Przejdź do zawartości

Alfons Klafkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alfons Klafkowski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1912
Poznań

Data i miejsce śmierci

10 lipca 1992
Poznań

Profesor nauk prawnych
Specjalność: prawo międzynarodowe publiczne
Alma Mater

Uniwersytet Poznański

Profesura

1962

Doktor honoris causa
Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu – 1973
Uniwersytet Wrocławski – 1991
Nauczyciel akademicki
uczelnia

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Okres zatrudn.

1945–1992

Rektor
Uczelnia

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Okres spraw.

1956–1962

Poprzednik

Jerzy Suszko

Następca

Gerard Labuda

Prezes Trybunału Konstytucyjnego
Okres spraw.

1 grudnia 1985–1 grudnia 1989

Poprzednik

utworzenie funkcji

Następca

Mieczysław Tyczka

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Alfons Klafkowski (ur. 2 sierpnia 1912 w Poznaniu, zm. 10 lipca 1992 tamże) – polski prawnik i polityk, poseł na Sejm PRL VI i VIII kadencji, członek Rady Państwa (1982–1985), prezes Trybunału Konstytucyjnego w latach 1985–1989.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia na Uniwersytecie Poznańskim (1935), w 1956 uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1962 profesora zwyczajnego nauk prawnych. Bezpartyjny, należał do Stowarzyszenia „Pax”.

Od 1945 pracownik naukowo-dydaktyczny Uniwersytetu Poznańskiego, był m.in. kierownikiem Katedry Prawa Międzynarodowego Publicznego (1950–1968), prodziekanem (1950–1952) i dziekanem (1952–1955) Wydziału Prawa, rektorem (1956–1962), kierownikiem Instytutu Nauk Prawno-Ustrojowych (1968–1978).

W latach 1972–1976 i 1980–1985 był posłem na Sejm PRL VI i VIII kadencji. Od 1982 do 1985 był członkiem Rady Państwa, a od 1 grudnia 1985 do 1 grudnia 1989 sprawował, jako pierwszy, funkcję prezesa Trybunału Konstytucyjnego. W 1983 wybrany w skład Rady Krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego[1] i Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej.

13 kwietnia 1989 został przewodniczącym Państwowej Komisji Wyborczej i był nim w trakcie wyborów 4 czerwca.

W 1973 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu[2], a w 1991 Uniwersytetu Wrocławskiego[3].

Był odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą, Komandorskim (1964) i Kawalerskim (1956) Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy I klasy oraz Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”. W 1976 laureat Nagrody Państwowej I stopnia.

Współzałożyciel Instytutu Zachodniego, członek Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych. Autor wielu publikacji z dziedziny prawa międzynarodowego publicznego, m.in. Problematyka indywidualnych odszkodowań wojennych w związku z II wojną światową (Poznań 1991). Wśród wypromowanych przez niego doktorów był m.in. Jan Kulczyk[4].

Zmarł 10 lipca 1992 w Poznaniu, gdzie został pochowany na Cmentarzu Junikowskim[5].

Współpraca ze Służbą Bezpieczeństwa PRL

[edytuj | edytuj kod]

Według materiałów zgromadzonych w archiwum Instytutu Pamięci Narodowej był w latach 1953–1971 agentem-informatorem (tajnym współpracownikiem) Służby Bezpieczeństwa PRL o pseudonimie „Alfa”[6].

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

W 2004 ukazała się książka Tadeusza Gadkowskiego i Jerzego Tyranowskiego w serii: „Magistri Nostri. Profesorowie Wydziału Prawa Poznańskiego Uniwersytetu” Alfons Klafkowski – prawnik internacjonalista poświęcona pamięci profesora.

W pamięci uczniów i współpracowników Profesor pozostaje i pozostanie jako szczególnie życzliwy opiekun i przełożony, jako wybitny uczony o niezwykle bogatym dorobku naukowym, jako współtwórca poznańskiej szkoły badań niemcoznawczych. W pamięci całego środowiska uniwersyteckiego pozostanie prof. Alfons Klafkowski jako dynamiczny i skuteczny w swoich działaniach rektor i dziekan, który nie unikał odpowiedzialności za swoje często kontrowersyjne decyzje, którym zawsze jednak przyświecało dobro Uniwersytetu; w pamięci potomnych – jako wzór uczonego w służbie narodu i państwa.

z Zakończenia[7]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. „Trybuna Robotnicza”, nr 109 (12 961), 10 maja 1983, s. 6.
  2. Doktorzy honoris causa UMK. umk.pl. [dostęp 2016-08-26].
  3. Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Wrocławskiego. [dostęp 2018-02-06].
  4. Sebastian Szczęsny, Dwie litery do kariery, old.perspektywy.pl.
  5. Cmentarz Komunalny nr 2 Junikowo. [dostęp 2016-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-14)].
  6. Inwentarz archiwalny. ipn.gov.pl. [dostęp 2020-06-24].
  7. Alfons Klafkowski – prawnik internacjonalista [online] [dostęp 2016-06-04].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]