Przejdź do zawartości

Ludacris

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ludacris
Ilustracja
Imię i nazwisko

Christopher Brian Bridges

Pseudonim

Chris Lova Lova, Luda, Ludicrous, The Real Best Rapper Alive

Data i miejsce urodzenia

11 września 1977
Champaign, Illinois

Gatunki

hip-hop

Zawód

raper, autor tekstów, aktor, biznesmen, filantrop

Aktywność

od 1998

Wydawnictwo

Disturbing Tha Peace
Def Jam

Powiązania

Usher, Enrique Iglesias, DMX, T.I., 50 Cent, Lil Jon, Timbaland, Missy Elliott, Fat Joe, Snoop Dogg, Justin Bieber, T-Pain, Taio Cruz

Strona internetowa

Ludacris, właśc. Christopher Brian „Chris” Bridges[1] (ur. 11 września 1977 w Champaign) – amerykański raper i aktor, znany ze współpracy z takimi artystami jak Mariah Carey, Usher, Missy Elliott, Nate Dogg, Chris Brown, Jamie Foxx czy Lil Jon. Jeden z czołowych przedstawicieli southern hip-hop[2]. Laureat Nagrody Gildii Aktorów Ekranowych, MTV Video Music Awards i trzech Grammy[3]. Występował również w filmach: Miasto gniewu (2004), Gamer (2009) i Sylwester w Nowym Jorku (2011), a popularność przyniosła mu rola Teja Parkera w serii Szybcy i wściekli[4].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Champaign w stanie Illinois jako jedyne dziecko Roberty Shields i Wayne’a Briana Bridgesa[5]. Jest dalekim kuzynem zmarłego komika Richarda Pryora[6]. Uczęszczał do Emerson Middle School w Oak Park i przez rok uczył się w Oak Park & River Forest High School. Po przeprowadzce do Centreville w Wirginii, przez rok uczęszczał do Centreville High School. Kiedy miał dziewięć lat, przeprowadził się z rodziną do Atlanty w stanie Georgia. W 1995 ukończył Banneker High School[7]. W latach 1998–1999 studiował na wydziale zarządzania muzyką na Georgia State University[7] i pracował jako DJ Chris Lova Lova w jednej z tamtejszych rozgłośni radiowych[8]. Tam poznał Timbalanda, który zaprosił go do nagrania piosenki „Fat Rabbit”, pochodzącej z albumu Tim’s Bio: Life from da Bassment (1998)[9].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W 1998 założył wytwórnię płytową Disturbing Tha Peace (DTP). W 1999 wydał solowy album Incognegro[7]. Dwa utwory z płyty – „What’s Your Fantasy?” i „Southern Hospitality”, znalazły się na szczycie list przebojów. W 2001, wydany w nakładem Def Jam drugi krążek Word of Mouf okazał się jeszcze większym sukcesem[10]. Dzięki wsparciu stacji telewizyjnych MTV i BET, a także rosnącej liczby rozgłośni radiowych, Ludacris zyskał coraz większą sławę wśród fanów rapu z „Southern Hospitality” (2000), „Phat Rabbit” (2000), „Area Codes” (2001) z Nate Doggiem i „Rollout (My Business)” (2001)[8]. Ludacris kontynuował swój sukces w branży rapowej, osiągając trzecią pozycję na liście albumów roku magazynu „Billboard” w grudniu 2001[8].

W 2001 założył The Ludacris Foundation, organizację non-profit, z której korzystają dzieci upośledzone w okolicy Atlanty, a dyrektorem fundacji została jego matka[8].

W 2002, po wydaniu mniej popularnej płyty Golden Grain, współpracował z Missy Elliott, Jermaine Duprim. W 2003 zagrał w filmie sensacyjnym Johna Singletona Za szybcy, za wściekli (2 Fast 2 Furious) u boku Paula Walkera, Tyrese Gibsona, Evy Mendes i Cole’a Hausera, a także ukazał się jego trzeci album Chicken-n-Beer. W pierwszym tygodniu płyta sprzedała się w 429 tys. egzemplarzy, co umieściło album na pierwszym miejscu listy Billboardu. Przebojami okazały się utwory: „Stand Up” i „Splash Waterfalls”. Pojawił się też gościnnie z Coolio i Nikitą Denise w produkcji pornograficznej Metro Sex and the Studio 2 (2003)[11].

W 2004 wydał kolejny album The Red Light District. Stał się bohaterem beefu z innym raperem z Atlanty – T.I. Wraz z Lil Jonem wziął udział gościnnie w nagraniu piosenki UsheraYeah!” (2004), która okazała się multiplatynowym ulubionym hitem klubowym[8]. Występ w dramacie kryminalnym Paula Haggisa Miasto gniewu (2004) z Sandrą Bullock przyniósł mu Nagrodę Gildii Aktorów Ekranowych jako część obsady. Wystąpił też jako Skinny Black w dramacie kryminalnym Pod prąd (2005).

W 2006 Ludacris wydał swój siódmy album, Release Therapy, za który otrzymał nagrodę Grammy[8]. W 2007 gościnnie wystąpił w nagraniu hitu FergieGlamorous”. W 2010 wydał album Battle of the Sexes, który był promowany przez kilka singli, „How Low” z gościnnym udziałem Shawnny, „My Chick Bad”, „Sex Room” i „Everybody Drunk”. W sierpniu 2008 gościł w programie ekologicznym Planet Green Battleground Earth z muzykiem rockowym Tommym Lee[8].

W latach 2011–2015 trwały prace nad albumem pt. Ludaversal[12]. Premiera tytułu odbyła się 11 września 2012[13], lecz płyta ukazała się dopiero 31 marca 2015.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Ze związku z Christine White ma córkę Karmę (ur. 10 sierpnia 2001)[14]. Ze związku z Tamiką Bridges ma córkę Cai Bellę (ur. 9 grudnia 2013)[14]. W 2014 ożenił się z Eudoxie Mbouguiengue[5]. Mają córkę Cadence (ur. 4 czerwca 2015)[14].

Jest zwolennikiem byłego prezydenta Stanów Zjednoczonych Baracka Obamy[15].

Religia

[edytuj | edytuj kod]

Ludacris niewiele mówi o swojej wierze w mediach, ale jego filantropijna fundacja twierdzi, że jego programy są zakorzenione między innymi w „duchowości”[15].

W wielu swoich tekstach piosenek wspomina o Jezusie, Bogu i chrześcijaństwie. Utwór „Do Your Time” (2006) z album Release Therapy w szczególności ukazuje, jak ważne jest dla niego chrześcijaństwo: „I zdecydowanie umarłbym za Jezusa, ponieważ umarł za mnie” (And I’d definitely die for Jesus cause he died for me)[15].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy solowe

[edytuj | edytuj kod]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Seriale TV

[edytuj | edytuj kod]

Gry komputerowe

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Personalidade: Ludacris (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2011-02-12]. (port.).
  2. Ludacris. Listal. [dostęp 2011-02-12]. (ang.).
  3. Ludacris w bazie IMDb (ang.)
  4. Ludacris w bazie Filmweb
  5. a b Ludacris w bazie Notable Names Database (ang.)
  6. Furious 7: Ludacris Is Related to Richard Pryor. People. [dostęp 2015-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-30)]. (ang.).
  7. a b c Ludacris Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
  8. a b c d e f g Darren Grem (2006-07-14): Ludacris (b. 1977). New Georgia Encyclopedia. [dostęp 2011-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-01)]. (ang.).
  9. Ludacris Biography. AllMusic. [dostęp 2017-01-12]. (ang.).
  10. Ludacris w bazie Discogs.com (ang.)
  11. Ludacris w serwisie IAFD
  12. EntertainmentBoss (2010-08-16): Ludacris Begins Working On New Album. thisis50.com. [dostęp 2010-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (ang.).
  13. Kathy Iandoli (2012-09-04): Rap Release Dates: A$AP Rocky, Kendrick Lamar, Roc Marciano, G.O.O.D. Music. HipHop DX. [dostęp 2012-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-30)]. (ang.).
  14. a b c Ludacris – Bio, Facts, Family. Famous Birthdays. [dostęp 2019-07-01]. (ang.).
  15. a b c Ludacris’ Religion and Political Views. The Hollowverse. [dostęp 2018-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-30)]. (ang.).