Przejdź do zawartości

Jimmy Carter (bokser)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jimmy Carter
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 grudnia 1923
Aiken

Data śmierci

21 września 1994

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

lekka

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

121

Zwycięstwa

81

Przez nokauty

32

Porażki

31

Remisy

9

Jimmy Carter, właśc. James Walter Carter (ur. 15 grudnia 1923 w Aiken w stanie Karolina Południowa, zm. 21 września 1994) – amerykański bokser, trzykrotny zawodowy mistrz świata kategorii lekkiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Rozpoczął zawodową karierę bokserską w 1946. W 1947 m.in. przegrał z przyszłym mistrzem świata wagi lekkiej Joe Brownem i zremisował z Sandym Saddlerem. W 1950 pokonał innego przyszłego mistrza świata wagi lekkiej Wallace’a „Buda” Smitha.

25 maja 1951 w Nowym Jorku Carter został zawodowym mistrzem świata wagi lekkiej po wygranej z obrońcą tytułu Ike’em Williamsem przez techniczny nokaut w 12. rundzie. 28 sierpnia tego roku w Los Angeles przegrał na punkty po 10 rundach z Artem Aragonem w walce towarzyskiej. W pojedynku o tytuł 14 listopada tego roku w Los Angeles pokonał Aragona na punkty po 15 rundach.

Carter stracił tytuł 14 maja 1952 w Los Angeles po przegranej na punkty z Lauro Salasem, którego wcześniej pokonał 1 kwietnia tego roku. W trzeciej walce z Salasem 15 października 1952 w Chicago Carter odzyskał tytuł zwyciężając na punkty. W 1953 trzykrotnie obronił pas mistrzowski, wygrywając kolejno z Tommym Collinsem (24 kwietnia w Bostonie, techniczny nokaut w 4. rundzie), George’em Araujo (12 czerwca w Nowym Jorku, techniczny nokaut w 13. rundzie) i Armondem Savoie (11 listopada w Montrealu, nokaut w 5. rundzie).

5 marca 1954 w Nowym Jorku Carter ponownie utracił tytuł mistrzowski przegrywając na punkty z Paddym DeMarco. Odzyskał go w walce rewanżowej 17 listopada tego roku w San Francisco, gdy pokonał DeMarco przez techniczny nokaut w 15. rundzie. 11 lutego 1955 w Bostonie zremisował w towarzyskiej walce z Tonym DeMarco. 29 czerwca 1955 Carter po raz trzeci stracił pas mistrza wagi lekkiej po przegranej z Wallacem „Budem” Smithem w Bostonie. Smith pokonał go również w walce rewanżowej 19 października tego roku w Cincinnati.

Carter nigdy więcej nie walczył o tytuł. W 1956 pokonał Dona Jordana i Lauro Salasa oraz przegrał z Artem Aragonem. Zakończył karierę w 1960.

Został wybrany do International Boxing Hall of Fame w 2000.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]