Przejdź do zawartości

Ewa Bończak-Kucharczyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ewa Bończak-Kucharczyk
Data urodzenia

15 listopada 1950

Zawód, zajęcie

architekt krajobrazu, urzędnik państwowy i samorządowy

Alma Mater

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności Odznaka Honorowa za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego

Ewa Bończak-Kucharczyk (ur. 15 listopada 1950[1]) – polska działaczka samorządowa, architekt krajobrazu, specjalistka w zakresie mieszkalnictwa i nieruchomości, była wiceprezes Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia architekt krajobrazu, w 1974 ukończyła studia w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie[2]. Pracowała w wyuczonym zawodzie. W stanie wojennym zajmowała się organizacją pomocy dla pozostających w ukryciu działaczy opozycji[3]. Wchodziła w skład konspiracyjnej Tymczasowej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” Regionu Białystok[4]. W latach 80. współpracowała z prasą drugiego obiegu, a także zajmowała się organizowaniem pomocy dla osób represjonowanych[2].

Po przemianach politycznych działała w Kongresie Liberalno-Demokratycznym, była skarbnikiem krajowym tej partii. Bezskutecznie kandydowała z jej list do Senatu w 1991 oraz do Sejmu w 1993. Następnie związana z Unią Wolności, do 2005 zasiadała we władzach krajowych tej partii[5]. Powoływana w skład organów różnych organizacji społecznych i gospodarczych (m.in. Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego, Podlaskiego Towarzystwa Gospodarczego, Krajowej Rady Towarzystw Gospodarczych i Krajowej Izby Gospodarczej)[2].

Od 1990 do 1994 zasiadała w radzie miejskiej Białegostoku, od 1991 jednocześnie zajmowała stanowisko wiceprezydenta tego miasta[2]. W latach 1998–2001 pełniła funkcję wiceprezesa Urzędu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast w rządzie Jerzego Buzka, zajmowała się pracami legislacyjnymi w zakresie ustaw dotyczących gospodarki przestrzennej, nieruchomości i budownictwa mieszkaniowego[6]. W 2002 bez powodzenia ubiegała się o urząd prezydenta Białegostoku[7].

Była także ekspertem Banku Gospodarstwa Krajowego. Powoływana w skład rad nadzorczych różnych przedsiębiorstw komunalnych. Zajęła się prowadzeniem wykładów na uczelniach wyższych, a także działalnością doradczą, m.in. w ramach zespołu konsultantów Habitat. Była też redaktorką poświęconego mieszkalnictwu i nieruchomościom portalu minigo.pl oraz autorką zamieszczanych na nim tekstów[8]. W 2007 weszła w skład Państwowej Rady Gospodarki Przestrzennej. W 2015 została pełnomocnikiem premiera ds. utworzenia gminy Grabówka[9].

Jest autorką publikacji naukowych, m.in. komentarzy do przepisów dotyczących gospodarki nieruchomościami, spółdzielni mieszkaniowych, własności lokali i wspólnot mieszkaniowych.

Wyniki wyborcze

[edytuj | edytuj kod]
Wybory Komitet wyborczy Organ Okręg Wynik
1991 Kongres Liberalno-Demokratyczny Senat II kadencji województwo białostockie 22 784N[10]
1993 Sejm II kadencji nr 4 2880 (1,13%)N[10]
2002 KWW Białostocka Unia Samorządowa Prezydent Miasta Białegostoku 4143 (5,57%)N[7]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W 1993 wyróżniona złotą odznaką honorową „Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych”, a w 2001 odznaką honorową „Za zasługi dla budownictwa”[2]. W 2015 została odznaczona Odznaką Honorową za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego[11], a w 2018 Krzyżem Wolności i Solidarności[12][13] oraz Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[14].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Ustawa o gospodarce nieruchomościami. Komentarz, Wolters Kluwer Polska, Polska 2013.
  • Ochrona praw lokatorów, najem i inne formy odpłatnego używania mieszkań w świetle nowych przepisów, Twigger, Warszawa 2002.
  • Problemy funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych w okresie wdrażania ustawy o własności lokali, Instytut Spraw Publicznych, Warszawa 1996.
  • Spółdzielnie mieszkaniowe. Komentarz, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2008.
  • Spółdzielnie mieszkaniowe w świetle nowych przepisów, Twigger, Warszawa 2002.
  • TBS buduje mieszkania. Podręcznik, Wyd. BGK, Warszawa 1998.
  • Własność lokali i wspólnota mieszkaniowa. Komentarz, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2010.
  • Własność lokali, wspólnoty mieszkaniowe. Stan prawny i problemy praktyczne w świetle ustawy o własności lokali i innych, Twigger, Warszawa 2000.
  • Zarządzanie nieruchomościami mieszkalnymi. Aspekty prawne i organizacyjneWolters Kluwer Polska, Warszawa 2008.
  • Zarządzanie nieruchomościami mieszkaniowymi. Nowe regulacje ustawowe, wzory umów, wykaz pomocniczych aktów prawnych, C.H. Beck, Warszawa 2003.
  • Zarządzanie nieruchomościami mieszkaniowymi. Prawa i obowiązki właścicieli, użytkowników oraz zarządców, zasady zarządzania, zagadnienia finansowe, C.H. Beck, Warszawa 2004.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. M.P. z 1998 r. nr 13, poz. 206.
  2. a b c d e Nota biograficzna na stronie nonstoptbs.pl. [dostęp 2022-10-19].
  3. W IPN o początkach białostockiej Solidarności. gazeta.pl, 7 września 2010. [dostęp 2011-06-18].
  4. Tymczasowa Komisja Wykonawcza NSZZ „Solidarność” Regionu Białystok. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 2011-06-18].
  5. Informacje na stronie Unii Wolności. [dostęp 2011-06-18].
  6. Autorzy MINIGO.pl. minigo.pl. [dostęp 2011-06-18].
  7. a b Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2011-06-18].
  8. Zespół. e-habitat.pl. [dostęp 2011-06-18].
  9. Minister Halicki wręczył prof. Ewie Bończak-Kucharczyk powołanie na stanowisko pełnomocnika ds. utworzenia gminy Grabówka. mac.gov.pl, 15 września 2015. [dostęp 2015-09-22].
  10. a b Poland – candidate data. University of Essex. [dostęp 2022-08-23]. (ang.).
  11. Minister Andrzej Halicki wręczył w Białymstoku Odznaki Honorowe za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego. mac.gov.pl, 7 października 2015. [dostęp 2015-10-09].
  12. M.P. z 2018 r. poz. 680.
  13. Uroczystość wręczenia Krzyży Wolności i Solidarności. Instytut Pamięci Narodowej, 12 czerwca 2018. [dostęp 2018-06-27].
  14. M.P. z 2018 r. poz. 1139.