Przejdź do zawartości

Aleksander Bojemski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksander Józef Bojemski
Data i miejsce urodzenia

17 marca 1885
Kielce

Data i miejsce śmierci

4 sierpnia 1944
Warszawa

profesor nauk inżynieryjnych
Specjalność: architektura
Alma Mater

Politechnika w Dreźnie

Profesura

1 września 1932

Uczelnia

Politechnika Warszawska

Okres zatrudn.

1920 - 1939

Dziekan Wydziału Architektury PW

Aleksander Józef Bojemski (ur. 17 marca 1885 w Kielcach[1], zm. 4 sierpnia 1944 w Warszawie) − polski inżynier i architekt, profesor Politechniki Warszawskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Aleksandra i Tekli Felicji Krazue[1]. W roku 1910 ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki w Dreźnie[1]. Po powrocie do Polski pracował u Władysława Marconiego. W 1917 ożenił się z Ernestyną Maringer[1]. W latach 1919—1923 pracował w Ministerstwie Robót Publicznych, zajmując się sprawami budownictwa wiejskiego i małych miast. Od sierpnia 1920 do sierpnia 1921 służył ochotniczo w Wojsku Polskim w charakterze inżyniera-urzędnika[1] zatrudnionego w zarządzie budowlano-kwaterunkowym centralnych urzędów Ministerstwa Spraw Wojskowych. Od maja 1920 związany był z Wydziałem Architektury Politechniki Warszawskiej. Początkowo był asystentem (do 1924) i starszym asystentem (do 1929) w Katedrze Architektury Monumentalnej. Z dniem 1 września 1929 uzyskał nominację na zastępcę profesora i został kierownikiem Katedry i Zakładu Projektowania Wiejskiego (na miejsce prof. Rudolfa Świerczyńskiego, który objął Katedrę Projektowania Miejskiego). 1 września 1932 mianowano go profesorem nadzwyczajnym. Katedrą Projektowania Wiejskiego kierował do wybuchu wojny we wrześniu 1939. W latach akademickich 1934/1935 i 1935/1936 dziekan Wydziału Architektury. Był członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich i Towarzystwa Urbanistów Polskich. Podczas okupacji hitlerowskiej pozostawał w Warszawie uczestniczył w tajnym nauczaniu na poziomie akademickim dla studentów Wydziału Architektury. Formalnie do 1942 pozostawał fikcyjnym pracownikiem Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Wzajemnych w Warszawie. Po uruchomieniu przez Niemców w 1942 w gmachach politechnicznych Państwowej Wyższej Szkoły Technicznej został zatrudniony jako nauczyciel na Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodnego, na którym prowadził wykłady i ćwiczenia z zasad projektowania budowli handlowych.

Został rozstrzelany podczas powstania warszawskiego. Jego ciało spoczęło na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (dokładne miejsce nieznane)[2]. Według informacji zawartej w książce Warszawa jakiej nie ma, autorstwa Stanisława Niewiadomskiego, rozstrzelanie Bojemskiego miało miejsce pod koniec września 1944.

Ważniejsze prace

[edytuj | edytuj kod]
Gmach Auditorium Maximum UW

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 58.
  2. Elżbieta Borysowicz: Wykaz zmarłych Profesorów Politechniki Warszawskiej pochowanych na Powązkach w Warszawie. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2015, s. 14-15. ISBN 978-83-7814-461-8.
  3. SARP Warszawa. [dostęp 2007-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-09-30)].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Stanisław Łoza, Architekci i Budowniczowie w Polsce, Warszawa 1954.
  • Biografia

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]