Przejdź do zawartości

Bawełniak stokowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bawełniak stokowy
Sigmodon planifrons[1]
Nelson & E.A. Goldmann, 1933[2]
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

bawełniaki

Plemię

Sigmodontini

Rodzaj

bawełniak

Gatunek

bawełniak stokowy

Synonimy
  • Sigmodon planifrons minor G.G. Goodwin, 1955[3]
  • Sigmodon planifrons setzeri G.G. Goodwin, 1959[4]

Bawełniak stokowy[5] (Sigmodon planifrons) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Zasięg występowania bawełniaka stokowego jest ograniczony do pacyficznego zboczy Sierra de Miahuatlán, w południowej części stanu Oaxaca, w Meksyku[6].

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisali w 1933 roku amerykańscy zoolodzy Edward William Nelson i Edward Alphonso Goldman nadając mu nazwę Sigmodon planifrons[2]. Holotyp pochodził z Juquili, na wysokości 5000 ft (1524 m), w południowo-zachodniej części stanu Oaxaca, w Meksyku[7].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[6].

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Sigmodon: gr. σῖγμα sigma „litera Σ”; ὀδούς odous, ὀδóντος odontos „ząb”; w aluzji do sigmoidalnego wzoru na zębach trzonowych gdy ich korony są zużyte[8].
  • planifrons: łac. planus „poziom, płaski”; frons, frontis „brew, czoło”[9].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 119 mm, długość ogona 88–111 mm, długość ucha 14 mm, długość tylnej stopy samic 29 mm; brak danych dotyczących masy ciała[10].

Populacja

[edytuj | edytuj kod]

Ich populacja spada[10].

Zagrożenia

[edytuj | edytuj kod]

Bawełniaki stokowe są zagrożone przez fragmentację, przekształcanie siedlisk dla turystyki i rolnictwa[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Sigmodon planifrons, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b E.W. Nelson & E.A. Goldman. Three new rodents from southern Mexico. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 46, s. 197, 1933. (ang.). 
  3. G.G. Goodwin. Three new cotton rats from Tehuantepec, Mexico. „American Museum novitates”. 1705, s. 1, 1955. (ang.). 
  4. G.G. Goodwin. Renaming of Sigmodon planifrons minor Goodwin. „Journal of Mammalogy”. 40 (3), s. 447, 1959. DOI: 10.1093/jmammal/40.3.447. (ang.). 
  5. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 255. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  6. a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 388. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  7. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Sigmodon (Sigmodon) planifrons. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-12-11].
  8. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 631, 1904. (ang.). 
  9. The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
  10. a b c U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 403. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).