Przejdź do zawartości

Dennis Ralston

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dennis Ralston
Ilustracja
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

27 lipca 1942
Bakersfield

Data i miejsce śmierci

6 grudnia 2020
Austin

Wzrost

188 cm

Gra

praworęczny, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1967

Zakończenie kariery

1977

Gra pojedyncza
Najwyżej w rankingu

5 (1966)

Australian Open

SF (1970)

Roland Garros

4R (1966)

Wimbledon

F (1966)

US Open

SF (1960)

Gra podwójna
Australian Open

SF (1971)

Roland Garros

W (1966)

Wimbledon

W (1960)

US Open

W (1961–1963)

Dennis Ralston właśc. Robert Dennis Ralston (ur. 27 lipca 1942 w Bakersfield, zm. 6 grudnia 2020 w Austin[1]) – amerykański tenisista, zwycięzca 5 turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Ralston został finalistą 1 turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej, Wimbledonu 1966, jednak przegrał decydujący mecz z Manuelem Santaną.

W grze podwójnej osiągnął 9 finałów Wielkiego Szlema, z których w 5 triumfował, natomiast w konkurencji gry mieszanej jest finalistą 4 imprez tej rangi.

W latach 1960–1966 reprezentował Stany Zjednoczone w Pucharze Davisa. W 1963 zdobył w zespołem trofeum po finale zakończonym wynikiem 3:2 z Australią. Wygrał otwierający rywalizację mecz z Johnem Newcombe'em, zdobył punkt w deblu z Chuckiem McKinleyem pokonując Roya Emersona i Neale’a Frasera i przegrał rywalizację singlową z Royem Emersonem.

Był jednym z 8 tenisistów, którzy jako pierwsi przeszli na zawodowstwo, tzw. „Handsome Eight”[2].

Po zakończeniu kariery zaczął pracować jako trener reprezentacji w Pucharze Davisa (1968–1971) i kapitan zespołu (1972–1975)[3]. W 1975 doprowadził Stany Zjednoczone do kolejnego tytułu w turnieju.

W 1987 roku uhonorowany został miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy[3].

Finały w turniejach wielkoszlemowych

[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza (1–1)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 1966 Wimbledon, Londyn Trawiasta Manuel Santana 4:6, 9:11, 4:6

Gra podwójna (5–4)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 1960 Wimbledon, Londyn Trawiasta Meksyk Rafael Osuna Wielka Brytania Mike Davies
Wielka Brytania Bobby Wilson
7:5, 6:3, 10:8
Zwycięzca 2. 1961 U.S. National Championships, Forest Hills Trawiasta Stany Zjednoczone Chuck McKinley Meksyk Rafael Osuna
Meksyk Antonio Palafox
6:3, 6:4, 2:6, 13:11
Finalista 1. 1962 U.S. National Championships, Forest Hills Trawiasta Stany Zjednoczone Chuck McKinley Meksyk Rafael Osuna
Meksyk Antonio Palafox
4:6, 12:10, 6:1, 7:9, 3:6
Zwycięzca 3. 1963 U.S. National Championships, Forest Hills Trawiasta Stany Zjednoczone Chuck McKinley Meksyk Rafael Osuna
Meksyk Antonio Palafox
9:7, 4:6, 5:7, 6:3, 11:9
Zwycięzca 4. 1964 U.S. National Championships, Forest Hills Trawiasta Stany Zjednoczone Chuck McKinley Wielka Brytania Graham Stilwell
Wielka Brytania Mike Sangster
6:3, 6:2, 6:4
Zwycięzca 5. 1966 French Championships, Paryż Ceglana Stany Zjednoczone Clark Graebner Ilie Năstase
Ion Țiriac
6:3, 6:3, 6:0
Finalista 2. 1966 U.S. National Championships, Forest Hills Trawiasta Stany Zjednoczone Clark Graebner Australia Roy Emerson
Australia Fred Stolle
4:6, 4:6, 4:6
Finalista 3. 1969 US Open, Forest Hills Trawiasta Stany Zjednoczone Charlie Pasarell Australia Ken Rosewall
Australia Fred Stolle
6:2, 5:7, 11:13, 3:6
Finalista 4. 1971 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Arthur Ashe Australia Roy Emerson
Australia Rod Laver
6:4, 7:9, 8:6, 4:6, 4:6

Gra mieszana (0–4)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 1961 U.S. National Championships, Forest Hills Trawiasta Stany Zjednoczone Darlene Hard Australia Margaret Smith Court
Australia Bob Mark
nie rozegrano
Finalista 2. 1962 Wimbledon, Londyn Trawiasta Wielka Brytania Ann Haydon-Jones Stany Zjednoczone Margaret Osborne DuPont
Australia Neale Fraser
6:2, 3:6, 11:13
Finalista 3. 1966 Wimbledon, Londyn Trawiasta Stany Zjednoczone Billie Jean King Australia Margaret Smith Court
Australia Ken Fletcher
6:4, 3:6, 3:6
Finalista 4. 1969 US Open, Forest Hills Trawiasta Francja Françoise Durr Australia Margaret Smith Court
Stany Zjednoczone Marty Riessen
5:7, 3:6

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Remembering Dennis Ralston, 1942-2020: Tennis Renaissance Man. tennis.com. [dostęp 2020-12-06]. (ang.).
  2. Steven Lynch, The Handsome Eight and another Royal disappointment, „ESPN.co.uk”, 6 lipca 2011 [dostęp 2017-05-19] (ang.).
  3. a b Dennis Ralston [online], International Tennis Hall of Fame [dostęp 2017-05-19].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]