Przejdź do zawartości

Brendan Bracken

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brendan Bracken
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1901
Templemore, Wielka Brytania

Data i miejsce śmierci

8 sierpnia 1958
Londyn, Wielka Brytania

Minister informacji
Okres

od 20 lutego 1941
do 25 maja 1945

Przynależność polityczna

Partia Konserwatywna

Poprzednik

Duff Cooper

Następca

Geoffrey Lloyd

Brendan Bracken (ur. 15 lutego 1901 w Templemore, zm. 8 sierpnia 1958 w Londynie), brytyjski polityk irlandzkiego pochodzenia, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządach Winstona Churchilla.

Był synem fenianina Josepha Kevina Brackena i Hannah Agnes Ryan. Dorastał w irlandzkim mieście Templemore w hrabstwie Tipperary. Po śmierci ojca w 1904 r. rodzina przeprowadziła się do Dublina. Tam pobierał nauki w Christian Brothers' School. W 1916 r. został przez matkę wysłany do Australii. Do Irlandii powrócił w 1919 r., ale już rok później wyjechał do Anglii. Tam przez krótki czas pobierał nauki w Sedbergh School w Kumbrii. Następnie był krótko nauczycielem w Bishop's Stortford College. Od 1922 r. był dziennikarzem w Londynie. W 1923 r. pracował przy kampanii wyborczej Winstona Churchilla. W 1929 r. sam został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Paddington North[1].

W latach 30. związał się z Winstonem Churchillem. W 1940 r. został członkiem Tajnej Rady. W 1941 r. otrzymał tekę ministra informacji[2] i pozostał na tym stanowisku do 1945 r. Od maja do lipca tego roku był pierwszy lordem Admiralicji w gabinecie dozorującym Churchilla. W lipcu przegrał wybory parlamentarne w swoim okręgu. Do Izby Gmin powrócił w listopadzie wygrywając wybory uzupełniające w okręgu Bournemouth. Od 1950 r. reprezentował Bournemouth East and Christchurch.

Bracken zasiadł w Izbie Gmin do 1952 r., kiedy to otrzymał parowski tytuł 1. wicehrabiego Bracken. Bracken tego tytułu nigdy nie używał. Nie uczestniczył również w posiedzeniach Izby Lordów. Zmarł na raka przełyku w 1958 r. Tytuł parowski wygasł wraz z jego śmiercią.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lynne Olson, Piotr Amsterdamski: Buntownicy: oni wynieśli Churchilla do władzy i pomogli uratować Anglię. Warszawa: AMF Plus, 2008, s. 77. ISBN 978-83-60532-12-6.
  2. Lynne Olson, Piotr Amsterdamski: Buntownicy: oni wynieśli Churchilla do władzy i pomogli uratować Anglię. Warszawa: AMF Plus, 2008, s. 311. ISBN 978-83-60532-12-6.