Przejdź do zawartości

Henryk Marconi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Henryk Marconi
Enrico Marconi
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1792
Rzym, Państwo Kościelne

Data i miejsce śmierci

21 lutego 1863
Warszawa, Królestwo Polskie, Imperium Rosyjskie

Narodowość

włoska

Dziedzina sztuki

architektura

Epoka

klasycyzm
historyzm

Faksymile
Hotel Europejski w Warszawie, 1855
Gmach Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Warszawie, 1856
Sanatorium Marconi w Busku-Zdroju, 1835
Ratusz w Ciechanowie, 1845
Nowy Ratusz w Radomiu, 1845-1848
Pałac Paca w Dowspudzie, XIX w.
Grób Henryka Marconiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Henryk Marconi (ur. 7 stycznia 1792 w Rzymie, zm. 21 lutego 1863 w Warszawie) – włoski architekt[1], od 1822 działający w Polsce[1], przedstawiciel klasycyzmu, jeden z najwybitniejszych architektów pierwszej połowy XIX wieku, tworzących na ziemiach polskich.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Kształcił się początkowo pod kierunkiem ojca, Leandra (1763–1837), następnie w latach 1806–1810 jednocześnie na uniwersytecie i Akademii Sztuki Pięknych w Bolonii. Od 1811 roku uczył rysunku w szkole średniej w Lugo. Do Polski został sprowadzony w 1822 r. przez generała Ludwika Michała Paca w celu ukończenia pałacu w Dowspudzie. Od 1827 zajmował stanowisko w Wydziale Przemysłu i Handlu Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, Duchownych i Oświecenia Publicznego, a w latach 1851–1858 był profesorem w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Poślubił córkę ogrodnika hr. Paca, Szkotkę Małgorzatę z Heitonów (1807–1884). Panna młoda była kalwinistką i niektóre ich dzieci wychowano na katolików, podczas gdy inne na kalwinistów. Razem byli rodzicami m.in.: Karola, Władysława, Leandra, Eleonory Kolberg (1832–1882), Jana (1845–1921), inżyniera, oraz Henryka (1842–1920), przemysłowca. Wnukiem Henryka i Małgorzaty był Bohdan.

Bratem Henryka był Ferrante.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 177 wprost-5-9/10)[2], a jego żona, córka i synowie Jan i Władysław na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie.

Ważniejsze dzieła

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Budynki projektu Henryka Marconiego.

Trudna do klasyfikacji architektonicznej jest zaprojektowana przez Henryka Marconiego Wielka Synagoga w Łomży, eklektyzm reprezentuje natomiast pałac Dobieckich w Łopusznie.

  • O porządkach architektonicznych, Warszawa 1828, wyd. 2 1837
  • Saggio sugli ordini di architettura, Warszawa 1831
  • Zbiór projektów architektonicznych, Warszawa, 1838-42[5][6][7][8]

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Wojciech Fijałkowski: Wilanów. Past and present. Interpress, 1985, s. 16. ISBN 978-83-223-2045-7.
  2. Cmentarz Stare Powązki: HENRYK MARCONI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-12-19].
  3. Stefan Kieniewicz: Warszawa w latach 1795–1914. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976, s. 321.
  4. Mińsk Mazowiecki Twoje Wirtualne Miasto. minskmaz.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-08)]..
  5. Zbiór projektów architektonicznych. Posz. 1 przez Henryka Marconi, wyd. 1838 [online], polona.pl [dostęp 2019-02-16].
  6. Zbiór projektów architektonicznych. Posz. 2, 3 i 4 przez Henryka Marconi, wyd. 1839 [online], polona.pl [dostęp 2019-02-16].
  7. Zbiór projektów architektonicznych. Posz. 5, 6, 7 przez Henryka Marconi, wyd. 1841 [online], polona.pl [dostęp 2019-02-16].
  8. Zbiór projektów architektonicznych. posz. 8, 9, 10, 11, 12 przez Henryka Marconi, wyd. 1843 [online], polona.pl [dostęp 2019-02-16].
  9. Juliusz A. Chróścicki: Kościół Wizytek. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 95.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]