Przejdź do zawartości

Eugeniusz Mironowicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eugeniusz Mironowicz
Ilustracja
Eugeniusz Mironowicz podczas wykładu dla stypendystów Programu im. Kalinowskiego; Warszawa, 16 marca 2011 r.
Data i miejsce urodzenia

2 września 1955
Aleksicze, Polska

Zawód, zajęcie

historyk

Narodowość

białoruska

Tytuł naukowy

doktor habilitowany

Eugeniusz Mironowicz (biał. Яўген Васілевіч Мірановіч; ur. 2 września 1955 w Aleksiczach) – białoruski i polski historyk, działacz białoruskiej mniejszości narodowej w Polsce, doktor habilitowany, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu w Białymstoku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1980 ukończył historię na Wydziale Nauk Humanistycznych filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. W 1990 uzyskał stopień doktora na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW na podstawie rozprawy pt. Białoruska mniejszość narodowa w Polsce Ludowej 1944–1949, a w 2000 habilitację na Wydziale Historycznym UW na podstawie pracy pt. Polityka narodowościowa PRL. W 2009 otrzymał tytuł profesora.

Pracował jako nauczyciel historii w szkołach średnich[1]. W latach 1992–1997 redaktor naczelny, a następnie do 2002 przewodniczący rady programowej tygodnika „Niwa”. Od 1995 jest redaktorem Białoruskich Zeszytów Historycznych wydawanych przez Białoruskie Towarzystwo Historyczne. Był uczestnikiem programu badawczego Państwo i społeczeństwo polskie a mniejszości narodowe w okresie przełomów politycznych 1944–1989 prowadzonego w latach 1992–1997 przez Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk. W 2002 został kierownikiem projektu badawczego poświęconego zmianom struktury narodowościowej na pograniczu polsko-białoruskim w XX w.

Od 1997 pracuje na Uniwersytecie w Białymstoku. W przeszłości kierował Katedrą Kultury Białoruskiej na Wydziale Filologicznym tej uczelni. Obecnie pracuje na stanowisku profesora w Instytucie Historii na Wydziale Historyczno-Socjologicznym UwB.

W latach 1988–1990 zasiadał w Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Białymstoku z ramienia ChSS i UChS[2]. W wyborach w 1989 startował w wyborach do Sejmu z listy Białoruskiego Komitetu Wyborczego.

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Białorusini w Polsce 1944–1949, Warszawa 1993
  • Mniejszości narodowe w Polsce, Warszawa 1998
  • Historia państw świata w XX wieku. Białoruś, Warszawa 1999
  • Polityka narodowościowa PRL, Białystok 2000
  • Kościół prawosławny w państwie Piastów i Jagiellonów, Uniwersytet w Białymstoku, Białystok 2003
  • Białorusini w województwie białostockim według spisu 1946 r., „Zeszyty Naukowe Instytutu Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego”, 1991, nr 16
  • Stosunki polsko-białoruskie w XX wieku. W: Polska-Białoruś. Problemy sąsiedztwa. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2005, s. 23–31. ISBN 83-227-2388-1.
  • Białorusini i Ukraińcy w polityce obozu piłsudczykowskiego, Białystok 2007, Wydawnictwo Uniwersyteckie Trans Humana, ISBN 978-83-89190-87-1
  • Misja metodiańska na ziemiach polskich do końca XI wieku. Wydano w związku z 1150 rocznicą misji 863–2013, Wydawca: Parafia prawosławna św. Jerzego w Białymstoku, Białystok 2014, ISBN 978-83-937429-0-5
  • Historia Białorusi XX-XXI wieku, Białystok 2021[3]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nota biograficzna, old.bialorus.pl
  2. Radni z ramienia Chrześcijańskiego Stowarzyszenia Społecznego wybrani w wyborach do rad narodowych 19.06.1988, „Tygodnik Polski”, nr 29 (297) z 17 lipca 1988, s. 2
  3. Historia Białorusi XX-XXI wieku. pbn.nauka.gov.pl. [dostęp 2022-02-02].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]