Przejdź do zawartości

Kanstancin Mołastau

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez MemicznyJanusz (dyskusja | edycje) o 11:19, 5 lip 2024. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Kanstancin Mołastau
Канстанцін Моластаў
Pełne imię i nazwisko

Kanstancin Hienadzjewicz Mołastau

Data i miejsce urodzenia

30 maja 1970
Krasnoarmiejsk, obwód saratowski, Rosyjska FSRR

Przewodniczący Państwowego Komitetu Granicznego Republiki Białorusi
Okres

od 30 maja 2023

Poprzednik

Anatolij Łapo

Odznaczenia
Order Za Służbę Ojczyźnie III stopnia (Białoruś)

Kanstancin Hienadzjewicz Mołastau (biał. Канстанцін Генадзьевіч Моластаў; ros. Константин Геннадьевич Молостов, Konstantin Giennadjewicz Mołostow; ur. 30 maja 1970 w Krasnoarmiejsku w obwodzie saratowskim) – białoruski oficer wojskowy i pogranicznik. Przewodniczący Państwowego Komitetu Granicznego Republiki Białorusi od 30 maja 2023 roku, generał major od 2023 roku.

Mołastau jest od grudnia 2021 roku objęty sankcjami Unii Europejskiej, Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych, Ukrainy, Polski i innych krajów. Ograniczenia wobec generała wprowadzono ze względu na jego udział w kryzysie migracyjnym na granicy białorusko-unijnej. Mołastau był dowódcą przejścia granicznego Kuźnica Białostocka-Bruzgi w czasie ataków na granicy polsko-białoruskiej w listopadzie 2021 roku.

Życiorys

Kanstancin Mołastau się 30 maja 1970 roku w Krasnoarmiejsku w obwodzie saratowskim w Rosyjskiej FSRR[1].

W latach 1977–1987 uczył się w VII Liceum Ogólnokształcącym w Grodnie. W 1988 roku został powołany do odbycia służby wojskowej w oddziałach granicznych. Od listopada 1988 roku do sierpnia 1989 roku pełnił służbę w Środkowoazjatyckim Okręgu Granicznym[2][3].

W 1993 roku ukończył Wyższą Szkołę Dowództwa Granicznego KGB ZSRR im. Feliksa Dzierżyńskiego w Ałma-Acie w Kazachstanie, w 2004 roku Akademię Graniczną Federalnej Służby Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej, w 2011 roku Akademię Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Republiki Białorusi, a w 2019 roku Akademię Zarządzania przy Prezydencie Republiki Białorusi[1].

Od 1993 do 1996 roku był zastępcą komendanta, a następnie w latach 1996–2001 szefem placówki granicznej grodzieńskiego oddziału granicznego[2].

W latach 2004–2005 był zastępcą szefa sztabu i szefem wydziału sztabu homelskiego oddziału granicznego, a w latach 2005–2007 pełnił analogiczną funkcję w lidzkim oddziale granicznym[3].

W latach 2007–2009 pełnił różne funkcje w grodzieńskim oddziale granicznym. W latach 2009–2012 był pierwszym zastępcą szefa brzeskiej grupy granicznej i szefem wydziału operacyjnego brzeskiej grupy granicznej. Od 2012 roku do września 2014 roku dowodził połockim oddziałem granicznym[2]. Od września 2014 roku do 30 maja 2023 roku pełnił funkcję szefa grodzieńskiej grupy granicznej[3]. Był białoruskim reprezentantem podczas spotkań Pełnomocników Granicznych Rzeczypospolitej Polskiej Odcinka Białostockiego i Republiki Białorusi Odcinka Grodzieńskiego w latach 2016–2018[4][5][6].

We wrześniu 2017 roku Mołastau znalazł się na tzw. „liście Iwaszyna”, autorstwa białoruskiego dziennikarza śledczego i analityka ds. bezpieczeństwa Dzianisa Iwaszyna. Lista określa białoruskich przedstawicieli struktur siłowych i politycznych, którzy zdaniem autora mogliby okazać się lojalni wobec Moskwy, a nie Mińska w razie potencjalnego konfliktu zbrojnego między Białorusią a Rosją. Mołastau znalazł się na liście ze względu na urodzenie w rosyjskim Saratowie oraz ukończenie Wyższej Szkoły Wojsk Ochrony Pogranicza KGB im. Dzierżyńskiego w Ałma-Acie, jak i Akademii Granicznej Federalnej Służby Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej[7].

W latach 2018–2024 był deputowanym Grodzieńskiej Obwodowej Rady Deputowanych[8]. W 2020 roku Mołastau zwolnił podległego mu funkcjonariusza granicznego Alaksandra Waśko, który potępił przemoc białoruskich struktur wobec pokojowych demonstrantów w czasie protestów w 2020 roku[9].

Kryzys graniczny

Mołastau był dowódcą przejścia granicznego Kuźnica Białostocka-Bruzgi w czasie ataków na granicy polsko-białoruskiej w listopadzie 2021 roku[1]. 8 listopada doszło do szturmu kilku tysięcy migrantów w okolicach przejścia w Kuźnicy. Atak został powstrzymany przez polskich funkcjonariuszy, którzy w sile ponad kilkunastu tysięcy osób stacjonowali w pobliżu przejścia[10].

2 grudnia 2021 roku Departament Skarbu Stanów Zjednoczonych umieścił Mołastaua na amerykańskiej liście sankcyjnej[11]. Został także objęty sankcjami Kanady[12] i umieszczony na czarnej liście Unii Europejskiej[13]. 20 grudnia Szwajcaria wpisała Mołastaua na swoją listę sankcyjną[14]. 22 grudnia do pakietu unijnych sankcji przystąpiły Albania, Czarnogóra, Islandia, Liechtenstein, Macedonia Północna, Norwegia i Serbia[15].

28 maja 2023 roku w wywiadzie dla gazety „Hrodzienskaja prauda” Mołastau skrytykował państwa Unii Europejskiej jako odpowiedzialne za wywołanie kryzysu migracyjnego. Określił Polskę i Litwę jako kraje nieprzyjazne, które poprzez wznoszenie barier wzdłuż granicy z Białorusią dokonują jej militaryzacji. Mołastau oskarżył także funkcjonariuszy z krajów sąsiednich o odsyłanie migrantów z powrotem na Białoruś przyczyniając się do ich śmierci w strefie przygranicznej. Jego wypowiedź wpisała się w próbę przerzucenia odpowiedzialności za wywołanie kryzysu z rządu Białorusi na państwa sąsiednie[1].

30 maja 2023 roku został mianowany przewodniczącym Państwowego Komitetu Granicznego Republiki Białorusi. Tego samego dnia został wpisany na polską listą sankcyjną. W uzasadnieniu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji na podstawie informacji Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego podano, że Mołastau został umieszczony na liście ze względu na pełnioną przez niego funkcję w białoruskim reżimie oraz postawę władz białoruskich „w obliczu rosyjskich działań wojennych na Ukrainie”, a także „toczonej wobec Rzeczypospolitej wojny hybrydowej”[16]. Zdaniem pełnomocnika rządu ds. bezpieczeństwa przestrzeni informacyjnej RP Stanisława Żaryna nominacja Mołastaua jest oznaką zwiększenie wrogości wobec Polski oraz rosnącej koordynacji działań między Białorusią i Rosją. Według Żaryna Mołastau oskarżał kraje NATO o „agresję wobec Białorusi”, a także krytykował niehumanitarne traktowanie przez stronę polską cudzoziemców na granicy polsko-białoruskiej[17].

27 czerwca 2023 roku podczas ceremonii w Pałacu Niepodległości otrzymał stopień generała majora z rąk Alaksandra Łukaszenki[18]. 2 listopada 2023 roku przywódca Białorusi podpisał dekret zwiększający uprawnienia białoruskich służb specjalnych oraz zapewniający im większe wsparcie ze strony państwa. Dekret objął także Państwowy Komitet Graniczny, który oprócz zadań związanych z obroną granic prowadzi także działania wywiadowcze[19].

W styczniu 2024 roku w czasie posiedzenia Rady Bezpieczeństwa Alaksandr Łukaszenka zwrócił uwagę na konieczność szczególnej ochrony granic Białorusi. W swojej wypowiedzi wyszczególnił południową granicę z Ukrainą, na której terytorium ma miejsce wojna rosyjsko-ukraińska, jak i zachodnią granicę z Polską i Litwą. Łukaszenka w obecności Mołastaua określił jako największe wyzwanie sytuację na granicy zachodniej, gdzie jego zdaniem przygotowywane są polskie i litewskie jednostki wojskowe[20].

Jest żonaty. Jego synem jest Zachar Kanstancinawicz Mołastau, kapitan, pierwszy zastępca komendanta komendantury granicznej w Gudogajach przy granicy z Litwą[9][21].

Odznaczenia

  • Order „Za służbę Ojczyźnie” III stopnia[3]
  • Medal „Za wyróżnienie w ochronie granic”[3]
  • Medal „Za nienaganną służbę” I stopnia[3]
  • Medal „Za nienaganną służbę” II stopnia[3]
  • Medal „Za nienaganną służbę” III stopnia[3]
  • Odznaka „Honorowy Pogranicznik Wspólnoty Niepodległych Państw” (2017)[22]

Przypisy

  1. ↑ a b c d Nowy szef białoruskich pograniczników pochodzi z Rosji. Był zamieszany w atak migrantów na polską granicę. Biełsat TV, 2023-05-30. [dostęp 2024-06-07].
  2. ↑ a b c Полковник Константин Молостов назначен начальником Гродненской пограничной группы. grodnonews.by, 2014-10-15. [dostęp 2024-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-06-08)]. (ros.).
  3. ↑ a b c d e f g h Руководящий состав. Państwowy Komitet Graniczny Republiki Białorusi. [dostęp 2024-06-07]. (ros.).
  4. ↑ Ewa Gajewska: Podsumowanie współpracy Pełnomocników Granicznych Polski i Białorusi. Straż Graniczna, 2016-02-22. [dostęp 2024-06-07].
  5. ↑ Ewelina Szczepańska: Spotkanie Pełnomocników Granicznych Polski i Białorusi. Straż Graniczna, 2017-10-16. [dostęp 2024-06-07].
  6. ↑ Alina Grygorowicz: Spotkanie Pełnomocników Granicznych Polski i Białorusi. Straż Graniczna, 2018-09-28. [dostęp 2024-06-07].
  7. ↑ „Lista Iwaszyna”: 137 przedstawicieli białoruskich resortów siłowych, którzy wspierają Rosję. Biełsat TV, 2017-09-16. [dostęp 2024-06-07].
  8. ↑ Сведения об избранных депутатах Гродненского областного Советов депутатов двадцать восьмого созыва. rec.gov.by. [dostęp 2024-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-02-15)]. (ros.).
  9. ↑ a b Атрымліваў адукацыю ў вучэльні КГБ СССР і Акадэміі ФСБ Расеі. Што вядома пра новага кіраўніка Дзяржаўнага памежнага камітэту. Radio Swaboda, 2023-05-30. [dostęp 2024-06-07]. (biał.).
  10. ↑ Izabela Kacprzak, Grażyna Zawadka: Tłum imigrantów ruszył do Polski. Trudno oszacować ich liczbę. „Rzeczpospolita”, 2021-11-08. [dostęp 2024-06-07].
  11. ↑ США, Канада и Великобритания ввели новые санкции против Беларуси. В списки попали сын Лукашенко и глава Госпогранкомитета. Nastojaszczeje Wriemia, 2021-12-02. [dostęp 2024-06-07]. (ros.).
  12. ↑ Belarus sanctions. Rząd Kanady, 2021-12-02. [dostęp 2024-06-07]. (ang.).
  13. ↑ Council Implementing Regulation (EU) 2021/2124 of 2 December 2021 implementing Article 8a (1) of Regulation (EC) No 765/2006 concerning restrictive measures in respect of Belarus. Rada Unii Europejskiej, 2021-12-02. [dostęp 2024-06-07]. (ang.).
  14. ↑ Searching for subjects of sanctions. State Secretariat for Economic Affairs. [dostęp 2024-06-07]. (ang.).
  15. ↑ Declaration by the High Representative on behalf of the European Union on the alignment of certain countries concerning restrictive measures in view of the situation in Belarus. Rada Unii Europejskiej, 2021-12-22. [dostęp 2024-06-07]. (ang.).
  16. ↑ Lista osób i podmiotów objętych sankcjami. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji. [dostęp 2024-06-07].
  17. ↑ Cudzoziemcy obrzucali kamieniami samochód straży granicznej. Agresywnych zachowań może być więcej. bielsk.eu, 2023-06-09. [dostęp 2024-06-07].
  18. ↑ Лукашэнка ўручыў генеральскія пагоны вышэйшаму афіцэрскаму складу. BelTA, 2023-06-27. [dostęp 2024-06-07]. (biał.).
  19. ↑ Łukasz Maziewski: Łukaszenka podpisał dekret. Białoruś jeszcze groźniejsza. o2.pl, 2023-11-14. [dostęp 2024-06-07].
  20. ↑ Polska i Litwa "nawet gorsze" od wojny na Ukrainie. Łukaszenka o zagrożeniach dla Białorusi. Biełsat TV, 2024-01-23. [dostęp 2024-06-07].
  21. ↑ Пограничная комендатура «Гудогай» войсковой части 2044. [dostęp 2024-06-07]. (ros.).
  22. ↑ Список лиц, награжденных нагрудным знаком "Почетный пограничник Содружества Независимых Государств". skpw.ru. [dostęp 2024-06-07]. (ros.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kanstancin_Mołastau&oldid=74191827”