Przejdź do zawartości

Jean-Marc Ayrault

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jean-Marc Ayrault
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1950
Maulévrier

Premier Francji
Okres

od 15 maja 2012
do 31 marca 2014

Przynależność polityczna

Partia Socjalistyczna

Poprzednik

François Fillon

Następca

Manuel Valls

Minister spraw zagranicznych Francji
Okres

od lutego 2016
do maja 2017

Przynależność polityczna

Partia Socjalistyczna

Poprzednik

Laurent Fabius

Następca

Jean-Yves Le Drian

Jean-Marc Ayrault (ur. 25 stycznia 1950 w Maulévrier) – francuski polityk, wieloletni mer Nantes, parlamentarzysta, przewodniczący frakcji socjalistycznej. Od 15 maja 2012 do 31 marca 2014 premier Republiki Francuskiej w dwóch kolejnych rządach, od lutego 2016 do maja 2017 minister spraw zagranicznych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie i działalność do 2012

[edytuj | edytuj kod]

Studiował literaturoznawstwo na Uniwersytecie w Nantes. W latach 1973–1986 był nauczycielem niemieckiego[1]. W 1971 został członkiem Partii Socjalistycznej. Sześć lat później objął urząd mera Saint-Herblain, będąc najmłodszym burmistrzem w miejscowościach powyżej 30 tys. mieszkańców. Funkcję tę pełnił do 1989, w międzyczasie od 1976 do 1982 zasiadał w radzie departamentu Loara Atlantycka. W 1989 objął stanowisko mera Nantes, był wybierany na kolejne kadencje, zajmując to stanowisko do 2012. W 1997 za przestępstwo protekcji (zlecenie w latach 1991–1993 druku miejskiej gazety przedsiębiorcy związanemu z Partią Socjalistyczną bez odpowiedniego konkursu ofert) został skazany na karę pół roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania[2][3].

W 1986 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego. Od tego czasu nieprzerwanie był wybierany na kolejne kadencje do izby niższej parlamentu, skutecznie ubiegając się o reelekcję w każdych wyborach (1988, 1993, 1997, 2002 i 2007). W 1997 stanął na czele poselskiej Grupy Socjalistycznej, od 2007 działającej pod nazwą Grupa Socjalistów, Radykałów, Obywateli i Pozostałej Lewicy (Socialiste, radical, citoyen et divers gauche), pełnił tę funkcję przez piętnaście lat.

Premier

[edytuj | edytuj kod]

15 maja 2012 Jean-Marc Ayrault został mianowany na urząd premiera przez nowo wybranego prezydenta François Hollande’a[4]. 16 maja 2012 został ogłoszony skład jego gabinetu[5], w którym poszczególne funkcje objęli przedstawiciele PS, a także zielonych i radykałów.

Wystartował następnie w wyborach parlamentarnych w 2012, uzyskał poselską reelekcję już w pierwszej turze z 10 czerwca[6]. 18 czerwca tego samego roku, dzień po drugiej turze wyborów, w których socjaliści i ich sojusznicy uzyskali większość w Zgromadzeniu Narodowym XIV kadencji, premier podał się do dymisji. Tego samego dnia otrzymał od prezydenta ponowną nominację z misją utworzenia drugiego gabinetu[7].

Jego skład (łącznie z premierem 38 osób) został ogłoszony 21 czerwca 2012. Liczba ministrów została zwiększona z 18 do 19, a ministrów delegowanych z 16 do 18 (dla porównania ostatni centroprawicowy gabinet François Fillona rozpoczynał urzędowanie w składzie 23 osób). Większość dotychczasowych członków rządu zachowała swoje stanowiska[8].

31 marca 2014 w wyniku przegranych przez socjalistów wyborów lokalnych Jean-Marc Ayrault podał się do dymisji, która została przyjęta. Prezydent François Hollande tego samego dnia na stanowisko premiera desygnował dotychczasowego ministra spraw wewnętrznych Manuela Vallsa[9].

Działalność od 2014

[edytuj | edytuj kod]

Po dymisji Jean-Marc Ayrault powrócił do wykonywania mandatu poselskiego. 11 lutego 2016 wszedł w skład rządu Manuela Vallsa jako minister spraw zagranicznych, zastępując Laurenta Fabiusa[10].

Pozostał na tej funkcji również w utworzonym w grudniu 2016 rządzie Bernarda Cazeneuve’a[11]. Zakończył urzędowanie wraz z całym gabinetem w maju 2017.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jean-Marc Ayrault. nantes.fr. [dostęp 2012-05-15]. (fr.).
  2. Une condamnation ancienne du premier ministrable Ayrault refait surface. lepoint.fr, 10 maja 2012. [dostęp 2012-05-15]. (fr.).
  3. Profile: French Prime Minister Jean-Marc Ayrault. bbc.co.uk, 15 maja 2012. [dostęp 2012-05-15]. (ang.).
  4. Jean-Marc Ayrault, „le réformiste décomplexé”. lemonde.fr, 15 maja 2012. [dostęp 2012-05-15]. (fr.).
  5. Décret du 16 mai 2012 relatif à la composition du Gouvernement. legifrance.gouv.fr, 17 maja 2012. [dostęp 2014-10-19]. (fr.).
  6. Résultats des élections législatives 2012. lexpress.fr, 17 czerwca 2012. [dostęp 2012-06-21]. (fr.).
  7. Décret du 18 juin 2012 portant nomination du Premier ministre. legifrance.gouv.fr, 18 czerwca 2012. [dostęp 2012-06-21]. (fr.).
  8. Ayrault II: Batho et Pinel gagnent leur indépendance. lejdd.fr, 21 czerwca 2012. [dostęp 2012-06-21]. (fr.).
  9. Manuel Valls nowym premierem Francji. Ayrault odchodzi po porażce. tvn24.pl, 31 marca 2014. [dostęp 2022-12-04].
  10. Départs et arrivées: les principaux points du remaniement. lemonde.fr, 11 lutego 2016. [dostęp 2016-02-14]. (fr.).
  11. Décret du 6 décembre 2016 relatif à la composition du Gouvernement. legifrance.gouv.fr, 7 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-12]. (fr.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]