Przejdź do zawartości

Hubert Germain

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hubert Germain
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1920
Paryż

Data śmierci

12 października 2021

Minister poczty i telekomunikacji
Okres

od 1972
do 1974

Poprzednik

Robert Galley

Następca

Jean Royer

Mer Saint-Chéron
Okres

od 1953
do 1965

Poprzednik

Jules Collas

Następca

Raymond Lochard

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Wyzwolenia (Francja)
Krzyż Wojenny 1939–1945 z brązową palmą (Francja)
Medal Ruchu Oporu z rozetką (Francja) Kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (wojskowy) Krzyż Wielki Orderu Pro Merito Melitensi

Hubert Jean Louis Germain (ur. 6 sierpnia 1920 w Paryżu, zm. 12 października 2021[1]) – francuski wojskowy i polityk, minister poczty i telekomunikacji w rządzie Pierre’a Messmera.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem generała wojsk kolonialnych Maxime Germaina. Wykształcenie zdobywał w szkole misji francuskiej w Damaszku, liceum w Hanoi, a następnie w liceum Saint-Louis w Paryżu[2]. We wrześniu 1939 próbował dostać się do szkoły marynarki w Bordeaux, jednak po wybuchu wojny postanowił zgłosić się do wojska[2].

W Saint-Jean-de-Luz wszedł wraz z trzema towarzyszami na pokład statku Arandora Star i 24 czerwca 1940 roku wypłynął do Wielkiej Brytanii[2]. W Wielkiej Brytanii dołączył do wojsk Wolnych Francuzów i został przydzielony do służby na pancerniku „Courbet”(inne języki), następnie uczęszczał na kursy podchorążych marynarki wojennej[2]. Wiosną 1941 został przydzielony do 1 Lekkiej Dywizja Wolnych Francuzów generała Paula Legentilhomme′a i brał udział w operacji Exporter[2].

We wrześniu 1941 został wysłany jako uczeń do szkoły oficerskiej w Damaszku, a później został wysłany do służby w 1 Brygadzie 1 Lekkiej Dywizji Wolnych Francuzów[2]. W lutym 1942 został przydzielony do 13 Półbrygady Legii Cudzoziemskiej, z którą walczył w bitwie o Bir Hakeim. We wrześniu 1942 został awansowany na stopień podporucznika[2]. Następnie brał udział w II bitwie pod El Alamein oraz w walkach w Tunezji[2].

Podczas walk we Włoszech został ciężko ranny w okolicach Pontecorvo i został ewakuowany do Neapolu[2]. Po zwolnieniu ze szpitala brał udział w operacji Dragoon oraz w wyzwoleniu Tulonu, doliny Rodanu i w walkach Wogezach i Alzacji. Wojnę zakończył na południu Alp[2]. Od 1945 był adiutantem generała Marie Pierre Kœniga, w 1946 został zdemobilizowany[2].

W 1953 został wybrany merem Saint-Chéron i funkcję tę pełnił do 1965[2]. W latach 1960–1962 i 1967–1968 pracował w gabinecie ministra obrony Pierre’a Messmera[2]. W 1962 został deputowanym do Zgromadzenia Narodowego, reelekcję uzyskał w 1968 i w 1973[2]. W latach 1972–1974 pełnił funkcję ministra poczty i telekomunikacji w pierwszym i drugim rządzie Pierre’a Messmera, a w 1974 był ministrem odpowiedzialnym za relacje rządu z parlamentem w trzecim rządzie Messmera[2]. Od 1975 do 1982 był prezesem Société française de télédistribution[2].

W 2020 wydał wspomnienia pt. Espérer pour la France. Les mémoires d’un Compagnon de la Libération[2]. Od 2010 był członkiem kapituły, a w 2020 został kanclerzem honorowym kapituły Orderu Wyzwolenia[2]. Był ostatnim żyjącym kawalerem tego orderu[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony następującymi odznaczeniami[2]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Hubert Germain: France's last Hero of the Resistance [online], France 24, 12 października 2021 [dostęp 2021-10-14] (ang.).
  2. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Hubert GERMAIN [online], Musée de l'Ordre de la Libération [dostęp 2021-10-14] (fr.).