Przejdź do zawartości

Janusz Odziemkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Odziemkowski
Data i miejsce urodzenia

18 września 1950
Łódź

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia najnowsza
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

2 marca 1983 – nauki historyczne
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

26 października 1998 – nauki humanistyczne
Akademia Teologii Katolickiej

Profesura

3 lipca 2012

Wykładowca akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

Uczelnia

Akademia Obrony Narodowej

Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych
Okres spraw.

1992–1994

Poprzednik

Zbigniew Zieliński

Następca

Adam Dobroński

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi Medal „Pro Patria” Medal 100-lecia ustanowienia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego

Janusz Józef Odziemkowski (ur. 18 września 1950 w Łodzi) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych, wykładowca akademicki i urzędnik państwowy, były kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Magisterskie studia historyczne ukończył w 1974, a w 1983 uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego na podstawie pracy Wieś polska w przygotowaniach do wojny i w kampanii obronnej 1939 roku. W 1998 habilitował się na Wydziale Kościelnych Nauk Historycznych i Społecznych Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie w oparciu o rozprawę zatytułowaną Służba duszpasterska Wojska Polskiego 1914–1945. 3 lipca 2012 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych.

Po 1990 związał się z administracją państwową, był przewodniczącym Rady Kombatanckiej oraz członkiem Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Na początku lat 90. sprawował funkcję kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w randze sekretarza stanu, został odwołany z tego stanowiska w okresie rządów koalicji SLD-PSL. Od 1 października 2006 do 30 września 2009 był głównym specjalistą w Wojskowym Biurze Badań Historycznych.

Został profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Nauk Historycznych Wydziału Nauk Historycznych i Społecznych UKSW. Współpracował także z Akademią Obrony Narodowej, gdzie uruchomił Katedrę Europeistyki. Zajmuje się badaniem historii powszechnej oraz historii Polski XIX i XX wieku, historią polityczną, społeczeństwem polskim XIX stulecia, a także historią wojskowości i konfliktami zbrojnymi. Jest promotorem kilku prac doktorskich oraz recenzentem prac habilitacyjnych i doktorskich.

W 2020 minister kultury i dziedzictwa narodowego Piotr Gliński powołał go w skład Rady Programowej Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego[1]. W tym samym roku został przewodniczącym jury teleturnieju Giganci historii emitowanego w TVP Historia[2].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 1996 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi (za zasługi dla obronności kraju)[3]. W 2011 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Bronisława Komorowskiego (za wybitne osiągnięcia w pracy naukowo-dydaktycznej, za zasługi w działalności publicznej i społecznej)[4]. W 2022 prezydent Andrzej Duda nadał mu Krzyż Komandorski tego orderu (za wybitne zasługi dla rozwoju nauki polskiej, za osiągnięcia w pracy badawczo-dydaktycznej oraz popularyzowanie wiedzy historycznej)[5].

W 2016 wyróżniony Medalem „Pro Patria”[6], a w 2018 Medalem 100-lecia ustanowienia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego[7].

W 2010 Klub Jagielloński im. św. Kazimierza przyznał mu wyróżnienie dla historyków zajmujących się dziejami najnowszymi w ostatnim 20-leciu[8].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Duszpasterstwo wojskowe w Drugiej Rzeczypospolitej (współautor z Bolesławem Spychałą), ODiSS, Warszawa 1987
  • Narwik 1940, Bellona, Warszawa 1988
  • Bitwa Warszawska 1920 roku, Mazowiecki Ośrodek Badań Naukowych, Warszawa 1990
  • Cyców 1920, Bellona, Warszawa 1992
  • Armia i społeczeństwo II Rzeczypospolitej, Bellona, Warszawa 1996
  • Leksykon wojny polsko-rosyjskiej: 1919–1920, Rytm, Warszawa 2004
  • Kawaleryjskie boje: w 85 rocznicę zakończenia wojny polsko-sowieckiej (współautor z Juliuszem S. Tymem), Eko-Dom, Grajewo–Szymany 2005
  • Bitwa warszawska 1920 roku w obronie niepodległości (red.), UKSW-MN, Warszawa 2006
  • Międzynarodowe konflikty zbrojne po drugiej wojnie światowej, UKSW, Warszawa 2006
  • Józef Piłsudski. Wódz i polityk, Wojskowe Biuro Badań Historycznych MON, Warszawa 2007[9]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Prezydent: Instytut Dziedzictwa Myśli Narodowej musi przywrócić pamięć i zasłużone dobre imię ruchu narodowego i chrześcijańskiego. wpolityce.pl, 2020-06-26. [dostęp 2020-06-27].
  2. Giganci walczą o tron. gosc.pl, 3 września 2020. [dostęp 2022-09-19].
  3. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4 listopada 1996 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 1997 r. nr 12, poz. 96)
  4. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 listopada 2011 r. o nadaniu orderu (M.P. z 2012 r. poz. 361)
  5. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 marca 2022 r. nr rej. 67/2022 o nadaniu orderów (M.P. z 2022 r. poz. 457).
  6. 149. rocznica urodzin marszałka Piłsudskiego – wręczono medale Pro Patria. dzieje.pl, 2016-12-05. [dostęp 2019-09-04].
  7. Międzynarodowe seminarium naukowe „Rola i miejsce Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w systemie obronnym państwa w latach 1918–2018”. policja.gov.pl, 7 czerwca 2018. [dostęp 2023-10-12].
  8. Prestiżowe wyróżnienie dla trzech profesorów UKSW. uksw.edu.pl, 2010-01-30. [dostęp 2013-11-22].
  9. Wykaz publikacji w katalogu Biblioteki Narodowej. [dostęp 2013-05-28].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]