Przejdź do zawartości

Georges Bizet

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Georges Bizet
Ilustracja
Imię i nazwisko

Alexandre-César-Léopold Bizet

Data i miejsce urodzenia

25 października 1838
Paryż

Data i miejsce śmierci

3 czerwca 1875
Bougival

Narodowość

francuska

Dziedzina sztuki

muzyka klasyczna (głównie opera)

Ważne dzieła
podpis
Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Nagrody

Prix de Rome (1857)

Georges Bizet (wym. [ʒɔʁʒ bizɛ]), właśc. Alexandre-César-Léopold Bizet (ur. 25 października 1838 w Paryżu, zm. 3 czerwca 1875 w Bougival) – francuski kompozytor, piszący przede wszystkim opery.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Chociaż rodzice nadali mu imiona Alexandre-César-Léopold to przez całe życie znany był pod imieniem Georges, zapisanym w rejestrze parafialnym. Oboje rodzice artysty byli związani z muzyką – ojciec Adolphe uczył śpiewu, a matka Aimée była pianistką.

Edukację muzyczną rozpoczął w domu rodzinnym. W 1848 przed 10 urodzinami Bizet został przyjęty do paryskiego konserwatorium, gdzie uczył się gry na fortepianie i organach oraz kompozycji (u Jacques’a Fromentala Halévy’ego), przez jakiś czas również harmonii u Charles’a Gounoda. Jeszcze w trakcie studiów napisał m.in. grywaną do dziś I Symfonię C-dur. Pierwszym sukcesem Bizeta okazała się jednoaktowa opera Doktor Miracle (Le docteur Miracle) z librettem Leona Battu i Ludovica Halévy’ego, Opera ta otrzymała nagrodę osobiście ufundowaną przez Jacques’a Offenbacha i została po raz pierwszy wystawiona 9 kwietnia 1857 w jego teatrze Bouffes-Parisiens[1]. W 1857 zdobył Prix de Rome za kantatę Chlodwig i Klotylda. Nagrodą był pobyt na stypendium we Włoszech, gdzie przebywał w latach 1858–1860. Następne opery Bizeta (Poławiacze pereł, Piękne dziewczę z Perth, Djamileh) zostały chłodno przyjęte. Sukcesem okazała się dopiero suita symfoniczna Arlezjanka, która pierwotnie powstała jako muzyka do sztuki Alphonse’a Daudeta. Również najwybitniejsze dzieło Bizeta – opera Carmen spotkało się z niezrozumieniem i niechęcią do tego stopnia, że niektórzy biografowie doszukują się w tym przyczyny załamania nerwowego i przedwczesnej śmierci kompozytora, jednakże teoria ta nie ma udokumentowanego potwierdzenia. Utwory Bizeta zostały docenione dopiero po jego śmierci. Pochowany został na Cmentarzu Père-Lachaise, pomnik nagrobny zaprojektował Charles Garnier.

Odznaczony Legią Honorową (1875)[2].

Ważniejsze utwory

[edytuj | edytuj kod]
Opery i operetki
  • Doktor Miracle (Le docteur Miracle) – libretto: Leon Battu i Ludovic Halévy, napisana w roku 1856, premiera: Paryż, Bouffes-Parisiens, 9 kwietnia 1857. Za tę jednoaktową operę otrzymał nagrodę ufundowaną przez Jacques’a Offenbacha
  • Don Procopio – napisana ok. 1859, libretto: C. Cambiaggio, premiera: Monte Carlo 10 marca 1906
  • La guzla de l’émir (Gęśla emira) – opera komiczna, napisana ok. 1862, libretto: J. Barbier i M. Carré, nie zachowała się
  • Iwan IV – pisana w latach 1862-1866, niedokończona, zachowana tylko we fragmentach
  • Poławiacze pereł (Les Pêcheurs de perles) – napisana w 1863, libretto: E. Cormon i M. Carré, premiera: Paryż, Théâtre Lyrique, 30 września 1863
  • Piękne dziewczę z Perth (La jolie fille de Perth) – opera napisana w 1866, libretto: J.-H. Vernoy de Saint-Georges i J. Adenis, premiera: Paryż, Théâtre Lyrique, 26 grudnia 1867
  • Djamileh – opera komiczna, premiera: Paryż, Opéra-Comique, 22 maja 1872
  • Carmen – opera w 4 aktach, premiera: Paryż, Opéra-Comique, 3 marca 1875
Muzyka symfoniczna
  • I symfonia C-dur (1855)
  • Suita orkiestrowa Roma (1866-1868)
  • Suita Arlezjanka (ułożona z muzyki Bizeta do sztuki teatralnej Arlezjanka, 1872)
  • Oda symfoniczna Vasco da Gama
  • Suita z opery Carmen
  • Uwertura Patrie
  • Petite suite d’orchestre (zinstrumentowane fragmenty Jeux d’enfants)
Utwory fortepianowe
  • Jeux d’enfants, op. 22 na 4 ręce (1872)
  • Scherzo i marsz żałobny f-moll

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Charles Osborne, The Opera Lover's Companion Paperback, Yale University Press, 2007, ISBN 978-0-300-12373-9
  2. Alexandre César Léopold Bizet (LH/246/35). Archives nationales. Site de Paris (www2.culture.gouv.fr)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]