Przejdź do zawartości

Enrique Guaita

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Enrique Guaita
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 lipca 1910
Lucas González

Data i miejsce śmierci

18 maja 1959
Buenos Aires

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1931–1933 Estudiantes La Plata 65 (33)
1933–1935 AS Roma 60 (43)
1936–1938 Racing Club 57 (31)
1938–1940 Estudiantes La Plata 27 (9)
W sumie: 209 (116)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1933, 1937  Argentyna 4 (1)
1934–1935  Włochy 10 (5)
W sumie: 14 (6)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
złoto Włochy 1934
Copa America
złoto Argentyna 1937

Enrique Guaita także Enrico Guaita (ur. 11 lipca 1910 w Lucas González, zm. 18 maja 1959 w Buenos Aires) – argentyński piłkarz, który występował na pozycji napastnika.

Król strzelców Serie A w sezonie 1934/1935, w którym strzelił 28 goli.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym klubem piłkarskim Guaity było Estudiantes La Plata. W pierwszej drużynie zadebiutował 12 kwietnia 1928 w spotkaniu przeciwko Independiente (4:4), w którym zdobył trzy gole[1]. W trakcie gry dla Estudiantes współtworzył razem z Manuelem Ferreira, Alejandro Scopellim, Alberto Zozaya i Miguelem Laurim kwintet "Los Profesores" (Profesorowie), który w sezonie 1931 zdobył rekordowe 104 gole[2].

W 1934 roku piłkarz przeniósł się do Włoch, zostając piłkarzem AS Romy. Do Włoch przeniósł się razem z Alejandro Scopellim oraz Andrésem Stagnaro. Tercet ten otrzymał przydomek "Tre moschettieri" (Trzej Muszkieterowie)[3]. Pierwszy sezon zakończył z 14 golami w 32 spotkaniach, a AS Roma zajęła piąte miejsce. Kolejny sezon był znacznie lepszy. Guaita z 27 bramkami został ligowym królem strzelców, które pozwoliły zająć czwartego miejsce w lidze. Napastnik wsławił się zdobyciem trzech bramek w spotkaniu z AS Livorno[4], po którym zyskał pseudonim "Il Corsaro Nero" (Czarny Korsarz) od czarnego koloru strojów jakie Roma nosiła w tym sezonie[5].

Latem 1935 roku wybuchła wojna włosko-abisyńska. Chcący uniknąć powołania do armii, Guaita (razem ze Scopellim i Stagnaro) zdecydował się na powrót do Argentyny[3]. W ojczyznie został piłkarzem Racing Clubu, w którym spędził dwa sezony. W 1938 roku ponownie został piłkarzem Estudiantes, gdzie występował do końca kariery w 1940 roku.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Argentyna

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Argentyny zadebiutował w 1933 roku, w spotkaniu przeciwko Urugwajowi[6]. Do kadry "Albicelestes" powrócił podczas turnieju Copa América 1937, gdzie rozegrał dwa spotkania przeciwko Brazylii i zdobył złoty medal[7].

Reprezentacja Rok Mecze Gole
 Argentyna 1933 2 1
1937 2 0

Włochy

[edytuj | edytuj kod]

W 1934 roku został powołany do reprezentacji Włoch na mecz przeciwko Austrii (2:4), w którym zdobył dwa gole[5][8]. Uczestnik Mistrzostw Świata 1934. W trakcie turnieju pojawił się na boisku w czterech meczach i strzelił jedną bramkę w półfinałowym spotkaniu z Austrią. Łącznie w "Squadra Azzurra" rozegrał 10 spotkań i zdobył 5 bramek.

Reprezentacja Rok Mecze Gole
 Włochy 1934 8 5
1935 2 0

Śmierć

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery został kierownikiem więzienia w Bahia Blanca[9]. Zmarł w biedzie i zapomnieniu w maju 1959 roku[9].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Enrique Guaita, de Los Profesores al “ganen o mueran” de la Italia de Mussolini [online], www.infocielo.com, 17 listopada 2022 [dostęp 2023-08-06] (hiszp.).
  2. Martín Estévez, Derrota digna: Estudiantes de La Plata (1928-1933): Los Profesores [online], Derrota digna, 10 stycznia 2008 [dostęp 2022-03-13].
  3. a b Zapomniany prezes - Renato Sacerdoti [online], www.asroma.pl [dostęp 2022-03-12].
  4. AS Roma - US Livorno, 2 gru 1934 - Serie A, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2022-03-12].
  5. a b GUAITA Enrico: ascesa e caduta del Corsaro Nero [online], Storie di Calcio, 21 grudnia 2015 [dostęp 2022-03-12] (wł.).
  6. Players Appearing for Two or More Countries
  7. Enrique Guaita / Albicelestes [online], www.albicelestes.com [dostęp 2022-03-12].
  8. Włochy - Austria, 11 lut 1934 - Mecze towarzyskie, [w:] baza Transfermarkt (protokoły meczowe) [dostęp 2022-03-12].
  9. a b GUAITA Enrico: ascesa e caduta del Corsaro Nero [online], Storie di Calcio, 21 grudnia 2015 [dostęp 2022-03-12] (wł.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]