beurkunden

Duits

Uitspraak

• Geluid:  beurkunden    (hulp, bestand)
• IPA: / bəˈuːɐkʊndən /

Woordafbreking

• be·ur·kun·den

Woordherkomst en -opbouw

• Afleiding van het Duitse zelfstandige naamwoord Urkunde met het voorvoegsel be-

stamtijd
infinitief	verleden tijd	voltooid deelwoord
beurkunden	beurkundete	beurkundet
zwak	volledig	met "haben"

Werkwoord

beurkunden

1. overgankelijk certificeren, door een notaris gewaarmerken, in een authentieke akte vastleggen, op een afzonderlijk blad registreren
2. overgankelijk, (verouderd) betuigen, openbaren

   «Der See Tiberias bewegte sich während dieser Katastrophe, und beurkundete deutlich den Vulkan, der sich aus dem Innern der Erde Luft machte. »

   Het Meer van Tiberias bewoog zich tijdens deze ramp, en openbaarde duidelijk de vulkaan die zich luchtte uit de ingewanden van de aarde.

Afgeleide begrippen

• Beurkundung