeëndertig landen nemen deel, waaronder het gastland. Zij worden verdeeld in acht groepen van vier ploegen, waarbij de eerste twee zich kwalificeren voor de achtste finales. Vanaf deze fase wordt er gespeeld volgens het knock-outsysteem: de kwartfinales volgen, dan de halve finales, de wedstrijd om de derde plaats (troostfinale) en de finale.

De loting vond plaats op 6 december 2013 om 13.00 lokale tijd (UTC−3) in Mata de São João. De presentatie was in handen van Fernanda Lima en Rodrigo Hilbert.

De 32 landen werden in vier potten ingedeeld. Het gastland en de zeven landen met de hoogste positie op de FIFA-wereldranglijst van oktober 2013 werden geplaatst in pot 1. De overige potten werden ingedeeld op basis van geografische en sportieve criteria.[25] Uit elke pot werd één land in een van de acht groepen geloot. De potindeling was als volgt:[26]

Pot 1
gastland en top 7
Pot 2
(CAF, CONMEBOL + UEFA)
Pot 3
(AFC + CONCACAF)
Pot 4
(UEFA)

Vlag van Brazilië Brazilië
Vlag van Argentinië Argentinië
Vlag van Colombia Colombia
Vlag van Uruguay Uruguay
Vlag van België België
Vlag van Duitsland Duitsland
Vlag van Spanje Spanje
Vlag van Zwitserland Zwitserland

Vlag van Algerije Algerije
Vlag van Kameroen Kameroen
Vlag van Ivoorkust Ivoorkust
Vlag van Ghana Ghana
Vlag van Nigeria Nigeria
Vlag van Chili Chili
Vlag van Ecuador Ecuador
Vlag van Italië Italië[27]

Vlag van Australië Australië
Vlag van Iran Iran
Vlag van Japan Japan
Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea
Vlag van Costa Rica Costa Rica
Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras
Vlag van Mexico Mexico
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten

Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Herzegovina
Vlag van Kroatië Kroatië
Vlag van Engeland Engeland
Vlag van Frankrijk Frankrijk
Vlag van Griekenland Griekenland
Vlag van Nederland Nederland
Vlag van Portugal Portugal
Vlag van Rusland Rusland

Principes

Voor de loting waren drie principes van toepassing:[28]

1. Geografische spreiding
Teams uit hetzelfde kwalificatiegebied kunnen niet in dezelfde groep uitkomen. Uitgezonderd de Europese teams, deze mogen met maximaal twee teams in een groep terechtkomen.
2. Volgorde
De potten worden van 1 t/m 4 volledig geleegd. Groepen (A t/m H) worden op volgorde gevuld. Groepen mogen overgeslagen worden als een indeling tegen het eerste principe van geografische spreiding in gaat. Omdat in eerste instantie pot 2 uit zeven landen bestaat en pot 4 uit negen landen, wordt eerst een land uit groep 4 in groep 2 geloot.
3. Indeling in de groep
De landen uit pot 1 worden automatisch groepshoofd. Voor de overige teams volgt na groepsindeling een aparte trekking voor de positie 2 t/m 4 binnen de betreffende poule.
Procedure

De lotingsprocedure zag er als volgt uit:[28]

  1. Eerst wordt uit pot 4 (de Europese landen, met negen teams) één team getrokken en deze wordt in pot 2 gestopt (vijf Afrikaanse en twee Zuid-Amerikaanse landen), zodat elke pot uit acht teams bestaat;
  2. Vervolgens wordt de eerste pot geleegd (te beginnen met Brazilië) en opeenvolgend in de groepen A t/m H verdeeld (Brazilië wordt als gastland automatisch A1);
  3. De vier Zuid-Amerikaanse teams uit de eerste pot komen in de aanvullende pot X. Hieruit wordt één team getrokken. De groep waarin dit team is geplaatst, is de groep waar het enige Europese team uit pot 2 (die er in stap 1 in terecht is gekomen) uiteindelijk uitkomt;
  4. Hierna wordt pot 2 verder geleegd en wordt deze opeenvolgend verdeeld over groepen A t/m H (waarbij één groep al is gevuld door het Europese team). Groepen mogen overgeslagen worden als het 'geografische-spreiding'-principe anders geschonden zou worden;
  5. Ook pot 3 en pot 4 worden op volgorde geleegd;
  6. Ten slotte wordt de positie in de groep nog geloot voor teams uit de potten 2, 3 en 4 (de teams uit pot 1 staan op positie 1 en zijn de groepshoofden).

Scheidsrechters

[bewerken | brontekst bewerken]

Vijfentwintig scheidsrechters werden begin 2014 door de FIFA aangewezen. Tussen haakjes staat hoeveel wedstrijden zij mochten fluiten.

AFC
Vlag van Oezbekistan Ravshan Irmatov (4)
Vlag van Japan Yuichi Nishimura (1)
Vlag van Bahrein Nawaf Shukralla (2)
Vlag van Australië Ben Williams (3)

CAF
Vlag van Ivoorkust Noumandiez Doué (2)
Vlag van Gambia Bakary Gassama (1)
Vlag van Algerije Djamel Haimoudi (4)

CONCACAF
Vlag van El Salvador Joel Aguilar (2)
Vlag van Verenigde Staten Mark Geiger (3)
Vlag van Mexico Marco Rodríguez (3)

CONMEBOL
Vlag van Chili Enrique Osses (2)
Vlag van Argentinië Néstor Pitana (4)
Vlag van Colombia Wilmar Roldán (2)
Vlag van Brazilië Sandro Ricci (3)
Vlag van Ecuador Carlos Vera (2)

OFC
Vlag van Nieuw-Zeeland Peter O'Leary (1)

UEFA
Vlag van Duitsland Felix Brych (2)
Vlag van Turkije Cüneyt Çakır (3)
Vlag van Zweden Jonas Eriksson (3)
Vlag van Nederland Björn Kuipers (3)
Vlag van Servië Milorad Mažić (2)
Vlag van Portugal Pedro Proença (3)
Vlag van Italië Nicola Rizzoli (4)
Vlag van Spanje Carlos Velasco (3)
Vlag van Engeland Howard Webb (2)

Vierde officials
Vlag van Iran Alireza Faghani (AFC)
Vlag van Kameroen Sidi Alioum (CAF)
Vlag van Panama Roberto Moreno (CONCACAF)
Vlag van Guatemala Walter López (CONCACAF)
Vlag van Peru Víctor Carrillo (CONMEBOL)
Vlag van Tahiti Norbert Hauata (OFC)
Vlag van Noorwegen Svein Oddvar Moen (UEFA)

Puntentelling

De groepen spelen in een halve competitie, waarbij elk land eenmaal tegen elk ander land uit zijn groep speelt. Volgens het driepuntensysteem krijgt een land drie punten voor een zege, een voor een gelijkspel en nul voor een nederlaag. De eerste twee landen uit elke groep gaan door naar de volgende ronde.

Beslissingscriteria

Wanneer teams na het beëindigen van de groepsfase met evenveel punten eindigen, wordt een aantal opeenvolgende criteria doorlopen tot een verschil wordt gevonden en men de twee ploegen kan ordenen:

  1. Het doelpuntensaldo over alle groepswedstrijden.
  2. Meeste doelpunten gescoord in alle groepswedstrijden.
  3. Meeste punten in de groepswedstrijden tegen andere ploegen met gelijk aantal punten.
  4. Doelpuntensaldo als resultaat van de groepswedstrijden tegen andere ploegen met gelijk aantal punten.
  5. Meeste doelpunten gescoord in de groepswedstrijden tegen andere ploegen met gelijk aantal punten.
  6. Lottrekking door het organiserend comité van het toernooi.
Nr. Land GW Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
1. Vlag van Brazilië Brazilië 3 2 1 0 7 2 +5 7
2. Vlag van Mexico Mexico 3 2 1 0 4 1 +3 7
3. Vlag van Kroatië Kroatië 3 1 0 2 6 6 0 3
4. Vlag van Kameroen Kameroen 3 0 0 3 1 9 −8 0

donderdag 12 juni 2014
«onderlinge duels»
17:00 (UTC−3)
22:00 (UTC+2)
Brazilië Vlag van Brazilië 3 – 1 Vlag van Kroatië Kroatië Novo Estádio do Corinthians, São Paulo
Toeschouwers: 62.103
Scheidsrechter: Vlag van Japan Yuichi Nishimura
Neymar Goal 29'Goal 71' (pen.)
Oscar Goal 90+1'
wedstrijdverslag Goal 11' (e.d.) Marcelo

vrijdag 13 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Mexico Vlag van Mexico 1 – 0 Vlag van Kameroen Kameroen Arena das Dunas, Natal
Toeschouwers: 39.216
Scheidsrechter: Vlag van Colombia Wilmar Roldán
Peralta Goal 61' wedstrijdverslag

dinsdag 17 juni 2014
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−3)
21:00 (UTC+2)
Brazilië Vlag van Brazilië 0 – 0 Vlag van Mexico Mexico Castelão, Fortaleza
Toeschouwers: 60.342
Scheidsrechter: Vlag van Turkije Cüneyt Çakır
wedstrijdverslag

woensdag 18 juni 2014
«onderlinge duels»
18:00 (UTC−4)
0:00+ (UTC+2)
Kameroen Vlag van Kameroen 0 – 4 Vlag van Kroatië Kroatië Arena Amazônia, Manaus
Toeschouwers: 39.982
Scheidsrechter: Vlag van Portugal Pedro Proença
Song Weggestuurd in de 40e minuut 40' wedstrijdverslag Goal 11' Olić
Goal 48' Perišić
Goal 61'Goal 73' Mandžukić

maandag 23 juni 2014
«onderlinge duels»
17:00 (UTC−3)
22:00 (UTC+2)
Kameroen Vlag van Kameroen 1 – 4 Vlag van Brazilië Brazilië Estádio Nacional de Brasília, Brasilia
Toeschouwers: 69.112
Scheidsrechter: Vlag van Zweden Jonas Eriksson
Matip Goal 26' wedstrijdverslag Goal 17'Goal 35' Neymar
Goal 49' Fred
Goal 84' Fernandinho

maandag 23 juni 2014
«onderlinge duels»
17:00 (UTC−3)
22:00 (UTC+2)
Kroatië Vlag van Kroatië 1 – 3 Vlag van Mexico Mexico Arena Cidade da Copa, Recife
Toeschouwers: 41.212
Scheidsrechter: Vlag van Oezbekistan Ravshan Irmatov
Perišić Goal 87'
Rebić Weggestuurd in de 89e minuut 89'
wedstrijdverslag Goal 72' Márquez
Goal 75' Guardado
Goal 82' Hernández
Nr. Land GW Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
1. Vlag van Nederland Nederland 3 3 0 0 10 3 +7 9
2. Vlag van Chili Chili 3 2 0 1 5 3 +2 6
3. Vlag van Spanje Spanje 3 1 0 2 4 7 −3 3
4. Vlag van Australië Australië 3 0 0 3 3 9 −6 0

vrijdag 13 juni 2014
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−3)
21:00 (UTC+2)
Spanje Vlag van Spanje 1 – 5 Vlag van Nederland Nederland Bahia Arena, Salvador
Toeschouwers: 48.173
Scheidsrechter: Vlag van Italië Nicola Rizzoli
Alonso Goal 27' (pen.) wedstrijdverslag Goal 44'Goal 72' Van Persie
Goal 53'Goal 80' Robben
Goal 64' De Vrij

vrijdag 13 juni 2014
«onderlinge duels»
18:00 (UTC−4)
0:00+ (UTC+2)
Chili Vlag van Chili 3 – 1 Vlag van Australië Australië Arena Pantanal, Cuiabá
Toeschouwers: 40.275
Scheidsrechter: Vlag van Ivoorkust Noumandiez Doué
Sánchez Goal 12'
Valdivia Goal 14'
Beausejour Goal 90+2'
wedstrijdverslag Goal 35' Cahill

woensdag 18 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Australië Vlag van Australië 2 – 3 Vlag van Nederland Nederland Estádio Beira-Rio, Porto Alegre
Toeschouwers: 42.877
Scheidsrechter: Vlag van Algerije Djamel Haimoudi
Cahill Goal 21'
Jedinak Goal 54' (pen.)
wedstrijdverslag Goal 20' Robben
Goal 58' Van Persie
Goal 68' Depay

woensdag 18 juni 2014
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−3)
21:00 (UTC+2)
Spanje Vlag van Spanje 0 – 2 Vlag van Chili Chili Maracanã, Rio de Janeiro
Toeschouwers: 74.101
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Staten Mark Geiger
wedstrijdverslag Goal 20' Vargas
Goal 43' Aránguiz

maandag 23 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Australië Vlag van Australië 0 – 3 Vlag van Spanje Spanje Arena da Baixada, Curitiba
Toeschouwers: 39.375
Scheidsrechter: Vlag van Bahrein Nawaf Shukralla
wedstrijdverslag Goal 36' Villa
Goal 69' Torres
Goal 82' Mata

maandag 23 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Nederland Vlag van Nederland 2 – 0 Vlag van Chili Chili Novo Estádio do Corinthians, São Paulo
Toeschouwers: 62.996
Scheidsrechter: Vlag van Gambia Bakary Gassama
Fer Goal 77'
Depay Goal 90+2'
wedstrijdverslag
Nr. Land GW Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
1. Vlag van Colombia Colombia 3 3 0 0 9 2 +7 9
2. Vlag van Griekenland Griekenland 3 1 1 1 2 4 −2 4
3. Vlag van Ivoorkust Ivoorkust 3 1 0 2 4 5 −1 3
4. Vlag van Japan Japan 3 0 1 2 2 6 −4 1

zaterdag 14 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Colombia Vlag van Colombia 3 – 0 Vlag van Griekenland Griekenland Mineirão, Belo Horizonte
Toeschouwers: 57.174
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Staten Mark Geiger
Armero Goal 6'
Gutiérrez Goal 58'
Rodríguez Goal 90+3'
wedstrijdverslag

zaterdag 14 juni 2014
«onderlinge duels»
22:00 (UTC−3)
3:00+ (UTC+2)
Ivoorkust Vlag van Ivoorkust 2 – 1 Vlag van Japan Japan Arena Cidade da Copa, Recife
Toeschouwers: 40.267
Scheidsrechter: Vlag van Chili Enrique Osses
Bony Goal 64'
Gervinho Goal 66'
wedstrijdverslag Goal 16' Honda

donderdag 19 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Colombia Vlag van Colombia 2 – 1 Vlag van Ivoorkust Ivoorkust Estádio Nacional de Brasília, Brasilia
Toeschouwers: 68.748
Scheidsrechter: Vlag van Engeland Howard Webb
Rodríguez Goal 64'
Quintero Goal 70'
wedstrijdverslag Goal 73' Gervinho

donderdag 19 juni 2014
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−3)
0:00+ (UTC+2)
Japan Vlag van Japan 0 – 0 Vlag van Griekenland Griekenland Arena das Dunas, Natal
Toeschouwers: 39.485
Scheidsrechter: Vlag van El Salvador Joel Aguilar
wedstrijdverslag Kreeg geel in de 27e minuut Kreeg opnieuw geel in de 38e minuutWeggestuurd in de 38e minuut 27', 38' Katsouranis

dinsdag 24 juni 2014
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−4)
22:00 (UTC+2)
Japan Vlag van Japan 1 – 4 Vlag van Colombia Colombia Arena Pantanal, Cuiabá
Toeschouwers: 40.340
Scheidsrechter: Vlag van Portugal Pedro Proença
Okazaki Goal 45+2' wedstrijdverslag Goal 17' (pen.) Cuadrado
Goal 55'Goal 82' Martínez
Goal 90' Rodríguez

dinsdag 24 juni 2014
«onderlinge duels»
17:00 (UTC−3)
22:00 (UTC+2)
Griekenland Vlag van Griekenland 2 – 1 Vlag van Ivoorkust Ivoorkust Castelão, Fortaleza
Toeschouwers: 59.095
Scheidsrechter: Vlag van Ecuador Carlos Vera
Samaris Goal 42'
Samaras Goal 90+3' (pen.)
wedstrijdverslag Goal 74' Bony
Nr. Land GW Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
1. Vlag van Costa Rica Costa Rica 3 2 1 0 4 1 +3 7
2. Vlag van Uruguay Uruguay 3 2 0 1 4 4 0 6
3. Vlag van Italië Italië 3 1 0 2 2 3 −1 3
4. Vlag van Engeland Engeland 3 0 1 2 2 4 −2 1

zaterdag 14 juni 2014
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−3)
21:00 (UTC+2)
Uruguay Vlag van Uruguay 1 – 3 Vlag van Costa Rica Costa Rica Castelão, Fortaleza
Toeschouwers: 58.679
Scheidsrechter: Vlag van Duitsland Felix Brych
Cavani Goal 24' (pen.)
M. Pereira Weggestuurd in de 90+4e minuut 90+4'
wedstrijdverslag Goal 54' Campbell
Goal 57' Duarte
Goal 84' Ureña

zaterdag 14 juni 2014
«onderlinge duels»
18:00 (UTC−4)
0:00+ (UTC+2)
Engeland Vlag van Engeland 1 – 2 Vlag van Italië Italië Arena Amazônia, Manaus
Toeschouwers: 39.800
Scheidsrechter: Vlag van Nederland Björn Kuipers
Sturridge Goal 37' wedstrijdverslag Goal 35' Marchisio
Goal 50' Balotelli

donderdag 19 juni 2014
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−3)
21:00 (UTC+2)
Uruguay Vlag van Uruguay 2 – 1 Vlag van Engeland Engeland Novo Estádio do Corinthians, São Paulo
Toeschouwers: 62.575
Scheidsrechter: Vlag van Spanje Carlos Velasco
Suárez Goal 39'Goal 85' wedstrijdverslag Goal 75' Rooney

vrijdag 20 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Italië Vlag van Italië 0 – 1 Vlag van Costa Rica Costa Rica Arena Cidade da Copa, Recife
Toeschouwers: 40.285
Scheidsrechter: Vlag van Chili Enrique Osses
wedstrijdverslag Goal 44' Ruiz

dinsdag 24 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Italië Vlag van Italië 0 – 1 Vlag van Uruguay Uruguay Arena das Dunas, Natal
Toeschouwers: 39.706
Scheidsrechter: Vlag van Mexico Marco Rodríguez
Marchisio Weggestuurd in de 59e minuut 59' wedstrijdverslag Goal 81' Godín

dinsdag 24 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Costa Rica Vlag van Costa Rica 0 – 0 Vlag van Engeland Engeland Mineirão, Belo Horizonte
Toeschouwers: 57.823
Scheidsrechter: Vlag van Algerije Djamel Haimoudi
wedstrijdverslag
Nr. Land GW Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
1. Vlag van Frankrijk Frankrijk 3 2 1 0 8 2 +6 7
2. Vlag van Zwitserland Zwitserland 3 2 0 1 7 6 +1 6
3. Vlag van Ecuador Ecuador 3 1 1 1 3 3 0 4
4. Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras 3 0 0 3 1 8 −7 0

zondag 15 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Zwitserland Vlag van Zwitserland 2 – 1 Vlag van Ecuador Ecuador Estádio Nacional de Brasília, Brasilia
Toeschouwers: 68.351
Scheidsrechter: Vlag van Oezbekistan Ravshan Irmatov
Mehmedi Goal 48'
Seferović Goal 90+3'
wedstrijdverslag Goal 22' Valencia

zondag 15 juni 2014
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−3)
21:00 (UTC+2)
Frankrijk Vlag van Frankrijk 3 – 0 Vlag van Honduras (1949-2022) Honduras Estádio Beira-Rio, Porto Alegre
Toeschouwers: 43.012
Scheidsrechter: Vlag van Brazilië Sandro Ricci
Benzema Goal 45' (pen.)Goal 72'
Valladares Goal 48' (e.d.)
wedstrijdverslag Kreeg geel in de 28e minuut Kreeg opnieuw geel in de 43e minuutWeggestuurd in de 43e minuut 28', 43' Palacios

vrijdag 20 juni 2014
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−3)
21:00 (UTC+2)
Zwitserland Vlag van Zwitserland 2 – 5 Vlag van Frankrijk Frankrijk Bahia Arena, Salvador
Toeschouwers: 51.003
Scheidsrechter: Vlag van Nederland Björn Kuipers
Džemaili Goal 81'
Xhaka Goal 87'
wedstrijdverslag Goal 17' Giroud
Goal 18' Matuidi
Goal 40' Valbuena
Goal 67' Benzema
Goal 73' Sissoko

vrijdag 20 juni 2014
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−3)
0:00+ (UTC+2)
Honduras Vlag van Honduras (1949-2022) 1 – 2 Vlag van Ecuador Ecuador Arena da Baixada, Curitiba
Toeschouwers: 39.224
Scheidsrechter: Vlag van Australië Ben Williams
Costly Goal 31' wedstrijdverslag Goal 34'Goal 65' Valencia

woensdag 25 juni 2014
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−4)
22:00 (UTC+2)
Honduras Vlag van Honduras (1949-2022) 0 – 3 Vlag van Zwitserland Zwitserland Arena Amazônia, Manaus
Toeschouwers: 40.322
Scheidsrechter: Vlag van Argentinië Néstor Pitana
wedstrijdverslag Goal 6'Goal 31'Goal 71' Shaqiri

woensdag 25 juni 2014
«onderlinge duels»
17:00 (UTC−3)
22:00 (UTC+2)
Ecuador Vlag van Ecuador 0 – 0 Vlag van Frankrijk Frankrijk Maracanã, Rio de Janeiro
Toeschouwers: 73.749
Scheidsrechter: Vlag van Ivoorkust Noumandiez Doué
Valencia Weggestuurd in de 50e minuut 50' wedstrijdverslag
Nr. Land GW Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
1. Vlag van Argentinië Argentinië 3 3 0 0 6 3 +3 9
2. Vlag van Nigeria Nigeria 3 1 1 1 3 3 0 4
3. Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Herzegovina 3 1 0 2 4 4 0 3
4. Vlag van Iran Iran 3 0 1 2 1 4 −3 1

zondag 15 juni 2014
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−3)
0:00+ (UTC+2)
Argentinië Vlag van Argentinië 2 – 1 Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Herzegovina Maracanã, Rio de Janeiro
Toeschouwers: 74.738
Scheidsrechter: Vlag van El Salvador Joel Aguilar
Kolašinac Goal 3' (e.d.)
Messi Goal 65'
wedstrijdverslag Goal 84' Ibišević

maandag 16 juni 2014
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−3)
21:00 (UTC+2)
Iran Vlag van Iran 0 – 0 Vlag van Nigeria Nigeria Arena da Baixada, Curitiba
Toeschouwers: 39.081
Scheidsrechter: Vlag van Ecuador Carlos Vera
wedstrijdverslag

zaterdag 21 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Argentinië Vlag van Argentinië 1 – 0 Vlag van Iran Iran Mineirão, Belo Horizonte
Toeschouwers: 57.698
Scheidsrechter: Vlag van Servië Milorad Mažić
Messi Goal 90+1' wedstrijdverslag

zaterdag 21 juni 2014
«onderlinge duels»
18:00 (UTC−4)
0:00+ (UTC+2)
Nigeria Vlag van Nigeria 1 – 0 Vlag van Bosnië en Herzegovina Bosnië en Herzegovina Arena Pantanal, Cuiabá
Toeschouwers: 40.499
Scheidsrechter: Vlag van Nieuw-Zeeland Peter O'Leary
Odemwingie Goal 29' wedstrijdverslag

woensdag 25 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Nigeria Vlag van Nigeria 2 – 3 Vlag van Argentinië Argentinië Estádio Beira-Rio, Porto Alegre
Toeschouwers: 43.285
Scheidsrechter: Vlag van Italië Nicola Rizzoli
Musa Goal 4'Goal 47' wedstrijdverslag Goal 3'Goal 45+1' Messi
Goal 50' Rojo

woensdag 25 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Bosnië en Herzegovina Vlag van Bosnië en Herzegovina 3 – 1 Vlag van Iran Iran Bahia Arena, Salvador
Toeschouwers: 48.011
Scheidsrechter: Vlag van Spanje Carlos Velasco
Džeko Goal 23'
Pjanić Goal 59'
Vršajević Goal 83'
wedstrijdverslag Goal 82' Ghoochannejhad
Nr. Land GW Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
1. Vlag van Duitsland Duitsland 3 2 1 0 7 2 +5 7
2. Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten 3 1 1 1 4 4 0 4
3. Vlag van Portugal Portugal 3 1 1 1 4 7 −3 4
4. Vlag van Ghana Ghana 3 0 1 2 4 6 −2 1

maandag 16 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Duitsland Vlag van Duitsland 4 – 0 Vlag van Portugal Portugal Bahia Arena, Salvador
Toeschouwers: 51.081
Scheidsrechter: Vlag van Servië Milorad Mažić
Müller Goal 12' (pen.)Goal 45+1'Goal 78'
Hummels Goal 32'
wedstrijdverslag Weggestuurd in de 37e minuut 37' Pepe

maandag 16 juni 2014
«onderlinge duels»
19:00 (UTC−3)
0:00+ (UTC+2)
Ghana Vlag van Ghana 1 – 2 Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Arena das Dunas, Natal
Toeschouwers: 39.760
Scheidsrechter: Vlag van Zweden Jonas Eriksson
Ayew Goal 82' wedstrijdverslag Goal 1' Dempsey
Goal 86' Brooks

zaterdag 21 juni 2014
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−3)
21:00 (UTC+2)
Duitsland Vlag van Duitsland 2 – 2 Vlag van Ghana Ghana Castelão, Fortaleza
Toeschouwers: 60.000
Scheidsrechter: Vlag van Brazilië Sandro Ricci
Götze Goal 51'
Klose Goal 71'
wedstrijdverslag Goal 54' Ayew
Goal 63' Gyan

zondag 22 juni 2014
«onderlinge duels»
18:00 (UTC−4)
0:00+ (UTC+2)
Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 2 – 2 Vlag van Portugal Portugal Arena Amazônia, Manaus
Toeschouwers: 39.000
Scheidsrechter: Vlag van Argentinië Néstor Pitana
Jones Goal 64'
Dempsey Goal 81'
wedstrijdverslag Goal 5' Nani
Goal 90+5' Varela

donderdag 26 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten 0 – 1 Vlag van Duitsland Duitsland Arena Cidade da Copa, Recife
Toeschouwers: 41.876
Scheidsrechter: Vlag van Oezbekistan Ravshan Irmatov
wedstrijdverslag Goal 55' Müller

donderdag 26 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Portugal Vlag van Portugal 2 – 1 Vlag van Ghana Ghana Estádio Nacional de Brasília, Brasilia
Toeschouwers: 67.540
Scheidsrechter: Vlag van Bahrein Nawaf Shukralla
Boye Goal 31' (e.d.)
Ronaldo Goal 80'
wedstrijdverslag Goal 57' Gyan
Nr. Land GW Win Gel Ver DV DT +/- Pnt
1. Vlag van België België 3 3 0 0 4 1 +3 9
2. Vlag van Algerije Algerije 3 1 1 1 6 5 +1 4
3. Vlag van Rusland Rusland 3 0 2 1 2 3 −1 2
4. Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea 3 0 1 2 3 6 −3 1

dinsdag 17 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
België Vlag van België 2 – 1 Vlag van Algerije Algerije Mineirão, Belo Horizonte
Toeschouwers: 56.800
Scheidsrechter: Vlag van Mexico Marco Rodríguez
Fellaini Goal 70'
Mertens Goal 80'
wedstrijdverslag Goal 25' (pen.) Feghouli

dinsdag 17 juni 2014
«onderlinge duels»
18:00 (UTC−4)
0:00+ (UTC+2)
Rusland Vlag van Rusland 1 – 1 Vlag van Zuid-Korea Zuid-Korea Arena Pantanal, Cuiabá
Toeschouwers: 37.603
Scheidsrechter: Vlag van Argentinië Néstor Pitana
Kerzjakov Goal 74' wedstrijdverslag Goal 68' Lee Keun-ho

zondag 22 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
België Vlag van België 1 – 0 Vlag van Rusland Rusland Maracanã, Rio de Janeiro
Toeschouwers: 73.819
Scheidsrechter: Vlag van Duitsland Felix Brych
Origi Goal 88' wedstrijdverslag

zondag 22 juni 2014
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−3)
21:00 (UTC+2)
Zuid-Korea Vlag van Zuid-Korea 2 – 4 Vlag van Algerije Algerije Estádio Beira-Rio, Porto Alegre
Toeschouwers: 42.000
Scheidsrechter: Vlag van Colombia Wilmar Roldán
Son Heung-min Goal 50'
Koo Ja-cheol Goal 72'
wedstrijdverslag Goal 26' Slimani
Goal 28' Halliche
Goal 38' Djabou
Goal 62' Brahimi

donderdag 26 juni 2014
«onderlinge duels»
17:00 (UTC−3)
22:00 (UTC+2)
Zuid-Korea Vlag van Zuid-Korea 0 – 1 Vlag van België België Novo Estádio do Corinthians, São Paulo
Toeschouwers: 61.397
Scheidsrechter: Vlag van Australië Ben Williams
wedstrijdverslag Weggestuurd in de 45e minuut 45' Defour
Goal 78' Vertonghen

donderdag 26 juni 2014
«onderlinge duels»
17:00 (UTC−3)
22:00 (UTC+2)
Algerije Vlag van Algerije 1 – 1 Vlag van Rusland Rusland Arena da Baixada, Curitiba
Toeschouwers: 39.311
Scheidsrechter: Vlag van Turkije Cüneyt Çakır
Slimani Goal 60' wedstrijdverslag Goal 6' Kokorin

Knock-outfase

[bewerken | brontekst bewerken]
 
Achtste finalesKwartfinalesHalve finalesFinale
 
              
 
28 juni – Belo Horizonte
 
 
Vlag van Brazilië Brazilië (w.n.s.)1 (3)
 
4 juli – Fortaleza
 
Vlag van Chili Chili1 (2)
 
Vlag van Brazilië Brazilië2
 
28 juni – Rio de Janeiro
 
Vlag van Colombia Colombia1
 
Vlag van Colombia Colombia2
 
8 juli – Belo Horizonte
 
Vlag van Uruguay Uruguay0
 
Vlag van Brazilië Brazilië1
 
30 juni – Brasília
 
Vlag van Duitsland Duitsland7
 
Vlag van Frankrijk Frankrijk2
 
4 juli – Rio de Janeiro
 
Vlag van Nigeria Nigeria0
 
Vlag van Frankrijk Frankrijk0
 
30 juni – Porto Alegre
 
Vlag van Duitsland Duitsland1
 
Vlag van Duitsland Duitsland2
 
13 juli – Rio de Janeiro
 
Vlag van Algerije Algerije1
 
Vlag van Duitsland Duitsland1
 
29 juni – Fortaleza
 
Vlag van Argentinië Argentinië0
 
Vlag van Nederland Nederland2
 
5 juli – Salvador
 
Vlag van Mexico Mexico1
 
Vlag van Nederland Nederland (w.n.s.)0 (4)
 
29 juni – Recife
 
Vlag van Costa Rica Costa Rica0 (3)
 
Vlag van Costa Rica Costa Rica (w.n.s.)1 (5)
 
9 juli – São Paulo
 
Vlag van Griekenland Griekenland1 (3)
 
Vlag van Nederland Nederland0 (2)
 
1 juli – São Paulo
 
Vlag van Argentinië Argentinië (w.n.s.)0 (4) Troostfinale
 
Vlag van Argentinië Argentinië1
 
5 juli – Brasília12 juli – Brasília
 
Vlag van Zwitserland Zwitserland0
 
Vlag van Argentinië Argentinië1Vlag van Brazilië Brazilië0
 
1 juli – Salvador
 
Vlag van België België0 Vlag van Nederland Nederland3
 
Vlag van België België2
 
 
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten1
 

Achtste finales

[bewerken | brontekst bewerken]

Voor de achtste finales plaatsten zes Europese landen zich, evenveel als vorig WK, Zuid Amerika had opnieuw vijf tickets, Noord Amerika drie in plaats van twee, Afrika twee in plaats van één, Azië had geen deelnemers meer, vorig WK twee.

Nederland, Duitsland, Uruguay, Brazilië, Argentinië, Chili, Mexico en de Verenigde Staten waren er opnieuw bij, Paraguay, Slowakije en Engeland werden respectievelijk uitgeschakeld door Colombia, Griekenland en Costa Rica, Japan door zowel Colombia als Griekenland, Zuid Korea door zowel België als Algerije. De plaatsen van Spanje, Portugal en Ghana werden ingenomen door Zwitserland, Frankrijk en Nigeria.


zaterdag 28 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Brazilië Vlag van Brazilië 1 – 1
(nv)
Vlag van Chili Chili Mineirão, Belo Horizonte
Toeschouwers: 57.714
Scheidsrechter: Vlag van Engeland Howard Webb
Luiz Goal 18' wedstrijdverslag Goal 32' Sánchez
  Strafschoppen  
Luiz Gescoord met penalty
Willian Gemiste strafschop (Naast het doel geschoten)
Marcelo Gescoord met penalty
Hulk Gemiste strafschop (Gestopt door de doelman)
Neymar Gescoord met penalty
3 – 2 Gemiste strafschop (Gestopt door de doelman) Pinilla
Gemiste strafschop (Gestopt door de doelman) Sánchez
Gescoord met penalty Aránguiz
Gescoord met penalty Díaz
Gemiste strafschop (Tegen de paal geschoten) Jara

zaterdag 28 juni 2014
«onderlinge duels»
17:00 (UTC−3)
22:00 (UTC+2)
Colombia Vlag van Colombia 2 – 0 Vlag van Uruguay Uruguay Maracanã, Rio de Janeiro
Toeschouwers: 73.804
Scheidsrechter: Vlag van Nederland Björn Kuipers
Rodríguez Goal 28'Goal 50' wedstrijdverslag

zondag 29 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Nederland Vlag van Nederland 2 – 1 Vlag van Mexico Mexico Castelão, Fortaleza
Toeschouwers: 58.817
Scheidsrechter: Vlag van Portugal Pedro Proença
Sneijder Goal 88'
Huntelaar Goal 90+4' (pen.)
wedstrijdverslag Goal 48' Dos Santos

zondag 29 juni 2014
«onderlinge duels»
17:00 (UTC−3)
22:00 (UTC+2)
Costa Rica Vlag van Costa Rica 1 – 1
(nv)
Vlag van Griekenland Griekenland Arena Cidade da Copa, Recife
Toeschouwers: 41.242
Scheidsrechter: Vlag van Australië Ben Williams
Ruiz Goal 52'
Duarte Kreeg geel in de 42e minuut Kreeg opnieuw geel in de 66e minuutWeggestuurd in de 66e minuut 42', 66'
wedstrijdverslag Goal 90+1' Papastathopoulos
  Strafschoppen  
Borges Gescoord met penalty
Ruiz Gescoord met penalty
González Gescoord met penalty
Campbell Gescoord met penalty
Umaña Gescoord met penalty
5 – 3 Gescoord met penalty Mitroglou
Gescoord met penalty Christodoulopoulos
Gescoord met penalty Holebas
Gemiste strafschop (Gestopt door de doelman) Gekas

maandag 30 juni 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Frankrijk Vlag van Frankrijk 2 – 0 Vlag van Nigeria Nigeria Estádio Nacional de Brasília, Brasilia
Toeschouwers: 67.882
Scheidsrechter: Vlag van Verenigde Staten Mark Geiger
Pogba Goal 79'
Yobo Goal 90+2' (e.d.)
wedstrijdverslag

maandag 30 juni 2014
«onderlinge duels»
17:00 (UTC−3)
22:00 (UTC+2)
Duitsland Vlag van Duitsland 2 – 1
(nv)
Vlag van Algerije Algerije Estádio Beira-Rio, Porto Alegre
Toeschouwers: 43.063
Scheidsrechter: Vlag van Brazilië Sandro Ricci
Schürrle Goal 92'
Özil Goal 120'
wedstrijdverslag Goal 120+1' Djabou

dinsdag 1 juli 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Argentinië Vlag van Argentinië 1 – 0
(nv)
Vlag van Zwitserland Zwitserland Novo Estádio do Corinthians, São Paulo
Toeschouwers: 63.255
Scheidsrechter: Vlag van Zweden Jonas Eriksson
Di María Goal 118' wedstrijdverslag

dinsdag 1 juli 2014
«onderlinge duels»
17:00 (UTC−3)
22:00 (UTC+2)
België Vlag van België 2 – 1
(nv)
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Bahia Arena, Salvador
Toeschouwers: 51.227
Scheidsrechter: Vlag van Algerije Djamel Haimoudi
De Bruyne Goal 93'
Lukaku Goal 105'
wedstrijdverslag Goal 107' Green

In vergelijking met het vorige WK plaatsten vier Europese landen zich voor de kwartfinales, tijdens het vorige WK drie. Drie Zuid-Amerikaanse landen plaatsten zich voor kwartfinales, 1 minder dan tijdens het vorige WK. De plaats van Noord-Amerika gaat ten koste van Afrika.

Nederland, Duitsland, Argentinië en Brazilië plaatsten zich opnieuw voor de kwartfinales. Colombia schakelde zowel Paraguay als Uruguay uit, België, Frankrijk en Costa Rica namen de plaats in van Spanje en Ghana.


vrijdag 4 juli 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Frankrijk Vlag van Frankrijk 0 – 1 Vlag van Duitsland Duitsland Maracanã, Rio de Janeiro
Toeschouwers: 74.240
Scheidsrechter: Vlag van Argentinië Néstor Pitana
wedstrijdverslag Goal 13' Hummels

vrijdag 4 juli 2014
«onderlinge duels»
17:00 (UTC−3)
22:00 (UTC+2)
Brazilië Vlag van Brazilië 2 – 1 Vlag van Colombia Colombia Castelão, Fortaleza
Toeschouwers: 60.342
Scheidsrechter: Vlag van Spanje Carlos Velasco
Silva Goal 7'
Luiz Goal 69'
wedstrijdverslag Goal 80' (pen.) Rodríguez

zaterdag 5 juli 2014
«onderlinge duels»
13:00 (UTC−3)
18:00 (UTC+2)
Argentinië Vlag van Argentinië 1 – 0 Vlag van België België Estádio Nacional de Brasília, Brasilia
Toeschouwers: 68.551
Scheidsrechter: Vlag van Italië Nicola Rizzoli
Higuaín Goal 8' wedstrijdverslag

zaterdag 5 juli 2014
«onderlinge duels»
17:00 (UTC−3)
22:00 (UTC+2)
Nederland Vlag van Nederland 0 – 0
(nv)
Vlag van Costa Rica Costa Rica Bahia Arena, Salvador
Toeschouwers: 51.179
Scheidsrechter: Vlag van Oezbekistan Ravshan Irmatov
wedstrijdverslag
  Strafschoppen  
Van Persie Gescoord met penalty
Robben Gescoord met penalty
Sneijder Gescoord met penalty
Kuijt Gescoord met penalty
4 – 3 Gescoord met penalty Borges
Gemiste strafschop (Gestopt door de doelman) Ruiz
Gescoord met penalty González
Gescoord met penalty Bolaños
Gemiste strafschop (Gestopt door de doelman) Umaña

Halve finales

[bewerken | brontekst bewerken]

In vergelijking met het vorige WK plaatsten Duitsland en Nederland zich opnieuw voor de halve finales, Brazilië en Argentinië namen de plaats in van Spanje en Uruguay. Twee ploegen van zowel Zuid-Amerika als Europa plaatsten zich, vorig WK was de verhouding een tegen drie.


dinsdag 8 juli 2014
«onderlinge duels»
17:00 (UTC−3)
22:00 (UTC+2)
Brazilië Vlag van Brazilië 1 – 7 Vlag van Duitsland Duitsland Mineirão, Belo Horizonte
Toeschouwers: 58.141
Scheidsrechter: Vlag van Mexico Marco Rodríguez
Oscar Goal 90' wedstrijdverslag Goal 11' Müller
Goal 23' Klose
Goal 24'Goal 26' Kroos
Goal 29' Khedira
Goal 69'Goal 79' Schürrle

woensdag 9 juli 2014
«onderlinge duels»
17:00 (UTC−3)
22:00 (UTC+2)
Nederland Vlag van Nederland 0 – 0
(nv)
Vlag van Argentinië Argentinië Novo Estádio do Corinthians, São Paulo
Toeschouwers: 63.267
Scheidsrechter: Vlag van Turkije Cüneyt Çakır
wedstrijdverslag
  Strafschoppen  
Vlaar Gemiste strafschop (Gepakt door de doelman.)
Robben Gescoord met penalty
Sneijder Gemiste strafschop (Gepakt door de doelman.)
Kuijt Gescoord met penalty
2 – 4 Gescoord met penalty Messi
Gescoord met penalty Garay
Gescoord met penalty Agüero
Gescoord met penalty Rodríguez

zaterdag 12 juli 2014
«onderlinge duels»
17:00 (UTC−3)
22:00 (UTC+2)
Brazilië Vlag van Brazilië 0 – 3 Vlag van Nederland Nederland Estádio Nacional de Brasília, Brasilia
Toeschouwers: 68.043
Scheidsrechter: Vlag van Algerije Djamel Haimoudi
wedstrijdverslag Goal 3' (pen.) Van Persie
Goal 17' Blind
Goal 90+1' Wijnaldum

In vergelijking met het vorige WK schakelde Argentinië Nederland uit, Duitsland nam de plaats in van Spanje. Was de vorige finale een Europese gelegenheid, nu ging de finale tussen een ploeg uit Europa en Zuid-Amerika.

Zie Finale wereldkampioenschap voetbal 2014 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

zondag 13 juli 2014
«onderlinge duels»
16:00 (UTC−3)
21:00 (UTC+2)
Duitsland Vlag van Duitsland 1 – 0
(nv)
Vlag van Argentinië Argentinië Maracanã, Rio de Janeiro
Toeschouwers: 74.738
Scheidsrechter: Vlag van Italië Nicola Rizzoli
Götze Goal 113'
2014 Wereldkampioen

Duitsland
Duitsland
Vierde titel

Doelpuntenmakers

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Statistieken wereldkampioenschap voetbal 2014 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
6 doelpunten
5 doelpunten
4 doelpunten
3 doelpunten
2 doelpunten
1 doelpunt
Eigen doelpunten

WK 2014 in beeld

[bewerken | brontekst bewerken]
  • (en) WK 2014 op de officiële website van de FIFA
Zie de categorie 2014 FIFA World Cup van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.