Przejdź do zawartości

Język czukocki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ԓыгъоравэтԓьэн йиԓыйиԓ (ḷŭg̣"orawetḷ'en jiḷŭjiḷ)
Obszar

Federacja RosyjskaCzukocki Okręg Autonomiczny

Liczba mówiących

8526 (2021 r.)

Pismo/alfabet

cyrylica (dawniej łacińskie)

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
UNESCO 4 poważnie zagrożony
Ethnologue 6b zagrożony
Kody języka
ISO 639-2 mis
ISO 639-3 ckt
IETF ckt
Glottolog chuk1273
Ethnologue ckt
GOST 7.75–97 чук 800
WALS chk
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Słownik języka czukockiego
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język czukocki – język Czukczów, zaliczany do gałęzi czukockiej języków czukocko-kamczackich. Mówi nim 8526 osób[1]. Poza Czukczami językiem tym posługuje się jeszcze społeczność wymierającego ludu Kereków oraz część Czuwańców.

Ma kilka dialektów: ueleński (najważniejszy), czauński, enmyliński, nunligrański i chotyrski. Różnice między dialektami są niewielkie.

W języku czukockim występuje harmoniczność samogłosek. Zaliczany do języków aglutynacyjnych. Ma kilka typów deklinacji i koniugacji. Czasownik odmienia się ze względu na podmiot i dopełnienie (podobnie jak w języku baskijskim). Cechą charakterystyczną składni jest ergatywność. W słownictwie występuje dużo zapożyczeń z rosyjskiego.

Od 1931 pismo oparte na alfabecie łacińskim; od 1936 na cyrylicy z dodatkiem liter Ӄӄ i Ӈӈ.

Alfabet

[edytuj | edytuj kod]
А а Б б В в Г г Д д Е е Ё ё Ж ж З з И и
Й й К к Ӄ ӄ Л л Ԓ ԓ М м Н н Ӈ ӈ О о П п
Р р С с Т т У у Ф ф Х х Ц ц Ч ч Ш ш Щ щ
Ъ ъ Ы ы Ь ь Э э Ю ю Я я ʼ

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]