Przejdź do zawartości

68 Pułk Zmechanizowany

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
68 Pułk Zmechanizowany
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1951

Rozformowanie

1955

Tradycje
Kontynuacja

68 Pułk Czołgów
33 Pułk Zmechanizowany

Organizacja
Numer

JW 1744[1]

Dyslokacja

Złocieniec

Rodzaj wojsk

Wojska zmechanizowane

Podległość

20 Dywizja Zmechanizowana

68 Pułk Zmechanizowany (68 pz) – oddział zmechanizowany Sił Zbrojnych PRL.

Wchodził w skład 20 Dywizji Zmechanizowanej. Stacjonował w garnizonie Budów (Złocieniec).

W 1955 pułk przeformowano w 68 Pułk Czołgów Średnich, a w 1990 w 33 Pułk Zmechanizowany.

Struktura organizacyjna pułku[2]

[edytuj | edytuj kod]
  • Dowództwo i sztab
  • batalion piechoty zmotoryzowanej
    • trzy kompanie piechoty zmotoryzowanej
    • kompania ckm
    • kompania moździerzy
    • pluton armat 57 mm wz. 1943 (ZiS-2)
  • kompania czołgów
  • dywizjon artylerii
  • bateria moździerzy 120 mm
  • kompanie: rozpoznawcza, saperów, technicznego zaopatrzenia, łączności
  • pluton obrony przeciwchemicznej

Na uzbrojeniu jednostki znajdowało się:

  • 10 czołgów średnich T-34/85
  • 5 samochodów pancernych BA-64
  • 14 armat
  • 14 moździerzy
  • 3 ciężkie granatniki przeciwpancerne T-21

Dowódcy

[edytuj | edytuj kod]
  • mjr Karol Biliński (1951-1952)
  • mjr Jan Światowiec (1952-1953)
  • mjr Hubert Szarejko (1953-1957)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Spis zespołów archiwalnych Archiwum Wojskowego w Toruniu
  2. Według etatu Nr 5/105 pułku zmechanizowanego DZ z 4 grudnia 1952

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń ;Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.