Przejdź do zawartości

Język mandżurski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ᠮᠠᠨᠵᡠ
ᡤᡳᠰᡠᠨ
, manju gisun
Obszar

Chiny

Liczba mówiących

20 osób (2007)[1]

Pismo/alfabet

mandżurskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 8b prawie wymarły
Kody języka
ISO 639-2 mnc
ISO 639-3 mnc
IETF mnc
Glottolog manc1252
Ethnologue mnc
Linguist List mnc
WALS mnc
SIL mnc
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Słownik języka mandżurskiego
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
Dwujęzyczny napis w piśmie mandżurskim i chińskim

Język mandżurskijęzyk z grupy tungusko-mandżurskiej, którym posługują się nieliczni przedstawiciele Mandżurów zamieszkujących północno-wschodnie Chiny (Mandżurię). Literatura, wzorowana na chińskiej, a zapisywana pismem mandżurskim, opartym na piśmie mongolskim, powstawała już od XVII w. Język mandżurski zagrożony jest wymarciem ze względu na daleko posuniętą sinizację Mandżurów. Na przełomie lat 80. i 90. niecałe 200 osób posługiwało się jeszcze tym językiem[2]. Liczba mówiących w 2007 roku wyniosła 20 osób[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Manchu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-03-09] [zarchiwizowane z adresu 2015-05-25] (ang.).
  2. Walter Schearer, Hongkai Sun: Speakers of the Non-Han Languages and Dialects of China. Lewiston: Edwin Mellen Press, 2002. ISBN 0-7734-7306-8. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]