Przejdź do zawartości

Ed Harris

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ed Harris
Ilustracja
Ed Harris (2017)
Imię i nazwisko

Edward Allen Harris

Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1950
Englewood

Zawód

aktor, reżyser, producent filmowy, scenarzysta

Współmałżonek

Amy Madigan
(od 1983)

Lata aktywności

od 1976

Ed Harris, właśc. Edward Allen Harris (ur. 28 listopada 1950 w Englewood) – amerykański aktor, reżyser, producent filmowy i scenarzysta.

Role w filmach Apollo 13 (1995), Truman Show (1998), Pollock (2000) i Godziny (2002) przyniosły mu uznanie krytyki i nominacje do Oscara.

13 marca 2015 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6712 Hollywood Boulevard[1][2][3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Englewood[4] w stanie New Jersey jako syn Margaret (z domu Sholl), agentki biura podróży[5], i Roberta L. „Boba” Harrisa (1922-2014), który śpiewał z chórem Freda Waringa i pracował w księgarni Art Institute of Chicago[6]. Wychowywał się rodzinie klasy średniej prezbiterian[7] w Tenafly w New Jersey z dwoma braćmi – Paulem i Robertem. W 1969 roku ukończył Tenafly High School, gdzie grał w drużynie futbolowej, pełniąc funkcję kapitana drużyny w swoim ostatnim roku. Trenował lekkoatletykę na Uniwersytecie Columbia[4]. W 1971 wraz z rodziną przeniósł się do Nowego Meksyku, odkrywając zainteresowanie aktorstwem w różnych sztukach teatralnych. Studiował dramat na University of Oklahoma. Po kilku udanych rolach w lokalnych teatrach, przeprowadził się do Los Angeles i zapisał się do California Institute of the Arts[4], gdzie spędził dwa lata i ukończył z tytułem licencjata sztuk pięknych w 1975 roku.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W Pasadena Repertory Theatre grał w światowej premierze sztuki Thomasa Rickmana Baalam w The Hotel Carver w Pasadena (1975) i w spektaklu Kingdom of Earth Tennessee Williamsa w West Coast (1976) w roli Lota. Pojawił się po raz pierwszy na Off-Broadwayu jako Eddie w przedstawieniu Chora miłość (Fool for Love) w Circle Repertory Theatre (1983), a na Broadwayu debiutował jako Fred Small w widowisku Kamienie szlachetne (Precious Sons) w Longacre Theatre (1986)[8]. Rola Eddiego w produkcji off-Broadwayowskiej Fool for Love Sama Sheparda w 1984 przyniosła mu nagrodę Obie, a w 1995 za rolę Cartera w spektaklu Simpatico Sama Sheparda z Beverly D’Angelo zdobył nagrodę Lucille Lortel[9].

Karierę ekranową rozpoczął pod koniec lat 70. w dreszczowcu medycznym Michaela Crichtona Śpiączka (Coma, 1978) z Michaelem Douglasem i dramacie Granica (Borderline, 1980) u boku Charlesa Bronsona. Jednak pierwszym dużym filmowym występem była kreacja Williama „Billy’ego” Davisa, króla renesansowej trupy motocyklowej (rola wzorowana na królu Arturze) w filmie fantastycznonaukowym George’a A. Romero Rycerze na motorach (Knightriders, 1981). W dramacie Agnieszki Holland Zabić księdza (To Kill a Priest, 1988) wcielił się w postać oficera SB, który dostaje zadanie zlikwidowania duchownego. Współpracę z polską reżyserką Harris kontynuował w późniejszych latach występując w jej kolejnych filmach: Trzeci cud (The Third Miracle, 1999) i Kopia mistrza (Copying Beethoven, 2006), gdzie zagrał Ludwiga van Beethovena[10].

Pierwszą nominację do Oscara otrzymał w 1995 za drugoplanową rolę zarządzającego kosmiczną operacją dyrektora NASA – Gene’a Kranza w dramacie Rona Howarda Apollo 13 (1995). Trzy lata potem wcielił się w twórcę tytułowego programu telewizyjnego w tragikomedii Petera Weira Truman Show (The Truman Show, 1998), a rola ta przyniosła mu drugą nominację do Oscara[10].

W 2000 zadebiutował jako reżyser biograficznego filmu Pollock, gdzie zagrał słynnego amerykańskiego malarza Jacksona Pollocka. Tytułowa rola przyniosła mu też nominację do Oscara w kategorii „Najlepszy aktor pierwszoplanowy”[10]. W 2008 ponownie stanął po drugiej kamery reżyserując western Appaloosa na podstawie powieści Roberta B. Parkera.

W dramacie Stephena Daldry’ego Godziny (The Hours, 2002), inspirowanym powieścią Virginii Woolf Pani Dalloway, zagrał drugoplanową, ale zapadającą w pamięć kreację umierającego na AIDS homoseksualnego poety przyniosła mu kolejną nominację do Oscara[10]. W dramacie wojennym Jeana Jacques’a Annauda Wróg u bram (Enemy at the Gates, 2001) wystąpił w roli niemieckiego szlachcica walczącego w szeregach hitlerowskiej armii w czasie bitwy pod Stalingradem. Można go było także oglądać w serialu HBO Empire Falls (2005), dreszczowcu Davida Cronenberga Historia przemocy (2005) oraz usłyszeć jako dyrektora kontroli misji w filmie fantastycznonaukowym Alfonso Cuaróna Grawitacja (Gravity, 2013). W amerykańskim serialu telewizyjnym Westworld (2015-2019) wystąpił jako czarny charakter Mężczyzna w czerni.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

21 listopada 1983 zawarł związek małżeński z aktorką Amy Madigan, z którą ma córkę Lily Dolores.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nagroda Kategoria Film
1996 Screen Actors Guild Wybitny występ aktora w roli drugoplanowej Apollo 13 (1995)
Znakomita obsada w filmie kinowym
1999 Złoty Glob Najlepszy aktor drugoplanowy Truman Show (1998)
2013 Złoty Glob Najlepszy aktor drugoplanowy w serialu, miniserialu lub filmie telewizyjnym Zmiana w grze (TV, 2012)
2017 Saturn Najlepszy drugoplanowy aktor telewizyjny Westworld (TV, 2016)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ed Harris. Walk of Fame. [dostęp 2024-07-22]. (ang.).
  2. Josh Rottenberg: Hollywood Star Walk: Ed Harris. „Los Angeles Times”, 15 marca 2015. [dostęp 2024-07-22]. (ang.).
  3. Malina Saval: Ed Harris Receives Star on the Hollywood Walk of Fame. „Variety”, 13 marca 2015. [dostęp 2024-07-22]. (ang.).
  4. a b c Ed Harris (28 de Novembro de 1950). Filmow. [dostęp 2018-01-27]. (port.).
  5. Ed Harris Biography (1950-). Film Reference. [dostęp 2018-01-27]. (ang.).
  6. Mike Barnes (2014-02-16): Bob L. Harris, Father of Actor Ed Harris, Dies at 91. „The Hollywood Reporter”. [dostęp 2018-01-27]. (ang.).
  7. Cindy Pearlman (2000-02-06): Love the sinner: Harris repents for ‘money’ roles. Chicago Sun-Times. [dostęp 2018-01-27]. (ang.).
  8. Ed Harris. Internet Broadway Database. [dostęp 2024-07-22]. (ang.).
  9. Beverly D’Angelo. Internet Off-Broadway Database. [dostęp 2021-07-19]. (ang.).
  10. a b c d Ed Harris. MYmovies.it. [dostęp 2018-01-27]. (wł.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]