Przejdź do zawartości

Antonio Cabrini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antonio Cabrini
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 października 1957
Cremona

Wzrost

178 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1973–1975 US Cremonese 29 (2)
1975–1976 Atalanta BC 35 (1)
1976–1989 Juventus 297 (33)
1989–1991 Bologna FC 55 (2)
W sumie: 416 (38)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1978–1987  Włochy 73 (9)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2000–2001 US Arezzo
2001 FC Crotone
2004–2005 AC Pisa 1909
2005–2006 Novara Calcio
2007–2008 Syria
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Antonio Cabrini (ur. 8 października 1957 w Cremonie) – włoski piłkarz grający na lewej obronie, aktualnie trener piłkarski. Zdobył tytuł mistrza świata z reprezentacją Włoch w 1982 roku. W środowisku piłkarskim uważany jest za jednego z najlepszych włoskich lewych obrońców w historii[przez kogo?].

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym klubem Antonio Cabriniego był zespół US Cremonese. Swój debiut w profesjonalnym futbolu (w Serie C) zaliczył w sezonie 1973/1974. W sezonie 1975/1976 Cabrini grał w drugoligowej Atalancie BC.

Rok później zauważyli go działacze Juventusu F.C. W lecie 1976 roku Antonio Cabrini przeprowadził się do stolicy Piemontu, gdzie grając dla „Juve” spędził tu większość swojej kariery. Z zespołem „Starej Damy” zdobył wiele trofeów, między innymi Puchar UEFA oraz sześciokrotnie mistrzostwo Włoch. Nosząc biało-czarną koszulkę Juventusu, rozegrał w sumie 325 meczów w Serie A, strzelając przy tym 35 bramek. Ostatnie dwa lata w roli piłkarza spędził w Bolonii grając w zespole Bologna FC.

Kadra narodowa

[edytuj | edytuj kod]

Swój debiut w kadrze narodowej zaliczył na mistrzostwach świata w 1978 roku, w spotkaniu otwierającym mistrzostwa (Włochy-Francja). Wystąpił we wszystkich osiemnastu meczach reprezentacji Azzurrich na trzech mundialach (w 1978 roku, 1982 roku i 1986 roku).

Cabrini w 1982 roku wraz z reprezentacją Włoch zdobył tytuł mistrza świata. W meczu finałowym przeciwko reprezentacji RFN nie trafił z rzutu karnego, co nie przeszkodziło Włochom w zdobyciu pierwszego miejsca.

Reprezentował Włochy w 73 meczach, zdobywając przy tym 9 bramek (jest to najlepszy wynik, jeżeli chodzi o obrońcę). Reprezentacyjną karierę zakończył w roku 1987.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

W przeszłości trenował cztery włoskie kluby – AC Arezzo, FC Crotone, Pisa Calcio oraz Novara Calcio.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]