Przejdź do zawartości

Katarzyna z Nawarry

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Katarzyna z Nawarry
ilustracja
ilustracja herbu
podpis
Królowa Nawarry
Okres

od 1483
do 1518

Poprzednik

Franciszek Febus

Następca

Henryk II

Dane biograficzne
Dynastia

Foix

Data urodzenia

1468

Data śmierci

1518

Ojciec

Gaston de Foix

Matka

Magdalena de Valois

Mąż

Jan III d'Albret

Dzieci

Ana
Madealena
Catalina
Juana
Quiteria
Andres Febo
Henryk II
Buenaventura
Martin
Francisco
Carlos
Isabel

Katarzyna z Nawarry, Katarzyna de Foix (ur. 1468, zm. 1518) – królowa Nawarry w latach 1483-1518, księżna Gandii, Montblanc i Peñafiel, hrabina Foix, Bigorre i Ribagorza, wicehrabina Béarn[1].

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

Była młodszą córką Gastona de Foix, księcia Viany, i Magdaleny de Valois (córki króla Francji - Karola VII Walezjusza i Marii Andegaweńskiej). Była wnuczką Gastona IV, hrabiego de Foix, i Eleonory I, królowej Nawarry. W 1484 poślubiła Jana III d'Albret, księcia de Gause. Miała wtedy 16 lat. Para doczekała się 13 dzieci:

  1. Ana d'Albret z Nawarry (1492-1532),
  2. Madealena d'Albret z Nawarry (1494-1504),
  3. Catalina d'Albret z Nawarry (1495-1532), przełożona zakonu Trójcy, w Caen,
  4. Juana d'Albret z Nawarry (1496-po 1496),
  5. Quiteria d'Albret z Nawarry (1499-1536), przełożona zakonu, w Montivilliers,
  6. syn urodzony martwy (1500),
  7. Andres Febo d'Albret z Nawarry (1501-1503),
  8. Henryk II z Nawarry (1503-1555),
  9. Buenaventura d'Albret z Nawarry (1505-1510/1511),
  10. Martin d'Albret z Nawarry (ok. 1506-po 1512),
  11. Francisco d'Albret z Nawarry (1508-po 1512),
  12. Carlos d'Albret z Nawarry (1510-1528),
  13. Isabel d'Albret z Nawarry (1513/1514-po 1555).

Rządy

[edytuj | edytuj kod]

Przedwczesna śmierć jej brata - Franciszka Febusa, spowodowała, że Katarzyna została królową Nawarry, a regencję sprawowała jej matka. Jej wuj - Jan de Foix powołał się jednak na prawo salickie, które nigdy nie obowiązywało w Nawarze i zagarnął tron dla siebie. Wybuchła wojna domowa, która rozjątrzyła na nowo stare konflikty wewnętrzne. W 1504 zmarła matka Katarzyny (przetrzymywana przez Ferdynanda II Katolickiego, króla Aragonii, w Medina del Campo), to sprowokowało nowa wojnę między Nawarrą a hrabstwem Lerín (1506-1508).

Polityczny sojusz między rodzinami de Valois i de Foix doprowadziły do negocjacji w sprawie małżeństwa między Henrykiem, księciem Viany, najstarszym synem Katarzyny i jej następcą, z córką króla Francji. Negocjacje te doprowadziły do tego, że Ferdynand II Katolicki wysłał księcia Alby, żeby podbił Pampelunę, w 1512. 25 lipca 1512 Fadrique Álvarez de Toledo, książę Alby, rozpoczął oblężenie Pampeluny, a rodzina królewska uciekła do Francji. 23 marca 1513 Nawarskie Kortezy zebrały się w Pampelunie i ogłosiły Ferdynanda królem Nawarry. Od tej pory tzw. Alta Navarra stała się integralna częścią Hiszpanii.

Podejmowane przez Katarzynę i Jana III próby odzyskania utraconych ziem nie powiodły się. W latach 1513–1518, Katarzyna była królową tzw. Baja Navarra (Dolnej Nawarry, na północ od Pirenejów).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Anne Echols, An annotated index of medieval women, New York: M. Wiener Pub., 1992, ISBN 0-910129-27-4, OCLC 21876020 [dostęp 2022-11-08].