Tadeusz Foryś
Tadeusz Antoni Foryś (ur. 31 października 1910 w Krakowie, zm. 6 marca 1987 w Warszawie) – polski trener i działacz piłkarski, selekcjoner reprezentacji Polski.
Był piłkarzem Warszawianki[1]. Już przed wojną pracował w PZPN, podczas MŚ 38 znajdował się w sztabie Józefa Kałuży. Po jej zakończeniu znajdował się we władzach Związku, m.in. kilkukrotnie pełniąc funkcję szefa Rady Trenerów. Równolegle pracował z zespołami reprezentacyjnymi. Był członkiem szeregu kapitanatów na przestrzeni kilkunastu lat (1950-1964), często w roli trenera, zdarzało mu się jednak prowadzić kadrę samodzielnie (w roku 1952 oraz w latach 1963-1964).
Pracował również z zespołami ligowymi. Był trenerem m.in. Lechii Gdańsk, Polonii i Gwardii Warszawa, Ruchu Chorzów, ŁKS.
W 1983 został członkiem honorowym PZPN[2]. Jego bratem był Czesław Foryś.
Bibliografia
- Andrzej Gowarzewski Biało-czerwoni. Dzieje reprezentacji Polski, część II, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995 (14. część cyklu Encyklopedia piłkarska Fuji), s. 162