Przejdź do zawartości

Allan Simonsen (piłkarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Allan Simonsen
Ilustracja
Allan Simonsen w 1976 roku
Pełne imię i nazwisko

Allan Rodenkam Simonsen

Data i miejsce urodzenia

15 grudnia 1952
Vejle

Wzrost

165 cm

Pozycja

Napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1971–1972 Vejle BK 42 (16)
1972–1979 Borussia M’gladbach 178 (76)
1979–1983 FC Barcelona 98 (31)
1983 Charlton Athletic 16 (9)
1983–1989 Vejle BK 166 (70)
W sumie: 500 (202)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1972–1986  Dania 55 (20)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1991–1994 Vejle BK
1994–2001 Wyspy Owcze
2001–2004 Luksemburg
2011–2013 FC Fredericia (dyrektor sportowy)
2013 FC Fredericia (tymczasowo)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Allan Rodenkam Simonsen (ur. 15 grudnia 1952 w Vejle) – duński piłkarz grający na pozycji napastnika.

Laureat Złotej Piłki z 1977 roku. Dwukrotny zdobywca Pucharu UEFA (w 1975 i 1979) oraz Pucharu Zdobywców Pucharów (1982).

Reprezentant Danii na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium 1972, Mistrzostwach Europy w 1984 i Mistrzostwach Świata w 1986.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W Vejle BK zadebiutował w 1971. Z tym klubem wywalczył Mistrzostwo Danii w 1971 i 1972 oraz Puchar Danii w 1972. W reprezentacji zadebiutował w lipcu 1972 w towarzyskim meczu z Islandią. W tym meczu, wygranym przez Danię 5-2, strzelił 2 gole. Na Olimpiadzie w Monachium dotarł z reprezentacją swojego kraju do drugiej fazy grupowej. W całym turnieju strzelił trzy gole.

W latach 1972–1979 grał w niemieckiej Borussii Mönchengladbach. W 1975 zdobył Mistrzostwo Niemiec i Puchar UEFA (Simonen strzelił 2 gole w finałach tych rozgrywek). Rok później do kolejnego tytułu mistrza kraju dołożył Puchar Niemiec.

1977 był najlepszy w karierze Duńczyka. Najpierw ze swoim klubem zdobył po raz trzeci Mistrzostwo Niemiec, a 25 maja dotarł do finału Pucharu Mistrzów. W finale, przegranym ostatecznie przez Borussię z Liverpoolem 3-1, Simonsen zdobył jedynego gola dla niemieckiego klubu. Pod koniec roku Duńczyk zdobył Złotą Piłkę, wyprzedzając Kevina Keegana i Michela Platiniego.

W 1979 zdobył kolejny raz Puchar UEFA, zdobywając w finale gola decydującego o zwycięstwie Borussii. W lecie przeniósł się do FC Barcelony. Z tym klubem zdobył Puchar Hiszpanii w 1981 i Puchar Zdobywców Pucharów w następnym roku (w finale zdobył gola). Kiedy Barcelona kupiła Diego Maradonę, Simonsen został wystawiony na listę transferową z powodu obowiązującego wtedy limitu miejsc w składzie dla obcokrajowców.

W 1983 został sprzedany do Charlton Athletic, występującego wówczas w angielskiej drugiej lidze. Simonsen w 16 występach strzelił 9 goli, ale klub miał problemy w opłacaniu jego wysokich zarobków i wkrótce wystawił go na sprzedaż. Duńczyk odrzucił oferty Tottenhamu i kilku włoskich klubów i postanowił wrócić do klubu w którym rozpoczynał piłkarską karierę – Vejle BK.

W reprezentacji prowadzonej przez trenera Seppa Piontka odgrywał kluczową rolę. We wrześniu 1983 strzelił z rzutu karnego bramkę w meczu z Anglią na Wembley, decydującą o awansie Danii na Mistrzostwa Europy w 1984. Był to pierwszy awans reprezentacji na jakikolwiek turniej od Igrzysk Olimpijskich w Monachium w 1972 i pierwszy występ na Mistrzostwach Europy od 1964. W 1983 Simonsen zajął trzecie miejsce w głosowaniu nad przyznaniem Złotej Piłki.

Na turnieju finałowym Mistrzostw Europy w 1984 nie pograł długo – już podczas pierwszego meczu z Francją złamał nogę. Mimo braku Simonsena Dania dotarła do półfinałów.

Był członkiem reprezentacji w 1986, kiedy Dania po raz pierwszy w historii awansowała do finałów Mistrzostw Świata. Podczas turnieju w Meksyku wystąpił tylko w jednym meczu (wszedł na boisko z ławki rezerwowych). Ostatni raz w reprezentacji wystąpił we wrześniu 1986 w meczu z RFN, łącznie w reprezentacji narodowej rozegrał 55 meczów i strzelił 20 goli. Do zakończenia kariery piłkarskiej w 1989 grał w Vejle. Dla tego klubu rozegrał ogółem 282 mecze i strzelił 104 gole.

Niedługo potem został trenerem właśnie w Vejle BK. Był nim 2 lata. Od 1994 do 2001 był selekcjonerem Wysp Owczych, a następnie, w latach 2001–2004 reprezentacji Luksemburga.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Krajowe

  • Mistrzostwo Danii: 1971, 1972 i 1984 z Vejle BK
  • Puchar Danii: 1972 z Vejle BK
  • Mistrzostwo Niemiec: 1975, 1976 i 1977 z Borussią Mönchengladbach
  • Puchar Niemiec: 1976 z Borussią Mönchengladbach
  • Puchar Hiszpanii: 1981 z FC Barcelona

Europejskie

  • Puchar UEFA: 1975 i 1979 z Borussią Mönchengladbach
  • Puchar Zdobywców Pucharów: 1982 z FC Barceloną

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]